Homeland (8 Seasons -2011-2020)

 

Δραματική σειρά της Fox, γυρισμένη για το δίκτυο του Showtime, δημιουργία των Άλεξ Γκάνζα, Γκόρντον Λιούις, με τους Κλαιρ Ντέηνς, Μάντυ Πατίνκιν, Ντέμιαν Λούις, Μορένα Μπάκαριν, Ρούπερτ Φρεντ, Φ. Μάρρεϋ Άμπραχαμ, Ελίζαμπεθ Μάρβελ. Λάινους Ρόουτς, Κόστα Ρόνιν, Μόργκαν Σπέκτορ, Μπω Μπρίτζες.

Μετά από 8 χρόνια αιχμαλωσίας στο Ιράκ, ο πεζοναύτης Νίκολας Μπρόντυ επιστρέφει στις ΗΠΑ, όταν όλοι τον θεωρούσαν νεκρό. Κι ενώ ολόκληρο το έθνος τον χαιρετίζει σαν ήρωα, η πράκτορας της CIA, Κέρι Μάθισον, είναι η μόνη που τον υποπτεύεται για τρομοκράτη. Βασισμένο στην ισραηλινή σειρά "Αιχμάλωτοι πολέμου", το Homeland συναρπάζει με την πλοκή του, κρατάει εξαιρετικές ιδεολογικές ισορροπίες, δεν παρασύρεται σε πατριωτικές κραυγές και έχει τη χαρά να υποστηρίζεται από εξαιρετικές ερμηνείες. Με άλλα λόγια, κάθε 55λεπτο επεισόδιο είναι και μια άρτια κινηματογραφική ταινία. Αν σεναριακά δεν πλάτιαζε σε ορισμένα επεισόδια για να βγει ο χρόνος, θα μιλούσαμε για αριστούργημα. Το love-hate-spy story διήρκεσε για τους πρώτους τρεις κύκλους και ενδεχομένως να ήταν αυτοί με τη μεγαλύτερη ίντριγκα που ούτως ή άλλως καθιέρωσαν τη σειρά, αλλά και εδραίωσαν τους χαρακτήρες της Κάρρι και του Σολ. 

Στον 4ο κύκλο και μετά την τραγική εξέλιξη της ιστορίας με τον Μπρόντυ, η Κέρι και ο Κουίν (χαρακτήρας εξαιρετικός που μπήκε δυναμικά και εξελίχτηκε σε έναν από τους βασικότερους της σειράς) βρίσκονται στο Πακιστάν, στα ίχνη ενός ηγέτη της Αλ Κάιντα, αγνοώντας το μέγεθος της προδοσίας με την οποία θα έρθουν αντιμέτωποι. Μολονότι είχα τις επιφυλάξεις μου για το πώς θα μπορούσε να συνεχίζει μια σειρά που ήταν ολόκληρη στημένη στο καταραμένο ειδύλλιο Μάθισον-Μπρόντυ, μετά από το πρώτο κιόλας επεισόδιο, κατάπια τη γλώσσα μου, καθώς ο τέταρτος κύκλος είναι σίγουρα από τους καλύτερους της σειράς. Απαλλαγμένη από τα θέματα του παρελθόντος, η σειρά κοιτάζει μπροστά, χτίζει ακόμα περισσότερο τους χαρακτήρες, εστιάζοντας περισσότερο στη φιγούρα του Πήτερ Κουίν, και αφηγείται μια ιστορία κατασκοπίας και δράσης, με ρυθμό, αγωνία και κινηματογραφικές προδιαγραφές. Αν μόνο το τελευταίο επεισόδιο δεν ήταν τόσο απότομα προσγειωμένο στην πραγματικότητα και μας είχε ακόμη περισσότερο στην τσίτα, θα ήταν όλα απείρως καλύτερα. 

Στο ξεκίνημα της 5ης σαιζόν, η Κέρι έχει εγκαταλείψει τη CIA και εργάζεται σε ένα ίδρυμα στο Βερολίνο. Ο Κουίν έχει αποτρελαθεί και δρα ως πληρωμένος εκτελεστής για τα παλιά του αφεντικά, ενώ ο Σολ προσπαθεί να ανακτήσει την παλιά του δύναμη. Όταν, όμως, μια ομάδα Τζιχαντιστών σχεδιάζει ένα τεράστιο τρομοκρατικό χτύπημα στην Ευρώπη, αποδεικνύεται πως οι παλιές σχέσεις δεν ξεθωριάζουν ποτέ. Μετά τον πρώτο, ίσως ο καλύτερος κύκλος της σειράς, απαλλαγμένος από άγχη του παρελθόντος, με ολοκληρωμένους πλέον χαρακτήρες που αντιδρούν στα γεγονότα. Έχει δράση, αγωνία, είναι ανατριχιαστικά ρεαλιστικό και τρέχει σε ρυθμούς που θα ζήλευε και η καλύτερη κατασκοπική υπερπαραγωγή του Χόλλυγουντ.

Ο 6ος κύκλος μάς επιστρέφει στις ΗΠΑ. Μετά τις αμερικανικές εκλογές, Πρόεδρος ετοιμάζεται να αναλάβει η πολλά υποσχόμενη Ελίζαμπεθ Κην, μετριοπαθής πολιτικός που υπόσχεται να βάλει τέλος στις στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ στο εξωτερικό, κάτι που όμως η CIA δεν βλέπει με καλό μάτι. Την ίδια στιγμή, η Κέρι έχοντας επιστρέψει στη Νέα Υόρκη, πολλούς μήνες μετά τα τραγικά γεγονότα στο Βερολίνο, προσπαθεί να βάλει τη ζωή της σε τάξη, εργαζόμενη σε μια ανθρωπιστική οργάνωση που πολεμά για την ίση μεταχείριση των Μουσουλμάνων που ζουν στην Αμερική. Ο Κουίν, φάντασμα του εαυτού του μετά τη δηλητηρίασή του από το αέριο Σαρίν στο Βερολίνο που του στοίχισε τη ζωή σχεδόν, ζει σε κέντρο αποκατάστασης, με έντονα σωματικά αλλά και νευρολογικά προβλήματα. Κι εκεί που όλα δείχνουν να έχουν πάρει τον δρόμο τους, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εντείνονται οι ανησυχητικές πληροφορίες για μεγάλο τρομοκρατικό χτύπημα στη Νέα Υόρκη. Μπορεί να έχει λιγότερη δράση ο 6ος κύκλος της αγαπημένης σειράς, αλλά δείχνει ακόμη πιο ευφυής και πολύ πιο ώριμος. Με εκλεγμένη γυναίκα Πρόεδρο, δείχνει φαινομενικά να περίμενε την εκλογή της Χίλαρυ Κλίντον, αλλά τολμά να το πάει πιο πέρα, με όλες τις απαιτούμενες και αναπάντεχες ανατροπές. Αρκούντως εφιαλτική και ζοφερή, η νέα περίοδος ασχολείται με έναν αόρατο τρόμο, τον φόβο της τρομοκρατίας τα "ανεξάρτητα" μη συστημικά media και μια ελοχεύουσα πραγματικότητα που μπορεί από στιγμή σε στιγμή να αναδυθεί σε σε απτή καθημερινότητα. Ποιος είπε ότι η Δημοκρατία από τον ολοκληρωτισμό απέχουν πολύ; Κατασκοπική, έξυπνη τηλεόραση, στα καλύτερά της, όπως πάντα.

