CINEMANO

Ελληνικός τίτλος: Ραντεβού εκεί ψηλά Δραματική περιπέτεια της Gaumont, σε σκηνοθεσία Αλμπέρ Ντυποντέλ, με τον ίδιο και τους Ναουέλ Περέζ Μπεσκαγιάρ, Λωράν Λαφίτ, Νιλς Άρεστρουπ, Εμιλί Ντεκέν, Μελανί Τιερύ.  Νοέμβριος 1918, Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Λίγες ώρες πριν την ανακωχή, οι ζωές τριών ανδρών θα αλλάξουν για πάντα, ύστερα από τα γεγονότα που έπονται μιας τραγικής (και άνανδρης) επίθεσης. Από τα χαρακώματα του πολέμου στο Παρίσι και από εκεί στο Μαρόκο, το αλληλένδετο πεπρωμένο τους θα τους στοιχειώνει για πάντα. Από επιλογή μου δεν επιθυμώ να αποκαλύψω περισσότερα για την υπόθεση, ώστε να σας αφήσω να απολαύσετε ανίδεοι σχεδόν αυτή τη μαγική και δαιδαλώδη ιστορία. Διότι περί μαγείας μιλάμε. Κινηματογραφικής, αλλά και γενικότερης. Από την επιλογή και τις ερμηνείες των ηθοποιών, μέχρι το ξέφρενο -σχεδόν ονειρικό- τράβελινγκ της κάμερας, τη φωτογραφία, τα σκηνικά (τι σκηνικά!) και τα κοστούμια (τι κοστούμια!) μέχρι την υπέροχη -άλλοτε παιχνιδιάρικα ρομαντική και άλλοτ

Η θερινή αίθουσα στην ταράτσα Η χειμερινή αίθουσα προ του 2019 Άναψε για πρώτη φορά την οθόνη της το 1965 και έκτοτε λειτουργεί μέχρι σήμερα, χωρίς καμία διακοπή. Ήσυχος κινηματογράφος μιας ήσυχης γειτονιάς, επισήμως στο Χαλάνδρι, αλλά στις παρυφές του Νέου Ψυχικού και απέναντι από τη Φιλοθέη. Απόκεντρος και στα χρόνια του, αλλά αγαπητός στο κοινό του που τον τιμούσε δεόντως, τόσο στη χειμερινή όσο και στη θερινή αίθουσα που υπάρχει στην ταράτσα. Σε αυτόνομο κτίριο, αρμονικά τοποθετημένο σε σχέση με τα γύρω οικήματα, η Αβάνα είναι ο μοναδικός κινηματογράφος που κατόρθωσε να επιβιώσει από ολόκληρη την περιοχή. Ξεκίνησε από τη Β' Προβολή για να περάσει μετά από κάποια χρόνια στην Α', ενώ διαβάζω παντού πως το 1975 η Αβάνα έγινε γνωστή τοις πάσι στην Αθήνα καθώς ήταν ο μοναδικός κινηματογράφος που είχε πάρει άδεια προβολής για την ταινία "Η ιστορία της Ο". Προς τα τέλη των '80s υπέστη ριζική ανακαίνιση καθώς μπήκε στην αλυσίδα των Assos Odeon τό

Ελληνικός τίτλος: Το όραμα Δραματική ταινία της Memento, σε σκηνοθεσία Ξαβιέ Τζιανολί, με τους Βενσάν Λιντόν, Γκαλατέα Μπελούτζι, Πατρίκ Ντ'Ασουμσαό, Ανατόλ Τάουμπμαν, Ελίνα Λέβενσον.  Ένας διακεκριμένος δημοσιογράφος που μόλις έχει επιστρέψει από τη ζώνη πυρός στη Συρία, όπου σκοτώθηκε και ο επί σειρά ετών συνεργάτης και φίλος του, δέχεται τηλεφώνημα από το Βατικανό από όπου τον καλούν να συνεργαστεί μαζί τους σε μια υπόθεση. Πιο συγκεκριμένα, του ζητούν να λάβει μέρος μιας ερευνητικής επιτροπής που θα ταξιδέψει σε ένα χωριό της νοτιοανατολικής Γαλλίας, όπου μια νεαρή κοπέλα ισχυρίζεται πως της παρουσιάστηκε η Παναγία. Ενδεχομένως, το Βατικανό να μην είχε δώσει την παραμικρή προσοχή στο όλο συμβάν, αν δεν είχε λάβει τέτοιες μεγάλες διαστάσεις, με προσκυνητές να καταφθάνουν σε γκρουπ από κάθε χώρα, την ίδια στιγμή που χριστιανικά ιντερνετικά δίκτυα μεταδίδουν τις λειτουργίες της τοπικής εκκλησίας και τις προσευχές της μικρής "αγίας" σε ολόκληρο τον κόσμο. Π

Δραματική ταινία της The Match Factory, σε σκηνοθεσία Σάμιουελ Μαόζ, με τους Λιόρ Ασκενάζι, Σάρα Άντλερ, Γιόνατον Σιρέυ.  Κάπου στο Ισραήλ, στρατιώτες χτυπούν το κουδούνι μιας οικογένειας για να μεταφέρουν άσχημα μαντάτα: ο γιος τους σκοτώθηκε εν ώρα υπηρεσίας. Η μάνα λιποθυμάει. Ο πατέρας στέκει βουβός, κάπου μεταξύ θρήνου και οργής. Οι στρατιώτες τού δίνουν ιατρικές συμβουλές, ενώ ήδη έχουν κάνει ηρεμιστική ένεση στη γυναίκα του. Θα επιστρέψουν, λένε, σε λίγες ώρες, για να εξετάσουν και πάλι την κατάστασή τους. Ένας άλλος στρατιώτης του ραβινικού σώματος εξηγεί στον πατέρα τις διαδικασίες της κηδείας. Εκείνος απαιτεί να δει τη σορό του γιου του. Και ξαφνικά, έρχονται νέα: ο γιος τους είναι ζωντανός. Ο νεκρός που είχε το ίδιο όνομα δεν είναι το δικό τους παιδί.  Κάπως έτσι ξεκινά μια από τις καλύτερες ταινίες της σαιζόν, για την οποία μπορείς να μιλάς ώρες, όμως οφείλεις να σεβαστείς τις σιωπές της, άρα να σιωπήσεις κι εσύ. Δράμα σε τρεις πράξεις, στα όρια του θεατρικού, το

Η θερινή αίθουσα με τις ολόλευκες πολυθρόνες και τα νέα χρώματα στα πάνελ, το καλοκαίρι του 2020 Η θερινή αίθουσα φωτογραφημένη το καλοκαίρι το 2018 Αίθουσα 1 (3D) Αίθουσα 2 (3D) Τα Τρία Αστέρια είναι ο μοναδικός εν λειτουργία χειμερινός κινηματογράφος του Νέου Ηρακλείου, αλλά και της γειτονικής Νέας Ιωνίας, μιας μεγάλης σε έκταση και κατοίκους περιοχής. Μάλιστα στο ξεκίνημά του, θεωρήθηκε κάπως άστοχος γεωγραφικά, αφού η μεγάλη πιάτσα ήταν στη Νέα Ιωνία. Εγκαινιάστηκε το 1966 και παρά την απομονωμένη "εξοχική" του τοποθεσία (ούτε καν στο κέντρο του Νέου Ηρακλείου, κοντά στον σταθμό του Ηλεκτρικού), ήταν μια πολύ φροντισμένη κατασκευή, με μεγάλη και σχετικά πολυτελή αίθουσα με εξώστη. Το αυτόνομο, γωνιακό κτίριο του κινηματογράφου επί της Λεωφόρου Ηρακλείου εξυπηρετούσε και τη λειτουργία θερινού στην ταράτσα, κατά τα πρότυπα της εποχής, γεγονός που του επέτρεπε μια 12μηνη λειτουργία. Β' Προβολής αρχικά, μετακόμισε στην Α' όταν τα δεδομένα στη διανομή και

