Des lendemains qui chantent (2014)

Δραματική ταινία της UGC, σε σκηνοθεσία Νικολά Καστρό, με τους Πίο Μαρμάι, Λετίσια Κάστα, Ραμζύ Μπεντιά, Γκασπάρ Προυστ, Αντρέ Ντυσολιέ. 

Η ιστορία δύο αδελφών, της κοινής τους αγαπημένης και του κολλητού τους, από τη βραδιά της νίκης του Φρανσουά Μιτεράν το 1981, μέχρι την εκλογή του Ζακ Σιράκ το 2002. Όνειρα, προσδοκίες, αριστερές ελπίδες, έρωτες, φιλίες, αδελφικές κόντρες και πατρική αγάπη, μπαίνουν όλα στο μίξερ της ταινίας προσπαθώντας να κρατήσουν τις ισορροπίες και μέχρι ενός σημείου το καταφέρνουν. 

Με το ένα πόδι στο κοινωνικό δράμα και το άλλο στον πολιτικό κινηματογράφο, η ταινία χάνει κάπως τον μπούσουλα, ενώ το αμιγώς γαλλικό ενδιαφέρον της στερεί πολλά από την απήχησή της σε άλλα κοινά. Σε ό,τι αφορά εμάς στην Ελλάδα, πάντως, η ανάγνωση της ταινίας μέσα από τα δικά μας γεγονότα της ίδιας περιόδου (εκλογικός θρίαμβος της σοσιαλιστικής αριστεράς με τον Ανδρέα Παπανδρέου, η γενιά του Πολυτεχνείου και η ανάδειξή της σε συστημικό ηγέτη της κοινής γνώμης. η άνοδος των Media, οι κάποτε αριστεροί πολιτικοί-κωλοτούμπες και τα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ) την καθιστά πολύ περισσότερο οικεία. Ο Πίο Μαρμάι, χωρίς να είναι εξαιρετικός ηθοποιός, αποτελεί σίγουρα μία από τις πλέον αγαπημένες φάτσες του γαλλικού σινεμά, ικανού να σηκώνει ταινίες στους ώμους του.