CINEMANO

Ελληνικός τίτλος: Σιωπηλός γάμος Δραματική κομεντί του Οράτιου Μαλέλε, με τους Μέντα Αντρέεα Βίκτορ, Αλεξάντρου Ποτόσεαν, Βαλεντίν Τεοντοσίου, Αλεξάντρου Μπιντέα, Ιοάννα Αναστάζια Άντον.  Σε ένα χωριό της Ρουμανίας το 1953, ο γάμος δύο νέων διακόπτεται από την είδηση του θανάτου του Στάλιν. Το κουμμουνιστικό καθεστώς επιβάλλει επταήμερο διεθνές πένθος και κάθε δημόσια συγκέντρωση (γάμοι, ποδόσφαιρο, κηδείες) κρίνεται παράνομη και οι συμμετέχοντες κατηγορούνται για προδοσία.  Χαριτωμένη ταινία με εξαιρετικές φάτσες και υπέροχη αναπαράσταση αυτής της περίεργης εποχής, με γρήγορους ρυθμούς και καλό χιούμορ. Μόνο που σε ορισμένα σημεία το χάνει, καθώς κάποιες υπερρεαλιστικές σκηνές μοιάζουν βγαλμένες από άλλη ταινία, χωρίς ο Μαλέλε να είναι Ζαν-Πιερ Ζενέ ούτε Τζουζέπε Τορναστόρε. Όμως δεν παύει να έχει σκηνές μεγάλης ομορφιάς (η σκηνή που μπαίνει το τσίρκο στο χωριό την ώρα της υπαίθριας προβολής μιας κινηματογραφικής ταινίας είναι ποίημα), όπως σπουδαία είναι και η σεκάνς του γάμ

Δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Μαντς Ματίεσεν, με τους Κιμ Κολντ, Έλζεμπεθ Στέεντοφτ, Λαμαϊπόρν Χουγκάαρντ.  Ένας γιγαντόσωμος, αλλά συνάμα αφελής επαγγελματίας bodybuilder που εργάζεται ως σεκιουριτάς σε μια μικρή πόλη στη Δανία, προσπαθεί αποτυχημένα να γνωρίσει τον έρωτα και τη γυναίκα που θα παντρευτεί, κόντρα στην καταπιεστική μητέρα του.  Χαμηλών τόνων ταινία χαρακτήρων, επικεντρωμένη με αγάπη στον πρωταγωνιστή της (τέως επαγγελματία bodybuilder και στην πραγματικότητα) και στο απορημένο του βλέμμα κάθε φορά που οι γυναίκες τού συμπεριφέρονται με τρόπο αναμενόμενο γι' αυτές, αλλόκοτο για εκείνον. Όλη η ταινία είναι μια τεράστια αγκαλιά, χωρίς εκρήξεις υπερβολής, αλλά με αθόρυβες επαναστάσεις που ουσιαστικά είναι και οι πιο σημαντικές στη ζωή μας.

Ελληνικός τίτλος: Πίσω από τους λόφους Δραματική ταινία του Κρίστιαν Μουνγκίου, με τους Κοσμίνα Στράταν, Κριστίνα Φλουτούρ, Βαλέριου Αντριότα, Ντάνα Ταπάλαγκα.  Δυο φίλες που μεγάλωσαν μαζί στο ορφανοτροφείο συναντιόνται ξανά, όταν η Αλίνα επιστρέφει από τη Γερμανία όπου έχει πάει για να βρει δουλειά και βρίσκει την Βοϊτσίτα σε μοναστήρι, το οποίο αρνείται να εγκαταλείψει.  Είναι από αυτές τις ταινίες που δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις να δεις (η μεγάλη διάρκεια των διόμιση ωρών δεν σε βοηθάει ψυχολογικά), αλλά που μόλις ξεκινήσουν σε παρασύρουν στην ιστορία τους. Δομημένη, εξαιρετικά γυρισμένη, με ερμηνείες φυσικές χωρίς να γίνονται reality, και μονοπλάνα σε κάθε σκηνή που επιτρέπουν στους ηθοποιούς να εξελίξουν τις ερμηνείες τους με φυσικότητα και θεατρική ατμόσφαιρα. Χωρίς ούτε μία νότα μουσικής υπόκρουσης και μια εξαιρετική φωτογραφία, η ταινία σε συνεπαίρνει και σε κλείνει στην κοινότητα του μοναστηριού, σε μια σύγχρονη Ρουμανία που μοιάζει να βγήκε από τη δεκαετία του '

