Wallander (4 Σαιζόν, 2008-2016)
Αστυνομική σειρά του BBC με τον Κέννεθ Μπράνα να υποδύεται τον αστυνομικό επιθεωρητή Κερτ Γουαλάντερ, από τη σειρά βιβλίων του Χένινγκ Μάνκελ.
Στην ουσία δεν έχουμε να κάνουμε με μια κλασική τηλεοπτική σειρά, αλλά περισσότερο με μια ανθολογία 12 αυτόνομων τηλεταινιών διάρκειας 90 λεπτών, μοιρασμένες σε τέσσερις τριάδες ανά σαιζόν. Από τη μία πλευρά, αυτή η αντιμετώπιση στην τηλεοπτική διασκευή του σουηδού επιθεωρητή δίνει την ευκαιρία για μια περισσότερο "κινηματογραφική" ματιά στην κάθε ιστορία αφού πιο πολύ μια ολοκληρωμένη ταινία παρακολουθείς παρά ένα τηλεοπτικό επεισόδιο. Την ίδια στιγμή όμως δημιουργεί και κάποια προβλήματα στους β' ρόλους, οι οποίοι με εξαίρεση μέλη από το στενό οικογενειακό περιβάλλον του Γουαλάντερ, είναι ανύπαρκτοι. Ως αποτέλεσμα, ο κεντρικός μας ήρωας μοιάζει περισσότερο αποκομμένος από το περιβάλλον του από ό,τι ήδη είναι λόγω χαρακτήρα, άρα είναι και δυσκολότερο να τον αντιληφθείς και να τον εντάξεις. Πώς να κατανοήσεις και να εκφράσεις συναισθήματα για έναν χαρακτήρα χωρίς πλαίσιο αναφοράς; Έτσι ο Κερτ Γουαλάντερ του Κένεθ Μπράνα φυσάει και ξεφυσάει, στενοχωριέται, προβληματίζεται, παθιάζεται με την κάθε υπόθεση αλλά στην ουσία του στέκει πάντα μόνος του. Κάπως έτσι άρχισα να αναρωτιέμαι -από μόνος μου κι εγώ- μήπως τελικά η ερμηνεία είναι ανώτερη του ρόλου... Και εν τέλει κατέληξα -πάλι από μόνος μου- πως είναι ο ηθοποιός που δίνει υπόσταση στον ήρωα που υποδύεται, αφού ο ρόλος ως βάθος και ύπαρξη αφήνει πολλά ερωτηματικά.
Θα μου πείτε "βρε αγόρι μου, αστυνομική σειρά σε βάλαμε να δεις, όχι ψυχόδραμα και διατριβή επί της ανθρώπινης συμπεριφοράς" και θα είχατε τα δίκια σας. Διότι ως αστυνομική σειρά είναι από τις καλύτερες. Παραγωγή, σκηνοθεσία, ερμηνείες, ιστορίες (κάποιες περισσότερο άλλες λιγότερο) συναρπάζουν και πληρούν ύψιστα επίπεδα ποιότητας, ενώ δεν είναι λίγες αυτές που πραγματικά σοκάρουν με την ωμότητα και την ψυχρότητα των εγκλημάτων. Με μια αρμονική ισορροπία αγωνίας και δράματος, η κάθε υπόθεση κυλά προς την ουσιαστική κορύφωση με μαεστρία και άποψη αυτόνομης ταινίας. Για να ξαναγυρίσω όμως στον προβληματισμό μου, όσο ξεδιπλώνονταν οι ιστορίες, δεν συνέβαινε το ίδιο και με τον χαρακτήρα του Γουαλάντερ, για τον οποίο τελικά δεν μάθαμε τίποτα περισσότερο, ούτε ανακαλύψαμε κάτι νέο. Οπότε, είναι όντως η ερμηνεία του Μπράνα που υπερέβη τον ρόλο του Γουαλάντερ, αφού στο τελευταίο επεισόδιο μάς κατάφερε να νοιαστούμε και να αποχαιρετίσουμε σχεδόν με δάκρυα έναν άνθρωπο που τελικά δεν γνωρίσαμε ποτέ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου