The babysitter (2017)


Ελληνικός τίτλος: Η νταντά

Κωμωδία τρόμου του Netflix σε σκηνοθεσία ΜακΤζι, με τους Τζούντα Λιούις, Σαμάρα Γουήβινγκ, Ρόμπι Αμέλ, Χάνα Μέη Λη, Μπέλα Θορν, Έμιλυ Άλυν Λιντ, Άντριου Μπάτσελορ, Κεν Μαρίνο.

Ο 12χρονος Κόουλ είναι σίγουρα ένα αγόρι σε μια άβολη φάση των αρχών της εφηβείας του. Εσωστρεφής, μοναχικός -με εξαίρεση τη γειτόνισσά του με την οποία είναι πολύ καλοί φίλοι- και μονίμως στο στόχαστρο των νταήδων του σχολείου και της γειτονιάς, ο μικρός έχει στρέψει την προσοχή του (και τις ορμόνες του) στην Μπι, την πανέμορφη μπέιμπυ σίτερ που μένει μαζί του τα σαββατοκύριακα που οι γονείς του αποφασίζουν να αφιερώσουν στον εαυτό τους.Η Μπι ουδέποτε συμπεριφέρθηκε στον Κόουλ όπως όλοι οι άλλοι, ούτε υποτιμητικά όπως οι συμμαθητές του, ούτε υπερπροστατευτικά όπως οι γονείς του. Αντιθέτως, προσπαθεί να του τονώσει την αυτοπεποίθηση και να του καταστήσει σαφές πως όσο κι αν διαφέρει η συμπεριφορά του, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τον κατηγορεί για αυτό. Μέχρι που ο Κόουλ ανακαλύπτει πως η Μπι είναι μέλος μιας ομάδας σατανιστών που λατρεύουν το αίμα.

Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη αποτελεί αυτή η ταινία, η οποία κατορθώνει να ξεχωρίσει από τον υπόλοιπο νεανικό τρόμο των τελευταίων ετών με το υφάκι της και πρωτίστως το χιούμορ της. Χωρίς να χάνει ποτέ την ευκαιρία να γίνει τρομακτική και μάλιστα σπλάτερ, η "Νταντά" διακρίνεται για τη ματιά της που φαίνεται πως σπάει πλάκα με το είδος, υπηρετώντας όμως απόλυτα τις απαιτήσεις και τις συνθήκες του. Με κάμποσες κινηματογραφικές αναφορές που κατά κάποιον τρόπο την καθιστούν αστεία σινεφίλ, η ταινία χτίζει σταδιακά τον μύθο της έως ότου φτάσουμε σε εκείνη την κολασμένη νύχτα όπου τα πάντα ξεφεύγουν εκτός ελέγχου. Όχι όμως και το σενάριο, καθώς μένει πιστό στην ιστορία και την ιδέα, πλημμυρίζει τα σκηνικά και τους ηθοποιούς της στο αίμα, εξακολουθώντας να σπάει πλάκα με τις συμβάσεις (ο Ρόμπι Αμέλ κυκλοφορεί διαρκώς χωρίς μπλούζα, στα πρότυπα των teen movies, ενώ ουδείς εκ των γύρω του μπορεί να καταλάβει τον λόγο) και με την πολιτική ορθότητα με την Ασιάτισσα και τον Αφροαμερικανό της παρέας να κάνουν οι ίδιοι φυλετικό χιούμορ, ακόμα και με την παρουσία τους. Το δεύτερο μισό του φιλμ πραγματικά δεν αφήνει τίποτα σε χλωρό κλαρί, ενώ σου κόβει την ανάσα με την ταχύτητα των συμβάντων, με τις διαδοχικές καταδιώξεις και τα απανωτά φονικά. Διασκεδαστικότατο και λουσμένο στο αίμα, ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις σειρών και κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τα θρίλερ και το μυστήριο, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.
 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Θέατρο - Ρουά ματ (2024)

Fourmi (2019)

Θέατρο - The Big Game (2024)

Θέατρο - Τζούλια (2024)

Το αγοροκόριτσο (1959) (Α/Μ)