Sly (2023)

Ντοκυμανταίρ του Netflix σε σκηνοθεσία Τομ Ζίμυ, για τη ζωή του Συλβέστερ Σταλλόνε σε πρώτο πρόσωπο.

Τα παιδικά του χρόνια, το πείσμα, η απόγνωση, το όραμα, ο Ρόκυ και ο Ράμπο μπλέκονται γλυκά στις αναμνήσεις του Συλβέστερ Σταλλόνε, του Σλάι για τους φίλους του, σε τούτο εδώ το (απρόσμενα) τρυφερό και προσωπικό ντοκυμανταίρ-εξομολόγηση του πιο διάσημου action hero που όμως ήθελε πάντα οι ταινίες του να είναι βαθιά ανθρώπινες. Με αφορμή τη μετακόμισή του από τη δυτική στην ανατολική ακτή (σκηνοθετικό εύρημα που όμως δεν αναπτύσσεται ολοκληρωμένο), ο Σλάι έρχεται αντιμέτωπος με αντικείμενα και μνήμες αυτής της υπέροχης και συχνά βουτηγμένης στον πόνο (κυριολεκτικά και μεταφορικά ζωής). Μακριά από την τυπική αγιογραφία σε τρίτο πρόσωπο, στο "Sly" ο ήρωάς μας μπορεί φαινομενικά να ευλογά τα γένια του, αλλά στην πραγματικότητα αφηγείται ο ίδιος την ιστορία του, γεγονός που επιτρέπει κάθε υποκειμενικότητα. Αυτή είναι άλλωστε και η γοητεία της ταινίας που εν τέλει μετατρέπεται σε κάτι ουσιαστικότερο από τη στερεοτυπική βιογραφία. Με πλούσιο οπτικό υλικό αρχείου, προσωπικό αλλά και γενικότερο, η ταινία μάς ξεναγεί στο Hell's Kitchen των παιδικών του χρόνων και στο δυσλειτουργικό σπιτικό του, το οποίο ενδεχομένως να διαμόρφωσε τον χαρακτήρα που αργότερα ο ίδιος περιέγραψε στις ταινίες του. Άλλωστε αν κάτι είχε κάνει τον Ρόκυ και τον Ράμπο να ξεχωρίσουν (στα μάτια των ακομπλεξάριστων θεατών τουλάχιστον) ήταν ότι αμφότεροι αποτελούσαν κομμάτια του ίδιου του Σταλλόνε που προσπαθούσε απεγνωσμένα να ακουστεί.

Αφού κανείς δεν τον εμπιστευόταν λόγω όψης και προφοράς να του προσφέρει ρόλο πρωταγωνιστικό, τότε χρειάστηκε ο ίδιος να γράψει τους ρόλους αυτούς για τον εαυτό του. Και κάπως έτσι, μέσα από αυτό το διάχυτο πείσμα και το παράπονο, εντάσσονται στην αφήγηση τα χρόνια του Ρόκυ, με αντιμετώπιση διαφορετική από αυτήν των κλασικότροπων making of, συνδυάζοντας μνήμες και σκέψεις με πολύτιμα οπτικά αποσπάσματα, χωρίς το "Sly" να ξεστρατίζει ούτε στιγμή από την ανθρωποκεντρική (αλλά διόλου κίτρινη) ματιά του, στην οποία βρίσκεται και το ουσιαστικό ενδιαφέρον του. Χωρίς να του λείπουν οι πρωτάκουστες πληροφορίες, το φιλμ ξεδιπλώνει τις όποιες λεπτομέρειες άρρηκτα συνδεδεμένες με τη ζωή του άνδρα που τις βίωσε, μπλεγμένες στο θυμικό του και αιτιολογημένες πάντοτε μέσα από την αυστηρά προσωπική του ματιά ως προς τον τρόπο που τις αντελήφθη, καθιστώντας τις κομμάτι της δημιουργικής του διαδικασίας. Σινεφίλ, μα πάνω από όλα ανθρώπινο, δεν αφήνεται -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- σε λόγια τρίτων για να ξετυλίξει το κουβάρι της ζωής του, μα στον ίδιο τον action hero της καρδιάς μας που μας κοιτάζει κατάματα και να μας αφηγηθεί το παραμύθι του. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, τηλεοπτικών σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε το Cinemano στο Facebook και στο Instagram.