Ελληνικός τίτλος: Δεύτερη ευκαιρία Κωμωδία της Europa, σε σκηνοθεσία Ντομινίκ Φαρουτζά, με τους Καντ Μεράντ, Φρανκ Ντυμπόσκ, Αλεξάντρα Λαμύ, Ζεράρ Νταρμόν, Ζυλιέν Μπουασελιέ, Αντονέν Σαλόν, Φαμπιάν Βολφρόμ.  Δυο παιδικοί φίλοι που σήμερα -ως μεσήλικες- δεν νιώθουν καθόλου ευχαριστημένοι από τη ζωή τους, μεταφέρονται κατά έναν μαγικό τρόπο στο παρελθόν, όταν ήταν έφηβοι, στη δεκαετία των '80s. Έχοντας στα χέρια τους μια δεύτερη ευκαιρία, αποφασίζουν να ζήσουν τη ζωή τους διαφορετικά και να πάρουν άλλες αποφάσεις από αυτές που τους οδήγησαν στο σήμερα που πρέπει να αντιμετωπίσουν. Λες και η "Επιστροφή στο μέλλον" συναντά τους "Επισκέπτες", χωρίς όμως την ίδια φλόγα και τρέλα. Στην προκειμένη περίπτωση, όλη η ταινία πέφτει στους ώμους των δύο πρωταγωνιστών της, οι οποίοι με το ξεχωριστό κωμικό τους τέμπο καλούνται να φέρουν εις πέρας ένα διασκεδαστικό αλλά και αμήχανο αρκετές στιγμές σενάριο. Έχει σίγουρα πλάκα να βλέπεις τις αντιδράσεις δύο πενηντάρηδ

Ταινία τρόμου της STX, σε σκηνοθεσία Στέησυ Τάιτλ, με τους Ντάγκλας Σμιθ, Λούσιεν Λάβισκάουντ, Κρεσίντα Μπόνας, Μάικλ Τρούκο, Κάρρι-Ανν Μος, Φαίη Ντάναγουέη.  Τρεις φοιτητές μετακομίζουν σε ένα σπίτι κοντά στο πανεπιστήμιό τους, χωρίς να γνωρίζουν πως εκεί "κατοικεί" η παρουσία του Κακού, του οποίου το όνομα δεν πρέπει ούτε να πεις ούτε να σκεφτείς. Η άγνοια των φριχτών γεγονότων που είχαν συμβεί κάποια χρόνια πριν στην ίδια περιοχή οδηγεί αυτά τα νέα παιδιά στην παγίδα και σε έναν τρόμο από τον οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει επιστροφή. Η ταινία ακολουθεί κατά γράμμα όλες τις επιταγές και τα κλισέ του είδους, με αποτέλεσμα να δημιουργεί μια υποβλητική και τρομακτική ατμόσφαιρα, ενώ γκαζώνει στους ρυθμούς, και ως εκ τούτου να μην κρεμάει. Όμως, είναι ακριβώς αυτά τα "γκάζια" που αποτελούν και το βασικό της μειονέκτημα, καθώς το σενάριο τρέχει χωρίς εξηγεί και πολλά-πολλά, την ίδια στιγμή που αφήνει αδικαιολόγητα τα μύρια όσα: από την εντελώς ανεξήγητη επιλο

