The Leftovers (3 seasons -2014-2017)

 

Δραματική σειρά φαντασίας των HBO/Warner, δημιουργία των Ντέημον Λίντελοφ και Τομ Περότα, με τους Τζάστιν Θερού, Κρίστοφερ Έκκλεστον, Λιβ Τάυλερ, Κρις Ζύλκα.

Όταν το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού εξαφανίζεται μέσα σε μια στιγμή, οι εναπομείναντες πρέπει να συνεχίσουν τις ζωές τους, αντιμετωπίζοντας την απώλεια αλλά και την αιτία της εξαφάνισης των αγαπημένων τους. Η σειρά επικεντρώνεται στη μικρή κοινότητα του Μέηπλτον, έξω από τη Νέα Υόρκη, όπου οι κάτοικοί της συνεχίζουν τη ζωή τους, αλλά με τα τραύματα ακόμα ανοιχτά.

Τα δέκα επεισόδια του πρώτου κύκλου κράτησαν το επίπεδο ιδιαίτερα υψηλό σε κάθε τομέα. Ερμηνείες, σκηνοθεσία, φωτογραφία, σενάρια ήταν όλα εξαιρετικά, καθώς η έμφαση δίνεται στους ανθρώπους και όχι στο γεγονός αυτό καθ' αυτό (για το οποίο άλλωστε γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα). Ιδιαίτερα, κάποια επεισόδια λειτούργησαν αυτόνομα από την εξέλιξη της σειράς (συμβάλλοντας ουσιαστικά στην ιστορία) και θύμιζαν ταινίες μεσαίου μήκους. Η εφιαλτική παρουσία των Ένοχων Εναπομείναντων που ντυμένοι στα λευκά, με ένα τσιγάρο πάντοτε στο στόμα και έχοντας απαρνηθεί την ομιλία, στοιχειώνουν τις ζωές των κατοίκων με άγνωστη ατζέντα, καθώς και ενός αυτοαποκαλούμενου Μεσσία που παίρνει τον πόνο των ανθρώπων με μία μόνο αγκαλιά, πυκνώνει ακόμη περισσότερο το μυστήριο, σε μια σειρά-επιτομή της μελέτης της κατάθλιψης. Ειδική μνεία οφείλουμε στην εξαιρετική μουσική του Μαξ Ρίχτερ και στην εφιαλτική σεκάνς των τίτλων που παραπέμπει κάπου ανάμεσα στην άνοδο στους Ουρανούς ή στην Κόλαση του Δάντη.

Στον δεύτερο κύκλο ή πιο σωστά στο δεύτερο κεφάλαιο, η δράση μεταφέρεται στην κοινότητα του Μίρακλ, μια πόλη που πήρε το όνομά της (Θαύμα) επειδή ουδείς εκ των κατοίκων της δεν "αποχώρησε", κάτι που θεωρήθηκε ως θέλημα Θεού. Με αλλαγή και στη σεκάνς των τίτλων (οπτική και μουσική), η σειρά κράτησε το υψηλό επίπεδο μυθοπλασίας, ερμηνειών και σκηνοθεσίας, εμπλουτίζοντας εν μέρει τις γνώσεις μας για τα γεγονότα αλλά χωρίς συγκεκριμένες εξηγήσεις για το συμβάν αυτό καθ'αυτό. Λίγο πιο μεταφυσική από την πρώτη, η δεύτερη σαιζόν κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον και κατόρθωσε να γίνει και πιο αρρωστημένη. Η εφιαλτική παρουσία των Ένοχων Εναπομείναντων που ντυμένοι στα λευκά, με ένα τσιγάρο πάντοτε στο στόμα και έχοντας απαρνηθεί την ομιλία, εξακολουθεί να είναι απειλητική και συνάμα περισσότερο επικίνδυνη.

 Η σειρά ολοκληρώθηκε με τον ακόμη πιο ώριμο τρίτο κύκλο, σπουδή στην ελπίδα και την απόγνωση, και με έναν συγκλονιστικό μονόλογο στο φινάλε που δεν θα πίστευες ποτέ πως θα έβλεπες στην τηλεόραση. Η απώλεια, ο θάνατος, η θλίψη, η δευτέρα παρουσία, η θρησκοληψία, όλα όσα μας κάνουν ανθρώπους σε ένα πανηγύρι παράνοιας και φόβου προς το άγνωστο που αποκαλούμε ζωή, σε μια τηλεοπτική σειρά που είπε τόσα πολλά αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τόσα λίγα.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.