Mute (2018)

Ελληνικός τίτλος: Χωρίς λόγια

Θρίλερ επιστημονικής φαντασίας του Netflix σε σκηνοθεσία Ντάνκαν Τζόουνς, με τους Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, Πωλ Ραντ, Τζάστιν Θερού, Σεϋνέμπ Σαλέχ, Ντόμινικ Μόναχαν.

Βρισκόμαστε στο Βερολίνο, κάποια χρόνια στο μέλλον. Σε μια πόλη μεταναστών, όπου η Ανατολή συγκρούεται με τη Δύση, ένας μουγκός μπάρμαν σε στριπτιζάδικο, ο Λήο Μπάιλερ, παιδί οικογένειας Άμις, ζει μια ήρεμη ζωή, αφοσιωμένος στον έρωτά του για τη Νααντίρα, με την οποία δουλεύουν μαζί. Όταν εκείνη εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει ίχνη, ο Λήο μπαίνει στον κόσμο της μαύρης αγοράς όπου τα πάντα αγοράζονται για κάποιο τίμημα -από πλαστά έγγραφα μέχρι παράνομα εμφυτεύματα σε κλινικές πλαστικής χειρουργικής- για να έρθει αντιμέτωπος με την εγκληματική οργάνωση του Μακσίμ και της αδίστακτης συμμορίας του.

Πνευματική συνέχεια της πρώτης του ταινίας "Φεγγάρι" θεωρεί ο σκηνοθέτης Ντάνκαν Τζόουνς (pop culture fact: ο γιος του Ντέηβιντ Μπόουι) αυτήν εδώ την άνιση ταινία που χάνεται μέσα σε ένα πλήθος πληροφοριών που τελικά μπερδεύουν χωρίς να οριοθετούν την εξέλιξη και φρενάροντας την κορύφωση του φινάλε. Μπορεί ως σκηνοθέτης να είναι ταλαντούχος μάστορας ο Τζόουνς ("Τα τελευταία 8 λεπτά" ήταν ένα εξαιρετικά γυρισμένο θρίλερ φαντασίας), όταν όμως γράφει μόνος του και το σενάριο χάνεται μέσα στις λέξεις. Αφήνω στην άκρη δε την ειρωνεία να είναι φλύαρη μια ταινία με μουγκό πρωταγωνιστή. Είναι όμως τόσες πολλές οι πληροφορίες, τόσες πολλές οι λεπτομέρειες και τα πρόσωπα που μπλέκονται στην ιστορία που τελικά μπλέκεσαι κι εσύ προσπαθώντας να βγάλεις άκρη μέσα σε αυτήν την απίστευτη βαβέλ περιστατικών. Αποσυντονίζει όλο αυτό και είναι κρίμα, γιατί στο βάθος της η ιστορία και όλα όσα πραγματεύεται έχουν ένα επίκαιρο ενδιαφέρον και προβληματισμό, κι ας διαδραματίζονται στο μέλλον. Εικαστικά και σκηνογραφικά η ταινία είναι αψεγάδιαστη, με τη φωτογραφία του Γκάρυ Σω να μεταμορφώνει αυτό το virtual Βερολίνο σε εφιαλτική μα πανέμορφη πραγματικότητα ενόσω καταγράφει τον ζόφο του υποκόσμου. Την ίδια στιγμή, η μουσική του Κλιντ Μάνσελ κινείται μεταξύ ονείρου και εφιάλτη, κάνοντας τη φιγούρα του επαρκέστατου και πάντα με στόφα σταρ Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ να μοιάζει με μεγάλο παιδί χαμένο σε παραμύθι με κακούς μάγους. Εντυπωσιακό, ενδιαφέρον, αλλά εν τέλει λίγο.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.