Night of the Living Dead (1968) (Α/Μ)

Ταινία τρόμου σε σκηνοθεσία Τζωρτζ Α. Ρομέρο, με τους Ντουέην Τζόουνς, Τζούντιθ Ο' Ντη, Καρλ Χάρντμαν, Μαίριλυν Ήστμαν, Κηθ Γουέην.

Η Μπάρμπρα με τον αδερφό της επισκέπτονται τον τάφο του πατέρα τους σε ένα απομονωμένο νεκροταφείο, όταν ένας μυστηριώδης άντρας τούς επιτίθεται. Η Μπάρμπρα κατορθώνει να ξεφύγει για να βρεθεί λίγο αργότερα σε ένα έρημο αγροτόσπιτο. Εκεί συναντά τον Μπεν που είχε σταματήσει για να βάλει βενζίνη, όταν του επιτέθηκαν δεκάδες αγνώστων. Ασφαλίζοντας πόρτες και παράθυρα και με το ραδιόφωνο να ανακοινώνει στρατιές από νεκρούς που είχαν ζωντανέψει και κατασπάραζαν τις σάρκες των θυμάτων τους, οι δύο άγνωστοι φυγάδες προσπαθούν να επιβιώσουν μαζί με άλλα πέντε άτομα που πανικόβλητοι είχαν κρυφτεί από νωρίτερα στο υπόγειο του σπιτιού.

Ήταν 1η Οκτωβρίου του 1968, όταν το σινεμά αποκτούσε ένα καινούργιο είδος, τις ταινίες με ζόμπι, τουλάχιστον έτσι όπως αντιλαμβανόμαστε σήμερα τον όρο. Παρ' ότι στην ταινία τα νεκροζώντανα πλάσματα αναφέρονται ως "ghouls" ("λάμιες" θα τους λέγαμε στα ελληνικά), η όψη τους, η κίνησή τους και οι διατροφικές τους συνήθειες καθόρισαν αυτό που πλέον αποκαλούμε ζόμπι, κι ας αναφερόταν μέχρι τότε ο όρος στα άβουλα πλάσματα των οποίων το μυαλό έλεγχαν άλλοι, όπως ανέφεραν δοξασίες της Καραϊβικής. Όπως κι αν τα ονομάσουμε όμως, τα νεκραναστημένα, ανθρωποφάγα και μολυσμένα από έναν παράξενο ιό πλάσματα του Ρομέρο υπήρξαν σταθμός στην ιστορία του σινεμά και της σύγχρονης μυθολογίας του τρόμου.

Η ίδια η ταινία τώρα, πέραν της ιστορικής της αξίας, έχει μια ξεχωριστή κινηματογραφική δύναμη που πηγάζει τόσο από τη σκηνοθεσία όσο και από το σενάριο (Τζων Α. Ρούσσο και Τζωρτζ Α. Ρομέρο) αμφότερα εκ των οποίων εξυπηρετούν τα μάλα την εξέλιξη της ιστορίας και τη δράση, ενόσω είναι απόλυτα εναρμονισμένα με τις δυνατότητες (τεχνικές και οικονομικές) της παραγωγής. Έτσι, η ταινία δείχνει ακριβώς όσα μπορεί να δείξει ώστε να μην φανεί ψεύτικη ή φτηνή, ενώ η ιστορία, καθώς περιορίζεται στους τέσσερις τοίχους του αγροτόσπιτου, περιορίζει έντεχνα και τις ανάγκες σε πλήθη κομπάρσων ή ηθοποιών. Αφήστε δε που ακόμα και οι χαρακτήρες των έγκλειστων ηρώων σκιαγραφούνται όσο χρειάζεται, χωρίς ίχνος περιττής πολυλογίας, άρα ο θεατής ξέρει με ποιους έχει να κάνει και ενδεχομένως τι να περιμένει από τον καθένα. Την ίδια στιγμή, το εύρημα της ζωντανής ενημέρωσης από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο απεικονίζει το μέγεθος της φρίκης και του κινδύνου, δίνοντας τις απαραίτητες εξηγήσεις για το έχει συμβεί προτού βρεθούμε παγιδευμένοι μαζί με τους ήρωες της ταινίας σε αυτό το απομονωμένο σπίτι. Με σοφά επιμερισμένη τη δράση και με σωστή κλιμάκωση μέχρι το τραγικό φινάλε, η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών μένει χαραγμένη στη μνήμη για τον ρεαλισμό και την αληθοφάνεια της ιστορίας της και το ταλέντο των δημιουργών της.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις σειρών και κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τα θρίλερ και το μυστήριο, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.