Ελληνικός τίτλος: Μετά τον χωρισμό Δραματική ταινία της Celluloid Dreams, σε σκηνοθεσία Ξαβιέ Λεγκράν, με τους Λεά Ντρυκέρ, Ντενί Μενοσέ, Τομά Ζοριά, Ματίλντ Ωνβέ, Σααντιά Μπενταγέμπ.  Ένα χωρισμένο ζευγάρι απευθύνεται σε δικαστή για να αποφασίσει το θέμα της κηδεμονίας των δύο παιδιών του. Ως προς την κόρη που κλείνει τα 18 τις επόμενες ημέρες δεν τίθεται θέμα, μπορεί να αποφασίσει μόνη της. Το ζητούμενο είναι ο 11χρονος Ζυλιέν, ο οποίος έχει ήδη δηλώσει εγγράφως πως επιθυμεί να παραμείνει αποκλειστικά με τη μητέρα του, καθώς όταν έρχεται "ο άλλος" προκαλεί φόβο. Η Πρόεδρος επιφυλάσσεται να ανακοινώσει την απόφασή της μετά από λίγες ημέρες. Κι είναι ακριβώς αυτή η πρώτη, εξαιρετική σκηνή που δίνει τον τόνο της ταινίας και σε γραπώνει. Πέντε άνθρωποι καθισμένοι γύρω από ένα τραπέζι: το ζευγάρι με τους δικηγόρους του και η πρόεδρος. Κοντινά πλάνα, αβίαστα, απογυμνωμένα από κάθε συναισθηματική εμπλοκή, καταγράφουν με απόλυτη αντικειμενικότητα τα τεκταινόμενα, με

Κωμωδία της ΧΡΗΣΜΑ Φιλμ, σε σκηνοθεσία Ερρίκου Ιατρού, με τους Κώστα Χατζηχρήστο, Μάγια Μελάγια, Μπέττυ Μοσχονά, Τάκη Μηλιάδη, Νίκο Φέρμα, Στέλλα Στρατηγού, Νάντα Τζάκα.  Ένας νεαρός κατεβαίνει από την Αλεξανδρούπολη για να σπουδάσει στην Αθήνα, το 1927. Μόνο που αντί να παρακολουθήσει τα μαθήματα της σχολής του, παραδίδει μαθήματα έρωτος σε τρεις κοπέλες. Και με τις τρεις κάποια στιγμή να περιμένουν το παιδί του, εκείνος επιστρέφει στην πατρίδα του χωρίς να γνωρίζει τίποτα. 30 χρόνια αργότερα, οι τρεις γιοι του, οι οποίοι αγνοούν ο ένας την ύπαρξη του άλλου, ζουν ο καθένας τη ζωή του: ο ένας στο χωριό, ο άλλος ηθοποιός και ο τρίτος απατεώνας.  Τετραπλός ρόλος για τον Κώστα Χατζηχρήστο που υποδύεται τόσο τον πατέρα όσο και τους τρεις γιους, περιστοιχσμένος από όμορφες γυναίκες και με μια καλή ιδέα για κεντρική ιστορία. Βέβαια το σενάριο (που υπογράφει ο ίδιος ο πρωταγωνιστής μαζί με τον Δημήτρη Αθανασιάδη) χάνει πολύ γρήγορα την ευκαιρία να κάνει τη διαφορά, αφού ουσιαστι

Ελληνικός τίτλος: Ο θεριστής Δραματική ταινία της Celluloid Dreams, σε σκηνοθεσία Μαρίν Φρανσέν, με τους Πωλίν Μπυρλέ, Ζεραλντίν Παϊγιάς, Ιλιανά Ζαμπέτ, Αλμπάν Λενουάρ, Φρανσουάζ Λεμπρέν.  Γαλλία, 1851. Η επιστροφή του Ναπολέοντα στον θρόνο οδηγεί σε μαζικές συλλήψεις των δημοκρατικών. Συνεπεία των γεγονότων, ένα μικρό ορεινό χωριό μένει κυριολεκτικά χωρίς άντρες, αφού όλοι τους συλλαμβάνονται και οδηγούνται στη φυλακή ή σε στρατόπεδα. Οι γυναίκες που ξεμένουν πίσω, μένουν οικειοθελώς αποκλεισμένες στο χωριό, χωρίς καν να κατεβαίνουν στην κοιλάδα, φοβούμενες τα χειρότερα. Προσπαθώντας να συνεχίσουν με την καθημερινότητά τους και με σκληρή δουλειά ώστε να επιβιώσουν, παραμένουν εκεί κοντά δύο χρόνια, χωρίς να έχουν κανένα απολύτως νέο από τον έξω κόσμο και χωρίς να έχει φανεί ούτε ένας από τους άντρες. Για την ακρίβεια, ούτε κανείς περαστικός δεν έχει κάνει την εμφάνισή του εκεί όλον αυτόν τον καιρό. Μισο-αστεία, μισο-σοβαρά, κάποια στιγμή συζητούν και αποφασίζουν πως αν τυχό

Κινούμενα σχέδια της Paramount, σε σκηνοθεσία Μπιλ Μελέντεζ, με τις φωνές των Άρριν Σκέλλυ, Λώρα Πλάντινγκ, Ντάνιελ Άντερσον, Πατρίσια Πατς, Κέησυ Κάρλσον, Πασκάλ ντε Μπαρολέ, Μπιλ Μελέντεζ.  Ο Τσάρλι Μπράουν, η Πέπερμιντ Πάτι, ο Λάινους και η Μάρσι ταξιδεύουν στην Ευρώπη στο πλαίσιο προγράμματος ανταλλαγής μαθητών. Ο Σνούπυ και ο Γούντστοκ φυσικά ακολουθούν, με αποτέλεσμα το ταξίδι στη Γαλλία να αποκτήσει μια ιδιαζόντως αριστοκρατική γεύση, ενώ την ίδια στιγμή ο Τσάρλι μαθαίνει και κάποια άγνωστα πράγματα για την οικογένειά του.  Ακόμα μια κινηματογραφική περιπέτεια των Peanuts, δια χειρός και πάλι του ίδιου του δημιουργού τους, του Τσαρλς Μ. Σουλτζ που υπογράφει το σενάριο. Απόλυτα στο ύφος των κόμικ, τόσο σε σκίτσο όσο και ατμόσφαιρα, η ταινία είναι ιδανική για παιδιά αλλά και για μεγαλύτερους θεατές, αφού το χιούμορ και οι αντιδράσεις του ίδιου του Σνούπυ κλείνουν το μάτι περισσότερο σε αυτούς. Απορίας άξιον αποτελεί το ότι σχεδόν καμία από τις παλιότερες ταινίες των Peanuts δ

Ελληνικός τίτλος: Κατερίνα Ισμαΐλοβα Μαγνητοσκοπημένη μετάδοση από το Mezzo της νέας παραγωγής του Θεάτρου Μπολσόι για την όπερα του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, σε σκηνοθεσία Ρίμας Τούμινας, διεύθυνση ορχήστρας Τούγκαν Σόχιεφ, και τηλεοπτική σκηνοθεσία Ζαν-Πιερ Λουαζίλ. Πρωταγωνιστούν: Νάντια Μάικλ, Τάρας Στόντα, Τζων Ντάζακ, Μάρατ Γκάλι.  Το μυθιστόρημα του Νικολάι Λεσκώφ "Η λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ" στάθηκε πηγή έμπνευσης για τον συνθέτη του οποίου η οπερατική εκδοχή (αρχικά με τον ίδιο τίτλο) πρωτοπαρουσιάστηκε το 1934 στο Λένινγκραντ και ακολούθως στη Μόσχα. Παρά την αρχική της επιτυχία και δημοφιλία, η όπερα και ο δημιουργός της έπεσαν στη δυσμένεια Κομμουνιστικού Κόμματος, που αποκήρυξε τη μουσική του Σοστακόβιτς. Λέγεται μάλιστα πως η ανώνυμη καταγγελία που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Πράβντα γράφτηκε από τον ίδιο τον Στάλιν.  Παράλληλα και οι κριτικοί της εποχής τής είχαν επιτεθεί για τον υπέρμετρη σεξουαλικότητα της ιστορίας της, με την εφημερίδα New York Sun

Κομεντί της WEASAW, σε σκηνοθεσία Ζαχαρία Μαυροειδή, με τους Μιχάλη Οικονόμου, Κατερίνα Μαυρογιώργη, Κάθριν Σάκφιλ, Φρανσουά Ρενώ, Ανν-Μαρί Ο'Σάλλιβαν.  Ο Ιάσονας καταφθάνει στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη γεμάτος φιλόδοξα όνειρα. Σχεδιάζει να γίνει εξειδικευμένος ξεναγός αρχιτεκτόνων και έτσι ξεκινάει τη νέα του καριέρα αναλαμβάνοντας ένα γκρουπ ξένων φοιτητών αρχιτεκτονικής που ολοκλήρωναν το πρόγραμμα Erasmus στη Θεσσαλονίκη. Η απειρία και η συστολή του Ιάσονα σε συνδυασμό με την ό,τι κάτσει-ό,τι βρέξει διάθεση των φοιτητών, με τον καθένα να κουβαλάει τις καταβολές και τις προκαταλήψεις της χώρας του, σύντομα τινάζουν το εγχείρημα στον αέρα, την ίδια στιγμή που ο ήρωάς μας πρέπει να αντιμετωπίσει και τις δικές του αλήθειες. Ανεξάρτητο, χειροποίητο φιλμ, μόνο με την καλή έννοια και των δύο όρων, στο οποίο αδύνατον να μην αναγνωρίσεις τη φρεσκάδα και το κέφι. Με την Αθήνα σε πρώτο πλάνο και κεντρικό ήρωα μια χαριτωμένη όσο και μπερδεμένη προσωπικότητα, την οποία εκμεταλλεύε

Η αίθουσα 1 H αίθουσα 2 Ο Φοίβος μπορεί και να αποτελεί υπόδειγμα κινηματογράφου γειτονιάς, ο οποίος με αδιάκοπη λειτουργία, στα χέρια πάντα της ίδιας οικογένειας, έμεινε απόλυτα πιστός στον χαρακτήρα του, στην ιστορία του και τον τόπο του, χωρίς να χάσει την ταυτότητά του, ενώ ανανεώνεται και εξελίσσεται αδιάκοπα. Ζωντανό σινεμά και ζωντανό μέρος της περιοχής του, ο Φοίβος ξεκίνησε στις 20 Σεπτεμβρίου 1954, δίπλα στο θερινό με το ίδιο όνομα που λειτουργούσε από το 1937 και με το οποίο συνυπήρξαν μέχρι και το 1965. Μεγάλη πόλη και εξίσου μεγάλη κινηματογραφική πιάτσα, το Περιστέρι με τις γειτονιές του υπήρξε σπίτι για πολλούς κινηματογράφους -γύρω στους 40 μπορεί να μετρήσει κανείς- εκ των οποίων σήμερα διασώζεται μόνο ο Φοίβος. Μιλάμε για μαζικό αφανισμό. Τουλάχιστον είχαμε και δύο αφίξεις, τόσο το γειτονικό θερινό Σινέ Πέραν όσο και το σημερινό WestCity Cinemas , που είχε ξεκινήσει ως Cinecity, στο Μπουρνάζι. Ένα αυτόνομο κτίριο με εντυπωσιακή πρόσοψη φιλοξενεί τον κιν

Περιπέτεια φαντασίας των Hanway/Film4/BFI, σε σκηνοθεσία Μπεν Γουήτλυ, με τους Τομ Χίντελστον, Τζέρεμυ Άιρονς, Σιέννα Μίλλερ, Λουκ Έβανς, Ελίζαμπεθ Μος, Τζέημς Πιούρφόυ.  Στα περίχωρα του Λονδίνου των 70s, ένα συγκρότημα κατοικιών 40 ορόφων φιλοξενεί έναν μεγάλο αριθμό κατοίκων από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Κυριολεκτικά και μεταφορικά σαν μια κάθετη κοινωνία, το κτίριο κατατάσσει τις κοινωνικές ομάδες ανά επίπεδα, με τους πιο φτωχούς στους κάτω ορόφους και τους διακεκριμένους στα πιο ψηλά πατώματα. Όταν ξεκινούν οι πρώτες διαφωνίες και οι πρώτες διαμάχες, κανείς δεν φαίνεται να υποψιάζεται πως αυτό θα επακολουθήσει θα είναι μια πραγματική επανάσταση. Βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Τζέι Τζι Μπάλλαρντ (βρετανός συγγραφέας στα έργα του οποίου συγκαταλέγονται "Η αυτοκρατορία του Ήλιου" που έκανε ταινία ο Στήβεν Σπήλμπεργκ το 1987 και το "Crash" γυρισμένο το 1996 από τον Ντέηβιντ Κρόνενμπεργκ), η ταινία αποτελεί υπόδειγμα του πώς παίρνεις μια ενδιαφέρουσα ι

