Κάνε ότι κοιμάσαι ΙΙ (2023)

Δραματική αστυνομική σειρά των Silverline/ΕΡΤ, δημιουργία: Γιάννης Σκαραγκάς, σκηνοθεσία: Αλέκος Κυράνης, Μάριος Βαλάσης, πρωταγωνιστούν: Σπύρος Παπαδόπουλος, Τζένη Θεωνά, Φωτεινή Μπαξεβάνη, Νικολέτα Κοτσαηλίδου, Δημήτρης Καπετανάκος, Μιχάλης Οικονόμου, Ιωάννα Ασημακοπούλου, Βασίλης Ευταξόπουλος, Ηλιάνα Γαϊτάνη, Χριστόδουλος Στυλιανού, Λήδα Ματσάγγου, Λαέρτης Μαλκότσης, Γεωργία Μεσαρίτη, Βασίλης Ντάρμας, Χρήστος Διαμαντούδης, Βίκυ Μαϊδάνογλου, Γιώργος Δεπάστας, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Στέργιος Αντούλας, Νικόλας Χαλκιαδάκης, Μιχάλης Αρτεμισιάδης, Κατερίνα Κρανίδη, Τίτος Πινακάς, Αλέξανδρος Τωμαδάκης, Φαίη Φραγκαλιώτη, Πωλίνα Μπέτση, Πάνος Κλάδης, Κάτια Νεκταρίου, Ευάγγελος Σαμιώτης, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Μάκης Παππάς.

Μήνες έχουν περάσει από τα τραγικά γεγονότα του φινάλε του πρώτου κύκλου και ο Νικόλας έχει αποσυρθεί στην ερημιά για να μπορέσει να ξαναβρεί τον εαυτό του. Όταν μαθαίνει ότι η κόρη του έχει επίσης χαθεί σε σκοτεινά μονοπάτια, επιστρέφει στην κανονικότητα και μετά από τις πιέσεις του φίλου του, του Κάσδαγλη, δέχεται να πιάσουν μαζί δουλειά στο "Αλεξανδρινό", ένα από τα πλέον επιφανή ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα της Αθήνας. Μίλια μακριά -κυριολεκτικά και μεταφορικά- από τον μαθητόκοσμο που γνώριζε και συναναστρεφόταν, ο Νικόλας δεν αργεί να διαπιστώσει πως το κακό δείχνει να τον ακολουθεί, καθώς η δεξίωση για τη νέα σχολική χρονιά στιγματίζεται από την αποτρόπαια δολοφονία του καθηγητή φυσικής αγωγής.

