The Eyes of Tammy Faye (2021)

Βιογραφικό δράμα της Searchlight σε σκηνοθεσία Μάικλ Σώουγουώλτερ, με τους Τζέσικα Τσάστέην, Άντριου Γκάρφηλντ, Τσέρυ Τζόουνς, Βίνσεντ Ντ'Ονόφριο, Μαρκ Γουίστραχ, Σαμ Τζέγκερ.

Η ιστορία της Τάμυ Φέυ Μπέηκερ, από τα ταπεινά παιδικά της χρόνια στην πόλη του Ιντερνάσιοναλ Φωλς στη Μινεζότα, μέχρι την άνοδο και την πτώση της λαμπρής και γεμάτης χλιδής καριέρας της ως τηλευαγγελίστρια, στο πλευρό του συζύγου της, Τζιμ. Μια διεστραμμένη εκδοχή για το αμερικανικό όνειρο, γεμάτη οράματα, θρησκοληψία, προδοσία, εγκατάλειψη και την άσβεστη δίψα της για δόξα και αποδοχή.

Βασισμένη στο ομότιτλο ντοκυμανταίρ του 2000, η ταινία ακολουθεί χρονικά την πορεία της αλλόκοτης για τα ευρωπαϊκά μάτια σταρ της θρησκευτικής τηλεόρασης των ΗΠΑ, που μαζί με τον άντρα της κατέκτησαν απίστευτα ρεκόρ τηλεθέασης, απέκτησαν το δικό τους δορυφορικό τηλεοπτικό δίκτυο, έβγαλαν πολλά λεφτά και εν τέλει καταστράφηκαν από τα σεξουαλικά και οικονομικά σκάνδαλα, την εποχή που ήταν έτοιμοι να ανοίξουν το δικό τους θεματικό πάρκο, μια Disneyland για Χριστιανούς. Την ίδια στιγμή, το σενάριο του Έημπ Σύλβια επικεντρώνεται στην εμβληματική φιγούρα της Τάμυ Φέυ, καθώς αφηγείται την ιστορία μιας διαλυμένης και μόνης γυναίκας, που ποτέ της δεν ξεπέρασε την απόρριψη παρά μόνο όταν οι κάμερες ήταν στραμμένες επάνω της. Φιλόδοξη, αφελής, μισότρελη, χωρίς πραγματική αγάπη, επαναστάτρια στις τάξεις των χριστιανικών media και απόλυτα παραδομένη στο σύζυγό της, η Τάμυ Φέυ -όσο κι αν ακούγεται παράδοξο- ανήκει στο πάνθεον των γυναικών που τις κατάπιε η δόξα και η αφοσίωση στον άντρα της, παρέα με την Τζούντυ Γκάρλαντ ή με τον χαρακτήρα της Ρόουζ από το "Τριαντάφυλλο". 

Υπό αυτό το πρίσμα, δεν έχεις ποτέ την αίσθηση εάν η Τάμυ Φέυ γνώριζε και έκανε τα στραβά μάτια για όλες τις ατασθαλίες του άντρα της ή εάν απλά έπεσε θύμα της συμβιωτικής σχέσης τους. Όπως και να έχει πάντως, ως μυθοπλασία, έχει αρχή, μέση και τέλος, και στην προκειμένη περίπτωση αυτό οφείλει να μας είναι αρκετό. Εάν θέλουμε πληροφορίες για τα γεγονότα, μπορούμε να ανατρέξουμε στο σχετικό ντοκυμανταίρ ή στην αρθρογραφία της εποχής. Αυτό που σίγουρα ξενίζει είναι η δυσκολία ενός μη αμερικανού θεατή να αποδεχτεί με ευκολία τα γεγονότα, ειδικά εάν είναι εντελώς ξένος με την μπίζνα του "χριστιανισμού" στην αμερικανική τηλεόραση, οπότε η ταινία είναι εν πολλοίς "αμερικανιά" στην απόλυτη έννοια του όρου, καθώς πραγματεύεται πράγματα, πρόσωπα και θέματα που στέκουν μίλια μακριά από τη δική μας καθημερινότητα. Για τον ίδιο όμως λόγο, δεν μπορείς παρά να τη βρεις και συναρπαστική, ακριβώς επειδή σε εκθέτει έναντι καταστάσεων και γεγονότων που το δικό μας μυαλό δεν μπορεί τόσο εύκολα να συλλάβει -αν και οι ουρές αυτών που πρόσφατα περίμεναν για να προσκυνήσουν παντόφλες δεν απέχουν και πολύ. 

Άρτια επιλεγμένο το καστ, ανταποκρίνεται απόλυτα στη γραμμική αλλά εν γένει φροντισμένη σκηνοθεσία που παρ' ότι μένει στην επιφάνεια των γεγονότων αναδεικνύει την αφήγηση. Θα σταθώ στην Τσέρυ Τζόουνς, η οποία υποδύεται τη μητέρα της Τάμυ Φέυ, όπως και στον Βίνσεντ Ντ'Ονόφριο που παραμένοντας Βίνσεντ Ντ'Ονόφριο εκπέμπει δέος και φόβο. Αξιοπρεπέστατος ο Άντριου Γκάρφηλντ, αλλάζει πρόσωπα σαν τον Ιανό, τρυφερός, χειριστικός και απειλητικός ταυτόχρονα, όντας αυτός που καθορίζει τα γεγονότα, χαμένος μέσα σε μια ατελείωτη υποκρισία. Βέβαια, τίποτα από όλα αυτά δεν θα υπήρχε χωρίς την Τζέσικα Τσάστέην, η οποία θαμμένη σε τόνους προσθετικών και μακιγιάζ δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία που τη μεταμορφώνει, περισσότερο ακόμα κι από τους μακιγέρ της. Με αλλοιωμένη φωνή, αγνώριστη κινησιολογία και μόνο τα μάτια της να αποπνέουν ζωή κάτω από την επίφαση της περσόνας που η ίδια η Τάμυ Φέυ υπήρξε, η λατρεμένη αυτή ηθοποιός παίζει, τραγουδάει, ερωτεύεται, επαναστατεί και γερνάει μπροστά στα μάτια μας, όχι μόνο χάρη στο μακιγιάζ, αλλά πρωτίστως χάρη στο εύρος ενός ταλέντου που επιτρέπει στην ηρωίδα που υποδύεται να την καταναλώσει και να την εξαφανίσει από την οθόνη, σε σημείο που πλέον δεν υπάρχει η Τζέσικα Τσαστέην αλλά μόνο η Ταμυ Φέυ. Εκπληκτική και όταν τραγουδάει, αξίζει να προσέξετε πώς ερμηνεύει τα τραγούδια της με διαφορετική φωνή καθώς "μεγαλώνει", για να φτάσουμε σε αυτό το ανυπέρβλητης δύναμης "Battle Hymn of the Republic" του φινάλε, που ερμηνεύει χαμένη σε έναν ίλιγγο συντριβής και αποθέωσης, τρέλας και μεγαλείου.

Η ταινία έχει δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ: Α' Γυναικείου (Τζέσικα Τσαστέην), Μακιγιάζ & Κομμώσεων.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις δραματικές ταινίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.