Ταινία τρόμου της Gaumont, σε σκηνοθεσία Βιντσέντζο Νατάλι, με τους Άντριεν Μπρόντυ, Σάρα Πόλλεϋ, Ντελφίν Σενεάκ.  Ένα ζευγάρι γενετιστών επιστημόνων που έχουν ήδη δημιουργήσει τεχνητή ζωή στο εργαστήριό τους μέσω της συγκόλλησης διαφορετικών ειδών, πειραματίζονται κρυφά και με ανθρώπινο DNA, χωρίς να γνωρίζουν πώς θα εξελιχθεί το πλάσμα στο οποίο έδωσαν ζωή.  Πάμε στα θετικά: πολύ ενδιαφέρουσα η βασική ιστορία, η οποία μάλιστα θέτει και ερωτήματα για το πού πρέπει (και εάν πρέπει) να σταματά η επιστήμη απέναντι στην ηθική. Έχει ενδιαφέρον, έχει και αγωνία, έχει καλά εφφέ, έχει και καλές ερμηνείες από τους δύο πρωταγωνιστές. Από εκεί και μετά, όμως, πάμε στα δύσκολα, καθώς -για λόγους τρόμου, αγωνίας και ενδιαφέροντος- οι δυο επιστήμονες ξεχνούν ότι είναι επιστήμονες και συμπεριφέρονται σαν δυο άσχετοι που βρήκαν το πλάσμα αυτό στο δρόμο και δεν ξέρουν τι να το κάνουν. Ναι, αγριεύεις και περνάς καλά, αλλά μετά σκέφτεσαι "καλά να πάθετε όσα πάθατε, γιατί είστε και οι δύο ηλίθι

Ελληνικός τίτλος: Το Τρίο Στούτζες -Η ταινία Κωμωδία της Fox, σε σκηνοθεσία Μπόμπυ και Πήτερ Φαρέλλυ, με τους Σων Χαίυζ, Γουίλ Σάσσο, Κρις Διαμαντόπουλος, Τζέην Λυντς, Σοφία Βεργκάρα, Τζένιφερ Χάντσον.  Σύγχρονη μεταφορά στο σινεμά του γνωστού κωμικού τρίου, δια χειρός των αδερφών Φαρέλλυ, όπου γνωρίζουμε τους τρεις φίλους από τη μικρή τους ηλικία όταν τους παράτησαν στα σκαλιά ενός ορφανοτροφείου.  Η ταινία είναι "σπασμένη" σε τρία επεισόδια, με διακριτό τίτλο το καθένα, προφανώς για να παραπέμπει στα φιλμάκια μικρού μήκους του παρελθόντος, αλλά και στην ομώνυμη σειρά κινουμένων σχεδίων. Παρ' όλα αυτά, η slapstick διάθεση των δημιουργών δεν θυμίζει σε τίποτα τις κωμικές σκηνές του παρελθόντος, αντιθέτως δε είναι τίγκα στις χοντράδες, με μια διάθεση "σπάμε πλάκα" από την αρχή έως το τέλος. Πόση πλάκα, όμως, να σπάσεις προτού βαρεθείς;

Ελληνικός τίτλος: 2 μέρες στο Παρίσι Κομεντί της Ζυλί Ντελπί, με την ίδια και τον Άνταμ Γκόλντμπεργκ.  Ένα ζευγάρι επιστρέφει για 2 μέρες στο Παρίσι, μετά το ταξίδι τους στη Βενετία και προτού επιστρέψουν στη Νέα Υόρκη όπου ζουν. Εκείνη Γαλλίδα, εκείνος Αμερικάνος, ανακαλύπτουν πόσα τους χωρίζουν και πόσα τους ενώνουν με αφορμή την τόσο διαφορετική κουλτούρα της Πόλης του Φωτός, την οποία ο Νεοϋρκέζος Τζακ αδυνατεί να αντιληφθεί.  Έξυπνοι διάλογοι και μια άμεση και γρήγορη κινηματογράφηση αναδεικνύοπυν αυτή τη συμπαθητική ταινία που κινείται στα όρια του αυτοσχεδιασμού και του Γούντυ Άλλεν. Άνιση συνολικά, καθώς πέφτει σε ευκολίες και κλισέ, δεν χάνει όμως σε γοητεία -χάρη κυριώς στους πρωταγωνιστές της- και σε ανθρώπινη γλυκύτητα. Μόνο που το φινάλε υποχωρεί σε ανθρώπινες συμβάσεις που το υπόλοιπο φιλμ ίσως δεν δικαιολογεί.

Κωμωδία της Filmsonor, σε σκηνοθεσία Ρενέ Κλαιρ, με τους Μπουρβίλ, Φιλίπ Νουαρέ, Κολέτ Καστέλ, Αννί Φρατελλίνι.  Μια κατασκευαστική εταιρεία αποφασίζει να αγοράσει ένα ολόκληρο χωριό που φημίζεται για τη μακροζωία των κατοίκων του, χάρη στην πηγή με το ιαματικό του νερό. Όμως, ενώ όλο το χωριό έχει υπογράψει, με τις ευλογίες του Δημάρχου και του Νομάρχη, ένας πεισματάρης χωρικός δεν πουλάει τη γη του που όχι μόνο βρίσκεται στην καρδιά της έκτασης, αλλά έχει μέσα της και την πηγή.  Χαριτωμένη κωμωδία με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς, πανέξυπνους διαλόγους και συγκρατημένες ερμηνείες που δεν γίνονται ποτέ καρικατούρες. Αξίζει να αναφερθεί η κριτική που ασκείται στα media και στα "παπαρατσίστικα" άρθρα και τις τηλεοπτικές εκπομπές, σε μια εποχή που τα media δεν είχαν ακόμη το βαθμό διείσδυσης που έχουν σήμερα και με την τηλεόραση ακόμα στις αρχές της.

Ταινία επιστημονικής φαντασίας της Paramount, σε σκηνοθεσία Μάικλ Μπάιυ, με τους Σάια ΛαΜπουφ, Ρόζι Χάντιγκτον-Γουάιτλυ, Πάτρικ Ντέμπσυ, Τζος Ντουχάμελ, Τζων Τορτούρο, Τζων Μάλκοβιτς, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ.  Κι ενώ οι Τρανσφόρμερς συνυπάρχουν ειρηνικά με τους Γήινους και μάλιστα τους βοηθούν σε στρατιωτικές αποστολές, κανείς δεν γνωρίζει το μυστικό που κρύβει η σκοτεινή πλευρά της Σελήνης και το οποίο είχε πυροδοτήσει την κούρσα των σεληνιακών αποστολών της NASA στα χρόνια του '60.  Καταιγιστική περιπέτεια, με εξαιρετικά εφφέ, όπως πάντα και μάλιστα μια ενδιαφέρουσα θεωρία συνωμοσίας να στηρίζει τη βασική ιστορία. Από εκεί και μετά, όμως, αρχίζουν τα κενά στο σενάριο (ποιος ο λόγος ύπαρξης του Τζων Μάλκοβιτς και του χαρακτήρα του, γιατί τόσο κενός και επιφανειακός ο "κακός" Πάτρικ Ντέμπσυ, σε τι χρησιμεύει ο Τζος Ντουχάμελ;), οι υπερβολές στους διαλόγους που ακούγονται ξύλινοι και περισσότερο διεκπεραιωτικοί από όσο θα περιμέναμε και το κυριότερο: άνισο μέγεθος στις με

Ελληνικός τίτλος: Η εκδίκηση του Ender Ταινία επιστημονικής φαντασίας σε σκηνοθεσία Γκάβιν Χουντ, με τους Χάρισον Φορντ, Άζα Μπάτερφηλντ, Χέιλυ Στάινφελντ, Μπεν Κίνγκσλεϋ.  Σε ένα μακρινό μέλλον και μετά την εισβολή εξωγήινων στη Γη, ο στρατός προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο μιας δεύτερης επίθεσης. Κατά έναν παράδοξο τρόπο, κρίνεται πως οι πιο αποτελεσματικοί στρατιωτικοί διοικητές πρέπει να είναι μικρά παιδιά, τα οποία περνούν από σκληρές δοκιμασίες και εξετάσεις για να αναδειχθούν. Ο Έντερ Γουίγκιν περνά τις εξετάσεις με επιτυχία, αγνοώντας τα πραγματικά σχέδια του Διεθνούς Στρατού.  Δεν είναι ταινία για μικρά παιδιά κι ας είναι ο πρωταγωνιστής της 15χρονος. Έχει να αφηγηθεί μια ενδιαφέρουσα ιστορία σε ένα μέλλον διαφορετικό από ό,τι μας τα έχουν πει άλλοι στο παρελθόν, αλλά υποφέρει σε δύο σημεία: στην κορύφωση του φινάλε και στην ανατροπή, καθώς και τα δύο συμβαίνουν τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να τα συνειδητοποιήσεις και να τα ευχαριστηθείς, ενώ ο περισσότερος χρόν

Ελληνικός τίτλος: Όμορφα πλάσματα Ταινία φαντασίας της Summit, σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ ΛαΓκραβενέζ, με τους Άλις Ένγκλερτ, Ώλντεν Έλενράιχ, Τζέρεμι Άιρονς, Βαϊόλα Ντέηβις, Έμμα Τόμσον.  Όταν μια νέα μαθήτρια καταφθάνει στο σχολείο μιας ξεχασμένης πόλης των ΗΠΑ, ο νεαρός Ήθαν την ερωτεύεται παράφορα, χωρίς να ξέρει πως η Λένα κατάγεται από οικογένεια μαγισσών και πως μόλις κλείσει τα 16 της χρόνια, θα αποφασιστεί αν θα ακολουθήσει το δρόμο του φωτός ή αυτόν του σκότους. Όλα αυτά εμάς, στο μεταξύ, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους.  Μπορεί η Summit και όλο το Χόλυγουντ να αναζητούν το επόμενο Λυκόφως , αυτό όμως δεν δικαιολογεί μια ταινία τόσο προχειροφτιαγμένη, τόσο αδιάφορη και τόσο αναποφάσιστη αν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά ή αν μας κάνει πλάκα. Το ζευγάρι των νεαρών πρωταγωνιστών είναι παγερά αδύναμο να κρατήσει την ταινία, ενώ η Έμμα Τόμσον και ο Τζέρεμι Άιρονς πρέπει, απλά, να βρήκαν δελεαστική την αμοιβή τους ώστε να συμμετάσχουν σε αυτό το βαρετό πράγμα.

Ελληνικός τίτλος: Μια καλύτερη ζωή Δραματική ταινία του Σεντρίκ Καν, με τους Γκιγιώμ Κανέ, Σλιμάν Κεταμπί, Λεϊλά Μπεκτί.  Ένας άνεργος σεφ, μια σερβιτόρα, μία τυχαία συνάντηση, ένας έρωτας, ένα εγκαταλελειμμένο εστιατόριο δίπλα σε μια λίμνη, οι ελπίδες για μια καλύτερη ζωή... Και μετά η καταστροφή.  Δυο άνθρωποι απέναντι σε ένα ανάλγητο σύστημα που κοιτάει μόνο τους τύπους και ποτέ την ουσία, ένα Παρίσι ζοφερό, έρμαιο του υποκόσμου που αυτό το ίδιο ανάλγητο σύστημα έχει δημιουργήσει, ένας άντρας που ενηλικιώνεται και ωριμάζει δίπλα σε ένα 9χρονο αγόρι κι ένα παιδί που ανακαλύπτει έναν πατέρα στο πρόσωπο ενός αγνώστου. Ταινία ειλικρινής, δυνατή, ανθρώπινη και δομημένη, με έναν υπέροχο πρωταγωνιστή. Το καλό γαλλικό σινεμά, στα καλύτερά του.

