Die blechtrommel (1979)
Ελληνικός τίτλος: Το ταμπούρλο
Δραματική ταινία τού Βόλκερ Σλέντορφ, με τους Ντέηβιντ Μπέννεντ, Μάριο Άντορφ, Άνγκελα Βίνκλερ, Καταρίνα Τάλμπαχ, Ντάνιελ Ολμπρύσκι, Σαρλ Αζναβούρ.
Ένα παιδί, στη δεκαετία του 1930, όταν κλείνει τα τρία του χρόνια, αποφασίζει να πάψει να μεγαλώνει. Έτσι περνάει όλη του τη ζωή σαν ένα τρίχρονο αγόρι, παρατηρώντας τους μεγάλους και εν μέρει τιμωρώντας τους για την ανηθικότητα και την αδιαφορία τους.
Περίεργη και ορισμένες στιγμές ενοχλητική ταινία που είχε κάνει τεράστια αίσθηση στην εποχή της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν σοκάρει ακόμη και σήμερα. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο τού Γκούντερ Γκρας, με εφιαλτική μουσική του Μωρίς Ζαρ και το Νίκο Περάκη να τον συναντάμε στους τίτλους ως σκηνογράφο, το Ταμπούρλο είναι από τις πλέον πολιτικώς μη-ορθές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ. Με μια εμμονή για το τσίγκινο ταμπούρλο του και μια φωνή που σπάει κρύσταλλα, ο μικρός Όσκαρ φτάνει τα 21 του χρόνια διασχίζοντας την περίοδο της ανόδου του Χίτλερ και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κάνει έρωτα με γυναίκες, αποκτά παιδί, παίρνει μέρος σε περιοδεύοντα θίασο του Υπουργείου Προπαγάνδας για τους Γερμανούς στρατιώτες, ποθεί, ερωτεύεται, τον ερωτεύονται, τον ποθούν, εκδικείται, παρατηρεί και σχολιάζει, πάντοτε στο σώμα ενός 3χρονου παιδιού, με το ίδιο απορημένο και στα όρια του άρρωστου ύφος. Σε ορισμένα σημεία πάσχει από έναν εμφανή διδακτισμό, αλλά αυτό δεν της στερεί καλλιτεχνική αξία ούτε κινηματογραφική δυναμική.
Ένα παιδί, στη δεκαετία του 1930, όταν κλείνει τα τρία του χρόνια, αποφασίζει να πάψει να μεγαλώνει. Έτσι περνάει όλη του τη ζωή σαν ένα τρίχρονο αγόρι, παρατηρώντας τους μεγάλους και εν μέρει τιμωρώντας τους για την ανηθικότητα και την αδιαφορία τους.
Περίεργη και ορισμένες στιγμές ενοχλητική ταινία που είχε κάνει τεράστια αίσθηση στην εποχή της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν σοκάρει ακόμη και σήμερα. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο τού Γκούντερ Γκρας, με εφιαλτική μουσική του Μωρίς Ζαρ και το Νίκο Περάκη να τον συναντάμε στους τίτλους ως σκηνογράφο, το Ταμπούρλο είναι από τις πλέον πολιτικώς μη-ορθές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ. Με μια εμμονή για το τσίγκινο ταμπούρλο του και μια φωνή που σπάει κρύσταλλα, ο μικρός Όσκαρ φτάνει τα 21 του χρόνια διασχίζοντας την περίοδο της ανόδου του Χίτλερ και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κάνει έρωτα με γυναίκες, αποκτά παιδί, παίρνει μέρος σε περιοδεύοντα θίασο του Υπουργείου Προπαγάνδας για τους Γερμανούς στρατιώτες, ποθεί, ερωτεύεται, τον ερωτεύονται, τον ποθούν, εκδικείται, παρατηρεί και σχολιάζει, πάντοτε στο σώμα ενός 3χρονου παιδιού, με το ίδιο απορημένο και στα όρια του άρρωστου ύφος. Σε ορισμένα σημεία πάσχει από έναν εμφανή διδακτισμό, αλλά αυτό δεν της στερεί καλλιτεχνική αξία ούτε κινηματογραφική δυναμική.
Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου