À Nous la Liberté (1931) (A/M)

Ελληνικός τίτλος: Αγάπη, γέλιο, ξενοιασιά

Σάτιρα του Ρενέ Κλαιρ, γυρισμένη από τη Filmsonor, με τους Ραιυμόν Κορντύ, Ανρί Μαρσάν, Ρόλλα Φρανς, Πωλ Ολιβιέ. 

Δύο φυλακισμένοι προσπαθούν να αποδράσουν. Ο ένας τα καταφέρνει και με τα χρόνια γίνεται μεγάλος και τρανός βιομήχανος φωνογράφων. Ο άλλος δεν ήταν τόσο τυχερός, εκτίει την ποινή του κι όταν αποφυλακίζεται, ακολουθώντας μια γυναίκα που τον γοητεύει, βρίσκεται στο εργοστάσιο του παλιού του συγκρατουμένου. 

Η ταινία είναι σαφέστατα κωμωδία μεν, αλλά παρά τον βλακώδη ελληνικό τίτλο της, η φάρσα, το σλάπστικ και η κωμωδία χρησιμοποιούνται ως όχημα μελέτης και σχολιασμού της βιομηχανικής καπιταλιστικής κοινωνίας όπως διαμορφωνόταν εκείνη την εποχή (χωρίς να σημαίνει πως σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει). Χρόνια περίεργα για να γυρίσει κανείς μια αμιγώς πολιτική ταινία, ο ευφυής Ρενέ Κλαιρ χρησιμοποιεί τις χαριτωμενιές των πρωταγωνιστών του ως άλλοθι, την ίδια στιγμή που η φυλακή και το εργοστάσιο έχουν παρόμοια μορφή, δεσμοφύλακες και επιστάτες παρόμοια συμπεριφορά και ο κλέφτης μπορεί να είναι κλέφτης με την προϋπόθεση ότι είναι μέλος της αριστοκρατίας. 

"Η δουλειά είναι υποχρεωτική-Η δουλειά είναι ελευθερία" πρεσβεύουν οι δάσκαλοι στα σχολεία, οι λακέδες γλείφουν τους πλουσίους για να ανήκουν στον κύκλο τους, οι θείοι προστατεύουν τις αγνές ανιψιές, αλλά τις δίνουν χωρίς σκέψη για παντρειά στους φίλους των πλούσιων εργοδοτών τους και η ζωή κυλάει όμορφα με τα Φράγκα να παρασύρονται από τον άνεμο και να προκαλούν τους καθώς πρέπει αριστοκράτες να τα κυνηγήσουν. Όχι, τίποτα δεν είναι ελευθερία για τους δύο φίλους που γνωρίζουν πως η πραγματική ελευθερία τούς ανήκει. Η ταινία συγκαταλέγεται στη λίστα των 1.000 καλύτερων ταινιών από καταβολής κινηματογράφου των Τάιμς της Νέας Υόρκης, ενώ λέγεται πως αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Τσάρλι Τσάπλιν να γυρίσει τους Μοντέρνους Καιρούς.