Casino Royale (2006)
Περιπέτεια των MGM/Columbia, σε σκηνοθεσία Μάρτιν Κάμπελ, με τους Ντάνιελ Κραιγκ, Εύα Γκρην, Μαντς Μίκελσεν, Τζιανκάρλο Τζανίνι, Τζέφρι Ράιτ, Τζούντι Ντεντς.
Σε ένα ακαθόριστο χρονικά "κινηματογραφικό" παρελθόν, ο Τζέημς Μποντ παίρνει τη διαβάθμιση "00" που του επιτρέπει να σκοτώνει κατά τη διάρκεια των αποστολών. Κάτι η απειρία, κάτι το υπέρμετρο εγώ του, προκαλεί κακό χαμό μέσα σε μια πρεσβεία, με αποτέλεσμα να στοχοποιηθούν από τα ΜΜΕ τόσο ο ίδιος όσο και η ΜΙ6. Η Μ σχεδόν τον αποσύρει από την αποστολή, αλλά εκείνος ακολουθεί τα στοιχεία που βρίσκει, προσπαθώντας να εντοπίσει τον χρηματοδότη των τρομοκρατικών οργανώσεων, ο οποίος επενδύει τα λεφτά που του εμπιστεύονται. Όταν ο Μποντ μπλέκει στα πόδια του και του ματαιώνει το χτύπημα που είχε οργανώσει, ο Λε Σιφρ χάνει κοντά $100 εκατ., εκ των οποίων ούτε ένα σεντ δεν είναι δικό του. Οπότε, για να αντισταθμίσει τις απώλειες και να επιστρέψει τα χρήματα στους ιδιοκτήτες τους, παίρνει μέρος σε ένα πανάκριβο παιχνίδι πόκερ, στο Καζινό Ρουαγιάλ του Μαυροβουνίου. Μαντέψτε ποιος άλλος θα κάθεται στο τραπέζι!
Και εν έτει 2006, εγένετο θαύμα. Οι παραγωγοί του Μποντ αφήνουν πίσω τους την όποια δυσκοιλιότητα τους διακατείχε όλα αυτά τα χρόνια και αποφασίζουν να κοιτάξουν την κατάσταση με τη δέουσα σοβαρότητα. Με μια απόφαση-ρίσκο, αποφασίζουν να μηδενίσουν το κοντέρ και να αφηγηθούν εξ αρχής το μύθο του Τζέημς Μποντ, επιστρέφοντας στις ρίζες του και στον Ίαν Φλέμινγκ. Κατ' αρχάς, αλλάζει το πρόσωπο του Μποντ. Και όχι μόνο σε επίπεδο ηθοποιού, με την ευλογημένη επιλογή του Ντάνιελ Κραιγκ που ανορθώνει ερμηνευτικά τον μυστικό πράκτορα 007, αλλά κυριολεκτικά αλλάζουν το πρόσωπό του. Ο νέος Μποντ δεν είναι ωραίος ως μοντέλο, αλλά ωραίος ως άντρας. Είναι γκόμενος, αλλά είναι και αλητάμπουρας. Είναι κομψός και καθώς πρέπει, αλλά έχει και παρελθόν. Συμπεριφέρεται με τρόπους gentleman, αλλά γαμεί και δέρνει. Και τον δέρνουν, επίσης. Η αλλαγή του ύφους αποτυπώνεται και στην αφίσα, όπου κυριαρχεί ο Μποντ, χωρίς το κλασσικό κολάζ από εκρήξεις και ιπτάμενα αυτοκίνητα στο φόντο. Μάλιστα, το (παρακινδυνευμένο) reboot της κινηματογραφικής σειράς είναι τόσο επιτυχημένο, που ναι μεν αφηγείται την πρώτη περιπέτεια του Μποντ, αλλά τόσο περίτεχνα που ταυτόχρονα δεν ακυρώνει στη συνείδηση του θεατή τις προηγούμενες ταινίες ή τους προηγούμενους ηθοποιούς που τον ενσάρκωσαν στην οθόνη.
Επιστρέφοντας στις ρίζες του, ο Μποντ του Καζινό Ρουαγιάλ επιστρέφει μετά από χρόνια και στις σελίδες του δημιουργού του, του Ίαν Φλέμινγκ, στο ομότιτλο βιβλίο του οποίου στηρίζεται και το σενάριο. Είναι η τρίτη φορά που η συγκεκριμένη περιπέτεια του 007 μεταφέρεται στην οθόνη, αφού είχαν προηγηθεί ένα τηλεοπτικό επεισόδιο του 1954, στο πλαίσιο της σειράς ανθολογίας "Climax!" και η σατιρική ταινία του 1971 που είχε γυρίσει η Columbia. Όμως, τα δικαιώματα είχαν επιστρέψει στην MGM, η οποία τα είχε ανταλλάξει με αυτά του Σπάιντερ Μαν. Η πλάκα είναι πως τελικά, το νέο Καζινό Ρουαγιάλ επέστρεψε και πάλι εν μέρει στην Columbia, αφού η μητρική της Sony ηγείτο ενός consortium εταιρειών που είχαν αγοράσει με τη σειρά τους τη Metro-Goldwyn-Mayer.
Στην ταινία έχουμε και άλλες "επιστροφές". Πρώτος και καλύτερος επιστρέφει ο ρεαλισμός, που προσγειώνει το "Καζινό" σε μια πιο "γήινη" και αυθεντική περιπέτεια, ύστερα από τα έντονα ψηφιακά εφφέ που είχαν αρχίσει να πλημμυρίζουν τις ταινίες με τον Πηρς Μπρόσναν. Κάτι ακόμα που επιστρέφει είναι η Άστον Μάρτιν, σε μια άλλη της εκδοχή, ενώ άφαντοι σε αυτήν την ιστορία είναι ο Q και η Μάνυπένυ.
Εξαιρετική η επιλογή της Εύα Γκρην στον ρόλο της συνεργάτιδας του Τζέημς Μποντ, η οποία δίνει για πρώτη φορά τέτοιο ειδικό βάρος στον γυναικείο ρόλο που παύει να αποτελεί διακοσμητικό στοιχείο. Αυτό το κορίτσι του Μποντ έχει υπόσταση, έχει χαρακτήρα και κυρίως καθορίζει τον ίδιο τον κεντρικό ήρωα. Υπέροχο και το τραγούδι του Κρις Κορνέλ στους τίτλους αρχής: "You know my name". Oh yes, we do.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου