Glee (6 Σαιζόν, 2009-2015)





Μουσικοχορευτική σειρά της Fox, δημιουργία των Ίαν Μπρένναν, Ράυαν Μέρφυ και Μπραντ Φάλτσουκ που τάραξε τα νερά της τηλεόρασης και επανέφερε το μιούζικαλ στη μικρή οθόνη. 

Ένας καθηγητής ισπανικών σε δημόσιο λύκειο του Οχάιο αναλαμβάνει τη λέσχη χορωδίας και αρχίζουνε τα όργανα. Οι πιο απίθανες φάτσες, οι πιο ιδιόμορφοι χαρακτήρες, οι πιο καταπληκτικές φωνές και τα πιο αγαπημένα τραγούδια σε κάθε επεισόδιο ξετρέλλαναν κοινό, κριτικούς και Χρυσές Σφαίρες και από μίνι σειρά-πείραμα των 13 επεισοδίων έγινε λατρεία σε όλο τον κόσμο. 

Πάντως, μετά από μια εξίσου απολαυστική δεύτερη χρονιά, στον τρίτο κύκλο αρχίζει να φαίνεται μια κούραση. Είναι ευνόητο πως τρέλα και ανατροπές δεν μπορούν να συμβαίνουν 22 εβδομάδες κάθε χρόνο για τρία χρόνια. Έτσι, εν πολλοίς τα πράγματα δείχνουν πιο ήρεμα, οι διάσημοι guests πάνε κι έρχονται, οι ιστορίες μαθητών και καθηγητών προχωρούν εν μέρει προβλέψιμες, αλλά η αγάπη παραμένει. Εξακολουθεί να έχει πολύ καλές στιγμές, αλλά η φρεσκάδα αντικαθίσταται σιγά-σιγά από μια ρουτίνα. Δυστυχώς, στον τέταρτο κύκλο μάλλον έχουν αρχίσει να χάνουν τον μπούσουλα. Με τους βασικούς ήρωες διασκορπισμένους πλέον, οι νέοι χαρακτήρες δεν αξιοποιούνται επαρκώς, οι επαναλήψεις και οι άσκοπες υπερβολές δίνουν και παίρνουν και η δροσιά αντικαθίσταται από κούραση. Ναι, το βλέπεις γιατί το αγαπάς, αλλά η επανάληψη και τα αδιέξοδα είναι εμφανή. Για να φτάσουμε στην πέμπτη χρονιά και να δούμε έντρομοι πως το Glee είναι πλέον σκιά του ίδιου του του εαυτού, για να μην πω μια άλλη εντελώς σειρά. Η παραδοξότητα και η ιδιαιτερότητα που το έκαναν να ξεχωρίσει έχουν γίνει πλέον πολιτικώς ορθές. Το χιούμορ, η σπιρτάδα και η πρόκληση μας έχουν αποχαιρετίσει, ενώ το κάθε επεισόδιο αποτελεί απλή αφορμή για να ακούγονται τραγούδια. Εν τω μεταξύ, το νέο και το παλιό καστ μία χάνονται-μία εμφανίζονται και ειδικά προς το τέλος εξαφανίζεται εντελώς το σχολείο, οι μαθητές του και οι καθηγητές και παρακολουθούμε ένα άλλο σήριαλ με τις περιπέτειες κάποιων από το βασικό καστ στη Νέα Υόρκη. Κρίμα. 

Στον τελευταίο κύκλο των 13 επεισοδίων επελέγη η σοφή απόφαση να επιστρέψει η δράση στο σχολείο, με ένα νέο (αδιάφορο) όμως καστ, συνεπικουρούμενο από κάποιους εκ των βασικών πρωταγωνιστών. Τα μεγάλα μουσικά νούμερα δεν είναι πια μεγάλα, αλλά καθώς οδεύει προς το τέλος δεν παύει να αφήνει τη γλυκόπικρη αίσθηση του αποχαιρετισμού μιας παρέας που αγαπήσαμε και μιας σειράς που τόλμησε και έκανε τη διαφορά στην ανοιχτή τηλεόραση. Ειδικά το τελευταίο επεισόδιο ήταν πολύ συγκινητικό. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Συγκεντρωμένα τα κείμενα για τις τηλεοπτικές παραγωγές θα τα βρείτε εδώ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Θέατρο - Ρουά ματ (2024)

Fourmi (2019)

Θέατρο - The Big Game (2024)

Θέατρο - Τζούλια (2024)

Το αγοροκόριτσο (1959) (Α/Μ)