Είναι το πρόθεμα "ΙΙ" στον τίτλο που κάνει τη διαφορά σε αυτά τα νέα 64 επεισόδια της σειράς που έκανε τη μεγαλύτερη αίσθηση από όλες τη σαιζόν 2022-2023. Βλέπετε το "Κάνε ότι κοιμάσαι" δεν συνέχισε απλά με μια δεύτερη σαιζόν αλλά επανατοποθετήθηκε εντός νέου πλαισίου όχι μόνο για να αφηγηθεί μια νέα ιστορία αλλά και να μας συστήσει ξανά όσους από τους βασικούς ήρωες παρέμειναν. Περισσότερο ως sequel και όχι ως δεύτερη σαιζόν, το σενάριο του Γιάννη Σκαραγκά χρησιμοποιεί το ευρύτερο πλαίσιο της ιστορίας σαν αφορμή για την εκκίνηση του νέου δράματος που περιμένει τους ήρωές του, με κεντρικό άξονα το τραύμα που άφησε μέσα τους και το οποίο τούς άλλαξε για πάντα. Οι βασικοί χαρακτήρες μπορεί να είναι εκεί, όμως κανείς τους δεν είναι πια ο ίδιος. Ίσως σε αυτό ακριβώς το σημείο μάλιστα να εντοπίζεται και η πρώτη ειδοποιός διαφορά έναντι της αρχικής σειράς, καθώς από το "Κάνε ότι κοιμάσαι ΙΙ" λείπει σχεδόν ολοκληρωτικά η καλοσύνη των ηρώων. Στον πρώτο κύκλο είχαμε να κάνουμε ξεκάθαρα με τη μάχη του καλού έναντι του κακού. Στα νέα επεισόδια, τα όρια είναι πλέον θολά, καθώς το τραύμα που κουβαλούν μέσα τους οι ήρωες δεν τους αφήνει περιθώρια αθωότητας. Εξ ου και τα λάθη τα οποία πράττουν διαρκώς όλοι μας οι γνώριμοι ανεξαιρέτως, με αποτέλεσμα να μην μας είναι εν τέλει και τόσο γνώριμοι. Πολύ ενδιαφέρουσα η απόπειρα, όμως στο πλαίσιο της ευρύτερης σεναριακής τακτικής για διαρκείς ανατροπές και ενίσχυση της (καλοδεχούμενης) ίντριγκας προκαλεί τον πλήρη εκτροχιασμό των ηρώων από τον πυρήνα τους, πολλές φορές μάλιστα εντελώς ακατανόητα -πάρτε για παράδειγμα τη συγκρουσιακή πλέον σχέση του Ίσσαρη με την Άννα, η οποία δεν μπορώ να πω ότι δικαιολογείται στον απόλυτο βαθμό, όπως επίσης και τη μια-στο-καρφί-και-μια-στο-πέταλο συμπεριφορά της κόρης του Νικόλα που δείχνει να μην μπορεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα.

Για να μην παρεξηγηθώ, και αυτή τη χρονιά περίμενα πώς και πώς τα επεισόδια της κάθε εβδομάδας, με τις απανωτές αποκαλύψεις, τις ανατροπές και τα μίνι cliffhangers να διατηρούν το ενδιαφέρον μου αμείωτο. Όμως, πέρα από τον επιφανειακό ενθουσιασμό ως προς την εξέλιξη της ιστορίας (ή μάλλον, των ιστοριών), εισέπραττες είτε μια αμηχανία είτε μια επιτήδευση που είχε να κάνει με την έκπληξη για την έκπληξη και μόνο. Την ίδια στιγμή, οι διαφορετικές υπο-πλοκές δεν είχαν όλες την ίδια δυναμική, ενώ ορισμένες διακόπτονταν βιαίως, με αποτέλεσμα να μην δικαιολογούν την παρουσία τους. Θα αναφέρω χαρακτηριστικά την ιστορία με τον χαμένο γιο της Μπετίνας (εξαιρετική φάτσα ο Νικόλας Παπαδομιχελάκης, χειρίστηκε μαστόρικα τον psycho Τόλη), η οποία απλά κάποια στιγμή τελειώνει χωρίς καν να αφήνει σημάδια πίσω της, ή ακόμα το εντελώς άδοξο τέλος του Λημνιού. Αφήστε δε που κάποια στιγμή, όταν εισβάλλει ο Λαέρτης Μαλκότσης (υπέροχος ως απειλητικός Δαμασκηνός), μαζί με τον γιο του (εντυπωσιακός ερμηνευτικά και ως παρουσία ο Πάνος Κλάδης), η ιστορία και τα κεντρικά πρόσωπα του κακού αλλάζουν ριζικά, δίνοντας την εντύπωση πως παρακολουθείς δύο σαιζόν σε μία, αφού τα φονικά που είχαν προηγηθεί και οι συνέπειές τους μοιάζουν να ξεχάστηκαν και ξαφνικά να μας απασχολεί κάτι άλλο. Αντιλαμβάνομαι απόλυτα την πίεση που μπορεί να νιώθει κάποιος όταν καλείται να ανταγωνιστεί τον εαυτό του, όμως η λύση θα μπορούσε να είχε έρθει είτε όντως με δύο διαφορετικές σαιζόν λιγότερων ενδεχομένως επεισοδίων η κάθε μία, είτε δίνοντας στον δημιουργό της σειράς περισσότερο χρόνο να διαχειριστεί στην εντέλεια τη νέα του ιστορία. Ας ξεκινούσε Γενάρη, βρε αδελφέ, το "Κάνε ότι κοιμάσαι ΙΙ" κι ας ολοκληρωνόταν σε δύο μέρη, μετά τη θερινή ραστώνη.

Σε υψηλότατα επίπεδα κινήθηκε ξανά η παραγωγή, με τη σκηνοθεσία του Αλέκου Κυράνη και του Μάριου Βαλάση (που αντικατέστησε τον Αλέξανδρο Πανταζούδη) να προσδίδει κινηματογραφικότητα σε ρυθμό, κάδρα και ερμηνείες (άθλος πραγματικός και φέτος, αν αναλογιστούμε τη χρονική πίεση για δύο επεισόδια εβδομαδιαίως). Οι γνωστοί μας ηθοποιοί επέστρεψαν με την ίδια ερμηνευτική δεινότητα στους χαρακτήρες τους, πλαισιωμένοι από άξιους νέους συναδέλφους. Πέραν του Λαέρτη Μαλκότση, στους κακούς συναντήσαμε έναν εξαιρετικό Χριστόδουλο Στυλιανού στον ρόλο του Λυκειάρχη του Αλεξανδρινού, παρέα με το τσιράκι του, τον Βασίλη, που χάρη στο ξεχωριστό φυζίκ και στο βλέμμα του Μάκη Παππά απέκτησε οντότητα και υπόσταση. Στο απέναντι στρατόπεδο, λαμπερή και με απόλυτη φυσικότητα η Τζένη Θεωνά κερδίζει με τη φωνή και την άνεσή της στον φακό τις εντυπώσεις ως καθηγήτρια μαθηματικών και σύντροφος του Νικόλα, ενώ χαρακτηριστική και επιβλητική είναι η Ηλιάνα Γαϊτάνη, στον ρόλο της αστυνόμου Χρύσας Αβραμίδου, προϊσταμένης του Ίσσαρη και της Άννας στο Τμήμα Ειδικών Εγκλημάτων. Η Λήδα Ματσάγκου βυθίζεται στο μεγαλοαστικό, αριστοκρατικό κλίμα του ρόλου της, πειστική, απόμακρη και τραυματισμένη, ενώ η Ιωάννα Ασημακοπούλου χειρίζεται με δεξιοτεχνία τον διττό ρόλο της ισχυρής πολιτικού που μάχεται για το συμφέρον αλλά και για την κόρη της, εντός του στροβίλου που έχει παρασύρει τη ζωή τους. Πάντα εξαιρετικός ο Μιχάλης Οικονόμου, έχει έναν τρόπο να διαχειρίζεται τον ρόλο του με τόσο ρεαλισμό αλλά και τόσους συναισθηματικούς υπαινιγμούς που πραγματικά εντυπωσιάζει και εδώ.

Το μεγάλο ατού του "Κάνε ότι κοιμάσαι" όταν ξεκίνησε ήταν το άρτιο κάστινγκ που είχε γίνει σε νέους ηθοποιούς. Η επιτυχία συνεχίζεται και εδώ, με δύο ηθοποιούς που είχα ήδη την ευκαιρία να ξεχωρίσω θεατρικά, τον Τίτο Πινακά (Ανατολικά της Εδέμ) και τον Αλέξανδρο Τωμαδάκη (Ο κύκλος των χαμένων ποιητών), αλλά και με τον Μιχάλη Αρτεμισιάδη και τον Νικόλα Χαλκιαδάκη, αμφότεροι αποκάλυψη για εμένα. Η Κατερίνα Κρανίδη και η Πωλίνα Μπέτση ξεχώρισαν για την "εφηβική" τους φυσικότητα, ενώ προσωπική μου αγαπημένη από τα κορίτσια του σχολείου υπήρξε η Κάτια Νεκταρίου στον ρόλο της χάκερ.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, τηλεοπτικών σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε το Cinemano στο Facebook και στο Instagram.