Δραματική ταινία της Σκούρας Φιλμ, σε σκηνοθεσία Φιλοποίμηνος Φίνου, με τους Λάμπρο Κωνσταντάρα, Λίντα Μιράντα, Αλέκο Λειβαδίτη, Ευγενία Δανίκα.  Ένας φτωχός νέος στην Ύδρα, που τραγουδάει ερασιτεχνικά στην ταβέρνα τα Σαββατόβραδα, ερωτεύεται μια κοσμική κυρία των Αθηνών, η οποία του τάζει λαμπρή καριέρα στο τραγούδι, αν την ακολουθήσει στην Πρωτεύουσα.  Συμπαθές μελόδραμα, η μοναδική ταινία που σκηνοθέτησε ποτέ ο Φίνος, και μάλιστα με περίσσια μαεστρία, αφού τα πλάνα δεν είναι ποτέ στατικά και το μοντάζ είναι γρήγορο και δίνει ρυθμό σε κάθε σκηνή (μόνο που ο άξονας πηδάει με κάθε ευκαιρία). Πρώτη εμφάνιση του Λάμπρου Κωνσταντάρα που έδειχνε κι από τα 27 του χρόνια ότι είχε στόφα πρωταγωνιστή, ενώ πολύ φυσικός, κόντρα στις απαιτήσεις της εποχής, είναι στο ρόλο τού Ζαργάνα ο Αλέκος Λειβαδίτης. Το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για τις δύο πρωταγωνίστριες που παίζουν επιτηδευμένα (ειδικά η Ζωίτσα μιλάει και σαν Μίνιον του Απαισιότατου). Πρώτη ταινία εξ ολοκλήρου γυρισμένη στην Ελλάδα (κ

Ελληνικός τίτλος: Τρεις κι ο κούκος Κωμωδία της Fox, σε σκηνοθεσία Ντέηβιντ Φράνκελ, με τους Στηβ Μάρτιν, Τζακ Μπλακ, Όουεν Γουίλσον.  Κάθε χρόνο, στις ΗΠΑ, διοργανώνεται ο μεγάλος διαγωνισμός ορνιθοπαρατήρησης: "Η Μεγάλη Χρονιά". Αδιαφιλονίκητος νικητής για πολλά χρόνια είναι ο Κέννυ Μπόστικ, ο οποίος μέσα σε ένα χρόνο είχε εντοπίσει 732 διαφορετικά είδη πτηνών σε αμερικανικό έδαφος. Αυτή τη χρονιά, όμως, έχει δύο απρόσμενους ανταγωνιστές.  Είναι αστείο, είναι ενδιαφέρον, είναι μεστό και δεν ξεφεύγει ποτέ από το στόχο του, καθώς οι παράλληλες ιστορίες υποστηρίζουν τη βασική και δεν αποπροσανατολίζουν το θεατή. Η τριάδα των πρωταγωνιστών το διασκεδάζει.. κι εμείς μαζί τους. Αξίζει να δείτε και τους τίτλους τέλους όπου παρουσιάζονται όλα τα πουλιά που έχουν "εντοπισθεί" στην ταινία (ο εφιάλτης του υποτιτλιστή). Ομολογώ δε πως ο ελληνικός τίτλος είναι πιο διασκεδαστικός από τον πρωτότυπο.

Δραματική ταινία της Μερ Φιλμ, σε σκηνοθεσία Κώστα Γεωργούτσου, με τους Κώστα Κακκαβά, Κλεό Σκουλούδη, Τασσώ Καβαδία, Θόδωρο Μωρίδη, Βασίλη Καΐλα.  Ο γιος μιας πλούσιας οικογένειας ερωτεύεται μιαν υπάλληλο του ορφανοτροφείου στο οποίο προεδρεύει η σνομπ μητέρα του. Όταν το ανακοινώνει στους γονείς του, στήνεται μια σκευωρία με ολέθρια αποτελέσματα.  Προσχηματικοί μεν οι διάλογοι και ολίγον ξύλινοι, αλλά δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς στην ταινία τις καλές της προθέσεις. Μέσα σε ένα μελό κλίμα που άρμοζε στην εποχή της, η υπόθεση κυλάει ομαλά, χωρίς εξαιρετικές υπερβολές, με μια στοιχειώδη και αξιοπρεπή κινηματογράφηση αλλά και με ερμηνείες που κρατούν τα προσχήματα της σοβαρότητας. Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα  Cinemano . Το αρχείο των ελληνικών ταινιών του Cinemano (μέχρι και τη δεκαετία του '70) βρίσκεται  εδώ . Τις πιο ανεξάρτητες και όσες γυρίστηκαν από τα χρόνια του '80 και μετά, θα

Ελληνικός τίτλος: Οι μάγοι της μπάλας Κωμωδία της Warner, σε σκηνοθεσία Ολιβιέ Νταάν, με τους Ζοζέ Γκαρσιά, Ζαν-Πιερ Μαριέλ, Φρανκ Ντυμπόσκ, Γκαντ Ελμαλέ, Τζόυ Σταρ, Ραμζύ Μπεντιά, Ομάρ Συ.  Η μοναδική ελπίδα για να μην χρεωκοπήσει μια κονσερβοποιία σε ένα μικρό νησί της Βρετάνης είναι να ανέβει κατηγορία η τοπική ερασιτεχνική ομάδα ποδοσφαίρου. Έτσι, αναθέτουν τη θέση του προπονητή σε έναν ξοφλημένο άσσο των γηπέδων που φέρνει μαζί του κάτι συνταξιοδοτημένους μπαλαδόρους για να σώσουν την κατάσταση.  Ταινία που αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή του πώς μπορείς να συγκεντρώσεις την dream team των ηθοποιών και να τους αμολήσεις στο γήπεδο (κυριολεκτικά) χωρίς σενάριο και χωρίς το σκηνοθετικό σθένος να τους κατευθύνεις, αλλά να τους αφήνεις ελεύθερους να κάνουν ό,τι θέλουν για να βγάλεις γέλιο. Συγγνώμη, αλλά όχι. Κόκκινη κάρτα, τουλάχιστον!

Ελληνικός τίτλος: Ο κανόνας της σιωπής Δραματική ταινία του Ρόμπερτ Ρέντφορντ, γυρισμένη για την Electric Pictures, με τους Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Σάια ΛαΜπουφ, Τζούλι Κρίστι, Νικ Νόλτε, Στάνλεϋ Τούτσι, Άννα Κέντρικ, Κρις Κούπερ, Τέρενς Χάουαρντ, Μπρένταν Γκλήζον, Σούζαν Σαράντον.  Μετά τη σύλληψη ενός μέλους μιας ομάδας ακτιβιστών που βρίσκονταν επί 30 χρόνια στη λίστα των καταζητούμενων του FBI, ένας δικηγόρος τρέπεται σε φυγή προτού ανακαλύψει την ταυτότητά του ο νεαρός ρεπόρτερ της τοπικής εφημερίδας.  Είναι αξιοπρεπές, ξεκινά με ενδιαφέρον, αλλά σύντομα αρχίζει να επαναλαμβάνεται και να το κυριεύει η πλήξη. Αργό σε ρυθμούς, δεν παίρνει θέση επί των γεγονότων, αλλά σίγουρα εντυπωσιάζει με ένα πλούσιο επιτελείο ηθοποιών ακόμη και σε δεύτερους και τρίτους ρόλους. Ήθελε μια άλλη ματιά, περισσότερο πολιτικοποιημένη και λιγότερο ανθρωποκεντρική, ώστε να μην μυρίζει τόσο ναφθαλίνη.

Δραματική ταινία του Τόγκο Μιζράχι, με τους Μάνο Φιλιππίδη, Σοφία Βέμπο, Αλίκη Βέμπο.  Όταν ένας χαρτοπαίκτης πλέυ μπόυ χάνει όλα του τα λεφτά στο καζίνο, ταξιδεύει στα Μετέωρα για να ζητήσει λεφτά από έναν πλούσιο εξάδελφό του. Για δόλωμα, του ρίχνει μια φίλη του που τον κάνει να ξεχάσει τη γυναίκα του.  Γυρισμένη εξ ολοκλήρου από εταιρεία στην Αίγυπτο, η "Προσφυγοπούλα" αποτελεί δείγμα μιας υγειούς κινηματογραφίας της εποχής, με προχωρημένο σενάριο και αξιοπρεπή παραγωγή. Οι ερμηνείες μπορεί να φαντάζουν κάπως ξύλινες (είναι και το κλίμα της εποχής) και τεχνικά το φιλμ να υποφέρει (η κόπια που διασώζεται πάντως είναι αξιοπρεπής), όμως είναι σκάλες καλύτερο από τις μπούρδες που γύριζε το ελληνικό σινεμά τις δεκαετίες μετά τον πόλεμο. Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα  Cinemano .

Ελληνικός τίτλος: Πολύ σκληρός για να πεθάνει σήμερα Περιπέτεια της Fox, σε σκηνοθεσία Τζων Μουρ, με τους Μπρους Γουίλλις, Τζάι Κόρτνεϋ, Σεμπάστιαν Κοχ, Γιούλια Σνίγκιρ.  Όταν ο Τζων ΜακΚλέιν ψάχνει να μάθει νέα του γιου του, τον ενημερώνουν ότι βρίσκεται φυλακισμένος στη Μόσχα, όχι όμως ότι είναι και πράκτορας της CIA.  Και αναρωτιέσαι: Τι μπορεί να πάει στραβά σε ένα ακόμα sequel του Die Hard; Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα πάντα! Κατ' αρχάς, δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στον ήρωα και στο μύθο της σειράς: η ταινία θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε περιπέτεια, με οποιονδήποτε ήρωα. Η ιστορία μπάζει από παντού, ο Μπρους Γουίλλις βαριέται τη ζωή του (και δικαιολογημένα με αυτά που τον βάζουν να λέει), το χιούμορ δεν είναι χιούμορ και όλο μαζί μυρίζει "ξεπέτα" από χιλιόμετρα.

Ταινία τρόμου της Universal, σε σκηνοθεσία Άντυ Μουσκιέτι, με τους Τζέσικα Τσάστέην, Νικολάι Κόστερ-Γουώλντάου, Μέγκαν Σαρπαντιέ, Ιζαμπέλ Νελίς.  Όταν ο Λούκας βρίσκει τις εξαφανισμένες κόρες του δίδυμου αδελφού του σε μια καμπάνα στο δάσος, χρόνια μετά από κάποια τραγικά περιστατικά, δεν γνωρίζει ότι μαζί τους έρχεται στο σπίτι του και μια παράξενη παρουσία που προστατεύει τις μικρές, αλλά και που ενδεχομένως είναι πολύ επικίνδυνη.  Μπορεί να έχει βάλει το χέρι του στην παραγωγή ο Γκιγέρμο ντελ Τόρο, όμως μάλλον δεν το έβαλε όσο θα έπρεπε, αλλιώς η ταινία θα ήταν κάτι περισσότερο από μια καλή μεν, αλλά εντελώς συνηθισμένη ιστορία τρόμου με φαντάσματα που αποζητούν τη λύτρωση. Πολύ καλή ιδέα που εκτελείται μέτρια και διεκπεραιωτικά, δυστυχώς.

Ελληνικός τίτλος: Τα πεντάδυμα του Φερναντέλ Κωμωδία της Cocinex, σε σκηνοθεσία Ανρί Βερνέιγ, με τον Φερναντέλ και τους Ντουάρ Ντελμόν, Λουί ντε Φυνές, Φρανσουάζ Αρνούλ.  Για να τονώσουν την τουριστική κίνηση του χωριού τους, ο Δήμαρχος και τα μέλη του Συμβουλίου του σκέφτονται να γιορτάσουν εκεί τα γενέθλια των πεντάδυμων Σαιν Φορζέ που είχαν κάνει διάσημο το μέρος όταν γεννήθηκαν πριν 40 χρόνια. Το θέμα είναι τώρα να πείσουν τον δύστροπο πατέρα τους να δεχτεί, αλλά και να βρουν τα πέντε παιδιά που κάνει το καθένα τη ζωή του αλλού.  One man show για τον Φερναντέλ ουσιαστικά, ο οποίος υποδύεται 6 ρόλους (τον πατέρα και τα πεντάδυμα), με μεγάλη επιτυχία ώστε να πιστεύεις ότι βλέπεις 6 διαφορετικούς ανθρώπους. Κατά κάποιον τρόπο σπονδυλωτή η ταινία, με κάποιες ιστορίες καλύτερες από κάποιες άλλες. Κορυφαία αυτή με το γραφείο κηδειών και τον Λουί ντε Φυνές, όπως εξαιρετικής κινηματογράφησης τυγχάνει και η σκηνή του τζόγου με τη μύγα. Απολαυστικότατο!