Ελληνικός τίτλος: Πρόσωπα & ιστορίες Ντοκυμανταίρ της Le Pacte, σε σκηνοθεσία Ανιές Βαρντά και ΖεΑρ, που μας μεταφέρει σε ένα αυθόρμητο ταξίδι στη Γαλλία, σε χωριά και εργοστάσια, όπου γνωρίζουμε τους ανθρώπους τους ενώ γινόμαστε μάρτυρες ενός πρωτότυπου street art project. Τρομάζει η περιγραφή, έτσι; Έλα που δεν είναι έτσι, όμως... Απλά, όσο κι αν θέλεις να βάλεις σε λέξεις τον κεντρικό καμβά της ταινίας, νιώθεις πως όσο κι αν προσπαθήσεις την αδικείς. Η δύναμή της είναι οι εικόνες της και οι άνθρωποί της κι όλο αυτό δεν αποτυπώνεται με λόγια. Άλλωστε, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος, όσα περισσότερα πεις, τόσο περισσότερο να αποξενώσεις την ταινία από το κοινό της, αφού ελοχεύει ο κίνδυνος να κάνεις τον κόσμο να πιστέψει πως δεν τον αφορά. Και φαινομενικά, έτσι ακούγεται, ως κάτι πολύ εστέτ και απόμακρο: μια μεγάλη σκηνοθέτις με 52 τίτλους στο βιογραφικό της, συναντιέται εντός και εκτός οθόνης με τον ΖεΑρ (JR), διακεκριμένο γάλλο φωτογράφο και καλλιτέχνη, ο οποίος τυπώνει

Δραματική ταινία της ΑΡΚ Φιλμ, σε σκηνοθεσία Ερρίκου Θαλασσινού, με τους Ορέστη Μακρή, Θανάση Μυλωνά, Σάσα Καστούρα, Μπέττυ Μοσχονά, Μάκη Ρευματά.  Ο κυρ Θάνος είναι ένας άντρας κατεστραμμένος από το ποτό. Πληγωμένος από τη γυναίκα του που τον εγκατέλειψε πριν από χρόνια, αφού τον είχε πείσει να δώσουν τον γιο τους για υιοθεσία, περνάει τις μέρες του στα καπηλειά της γειτονιάς, παραμελώντας ακόμα και την κόρη του που μόνη της προσπαθεί να τα φέρει πέρα.  Ακόμα μια ταινία με τυποποιημένο τον Ορέστη Μακρή στον ρόλο του μέθυσου πρωταγωνιστή, ρόλος που τον είχε στοιχειώσει μετά τον "Μεθύστακα", που είχε γυριστεί 16 χρόνια νωρίτερα! Η ταινία, πάντως, είναι φροντισμένη σε γενικές γραμμές, συγκινητική όπως το απαιτούσε το κοινό της εποχής, χωρίς όμως το σενάριο του Πέτρου Γιαννακού να μπορεί να διαχειριστεί σε βάθος την πλοκή. Έτσι καταφεύγει στη λύση των απανωτών συμπτώσεων και κάποιων αμήχανων σκηνών προς το φινάλε, αποδυναμώνοντας την ιστορία η οποία άξιζε καλύτερης τύχης κ