Με το ξεκίνημα του 7ου κύκλου, η απόπειρα δολοφονίας της Προέδρου Κην έχει δημιουργήσει ένα κλίμα ανασφάλειας στις ΗΠΑ. Η Κέρυ, πεπεισμένη πλέον πως η απόπειρα ήταν σκηνοθετημένη ώστε να δικαιολογήσει στην Πρόεδρο τις ακραίες αποφάσεις που λαμβάνει και οι οποίες δημιουργούν ένα πρωτόγνωρου ύφους "απολυταρχικό" καθεστώς στη χώρα, εργάζεται μυστικά για να αποκαλύψει τις προθέσεις της. Τα γεγονότα, όμως, φαίνεται να την ξεπερνούν, καθώς οι αρχικές ενδείξεις καταρρίπτονται και αποκαλύπτεται ένα σχέδιο συνωμοσίας που έχει σαν στόχο την πολιτική αποσταθεροποίηση της χώρας. Αν κάτι έχει κάνει το Homeland να ξεχωρίζει είναι η ικανότητά του να αφουγκράζεται την επικαιρότητα, με αποτέλεσμα ο κάθε κύκλος να δείχνει ακόμα πιο αληθινός. Την ίδια στιγμή έχει και μια κάποια τόλμη, που ενδεχομένως να κάνει τους αμερικανούς θεατές να αισθάνονται άβολα, καθώς θίγει ιερά και όσια της πατρίδας τους. Έτσι, σε αυτόν τον κύκλο, η Πρόεδρος των ΗΠΑ εμφανίζεται (αρχικά τουλάχιστον) ως απόλυτος άρχων που δεν διστάζει να φυλακίσει στελέχη και πράκτορες με την κατηγορία της συνωμοσίας και της απόπειρας δολοφονίας, κάνοντας κατάχρηση της εξουσίας της και του αντιτρομοκρατικού νόμου. Γρήγορα, όμως, η σειρά περνά και στο μέτωπο των fake news, των bots του twitter και όλων αυτών των τρολ που μπορούν πάρα πολύ εύκολα να παρουσιάσουν κάτι ψευδές (ή σχεδόν αληθινό) για πραγματικό, αποσταθεροποιώντας, προκαλώντας πανικό και χειραγωγώντας συνειδήσεις. Έξυπνο σενάριο, εσωτερικής δράσης αυτή τη φορά, με την αγωνία, όμως, να κλιμακώνεται σταδιακά και την Κέρυ να πραγματοποιεί μια τεράστια θυσία απέναντι στο καθήκον. Κοιτώντας πίσω στα τελευταία 6 χρόνια, μπορεί ο 7ος κύκλος της σειράς να μην είναι ο πιο εντυπωσιακός, είναι όμως σίγουρα ο πλέον σοβαρός. Επίσης, επιβεβαιώνεται πως όποιος άντρας συνάψει σχέση με την Κέρυ, δεν έχει ακόμα πολύ λάδι στο καντήλι του.

Και φτάνουμε στον 8ο και τελευταίο κύκλο της εξαιρετικής αυτής σειράς που δεν πρόδωσε ποτέ τον εαυτό της. Μετά από 9 ολόκληρα χρόνια, η ιστορία μοιάζει να κάνει κύκλο και να επιστρέφει στις ρίζες της, χωρίς όμως αυτό να γίνεται προφανές. Η παρουσία για μία ακόμη περίοδο του Κόστα Ρόνιν στον ρόλο του ρώσου κατασκόπου Γιεβγκένι Γκρόμοφ είναι καταλυτική, την ίδια στιγμή που τα γεγονότα τρέχουν με καταιγιστική ταχύτητα. Ίσως να έχουμε με την πιο pure spy ιστορία από την αρχή της σειράς, όπου για μία ακόμη φορά διαφαίνεται πως ο μεγαλύτερος εχθρός των ΗΠΑ βρίσκεται σχεδόν πάντοτε εντός της. Σε αντίθεση με πολλές άλλες σειρές, το φινάλε του Homeland δίνει στους πρωταγωνιστές του και σε όλους εμάς την κατάληξη που αξίζουμε, με μια έξτρα δόση συγκίνησης και ένα λατρεμένο τελευταίο επεισόδιο. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Συγκεντρωμένα τα κείμενα για τις τηλεοπτικές παραγωγές θα τα βρείτε εδώ.