Abigail (2024)
Ελληνικός τίτλος: Άμπιγκέιλ
Ταινία τρόμου της Universal, σε σκηνοθεσία Ματ Μπετινέλι-Όλπιν και Τάυλερ Γκίλετ, με τους Μελίσα Μπαρέρα, Νταν Στήβενς, Αλίσα Γουίαρ, Γουίλ Κάτλετ, Κάθρυν Νιούτον, Κέβιν Ντουράντ, Άνγκους Κλάουντ, Τζιανκάρλο Εσποζίτο, Μάθιου Γκουντ.
Μια συμμορία απαγάγει μια 12χρονη μπαλαρίνα, με σκοπό να ζητήσει λύτρα $50 εκατ. από τον πατέρα της. Άγνωστοι μεταξύ τους όλοι, πρέπει να περάσουν 24 ώρες στην έπαυλη όπου κρατούν όμηρο τη μικρή, κατ' εντολήν του εργοδότη τους. Μόνο που κάτι φαινομενικά απλό στη σύλληψη εξελίσσεται σε εφιάλτη, όταν μαθαίνουν ποιος είναι ο πατέρας της μικρής Άμπιγκέιλ αλλά το κυριότερο, όταν ένας προς ένας οι απαγωγείς βρίσκουν φριχτό και ανεξήγητο θάνατο.
Με δόσεις από Γκάι Ρίτσι, Άγκαθα Κρίστι και έναν χαριτωμένο συνδυασμό από action και splatter, η "Άμπιγκέιλ" αποτελεί αναζωογονητικό δείγμα του ταλαιπωρημένου τα τελευταία χρόνια είδους των ταινιών τρόμου. Με ένα ενδιαφέρον μυστήριο μέχρι να έρθει η ώρα των αποκαλύψεων (στις οποίες δεν θα αναφερθώ για να μην οδηγηθώ σε spoiler), η ταινία ξεκινά με μια ιστορία που παραπέμπει στις κλασικές περιπέτειες δράσης, για να κατρακυλήσει πολύ γρήγορα σε αιματοβαμμένες σκηνές με ακρωτηριασμένα πτώματα, δίνοντας σταδιακές απαντήσεις σε όλα όσα συμβαίνουν, αλλά διατηρώντας το μυστήριο και τις ανατροπές μέχρι τέλους. Θα ήθελα να σταθώ σε δύο πολύ ενδιαφέροντα σημεία του σεναρίου και της σκηνοθεσίας που βοηθούν την "Άμπιγκέιλ" να σε παρασύρει στον μακάβριο κόσμο της. Από τη μια, η λελογισμένη χρήση του χιούμορ επιτρέπει στην αφήγηση να μην παίρνει τον εαυτό της πολύ στα σοβαρά και να διατηρήσει σε υψηλούς τόνους τον ψυχαγωγικό της χαρακτήρα παρά τις φρίκες που διαδραματίζονται επί της οθόνης. Από την άλλη, το μπαλέτο στο οποίο η Άμπιγκέιλ φαίνεται πως διαπρέπει από την αρχική κιόλας σεκάνς των τίτλων, καθορίζει τη συμπεριφορά και την κινησιολογία της καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας, με τη σκηνοθεσία να επιτάσσει ακόμα και στην κάμερα να κινείται με χορευτικούς ρυθμούς στις σκηνές δράσης, παρέα με τα σωστά επιλεγμένα μουσικά θέματα που ταιριάζουν γάντι. Με αυτά και με εκείνα, έχουμε να κάνουμε με ένα ενδιαφέρον φιλμάκι που δεν απογοητεύει τους φίλους του είδους και το οποίο δεν ακολουθεί την πεπατημένη και τη ρουτίνα που χαρακτηρίζουν τη συντριπτική πλειοψηφία των σχετικών παραγωγών. Ίσως το φινάλε να ήθελε λίγο περισσότερο χρόνο για να ανθίσει μαζί με λίγη περισσότερη τρέλα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου