Milky Way (2023)
Δραματική σειρά των Foss/Mega, δημιουργία του Βασίλη Κεκάτου, με τους Κορίννα Ντουλλάαρτ, Κωνσταντίνο Γεωργόπουλο, Νικολάκη Ζεγκίνογλου, Ανδρέα Κωνσταντίνου, Γιούλικα Σκαφιδά, Θέμιδα Μπαζάκα, Ακύλλα Καραζήση, Ναταλία Σουίφτ, Προμηθέα Αλειφερόπουλο, Γεράσιμο Σκιαδαρέση.
Η Μαρία και ο Τζο, δυο νέα, ιδιαίτερα παιδιά με ανησυχίες και προσδοκίες, συναντιούνται σε ένα ξεχασμένο από τον Θεό χωριό της Βόρειας Ελλάδας. Εκείνη, γέννημα-θρέμμα της περιοχής, αδημονεί για το τέλος του Λυκείου και τις ελπίδες της να ξεκινήσει μια νέα ζωή στην Αθήνα, όπου ονειρεύεται να σπουδάσει χορό και να μπει στο μπαλέτο της Φουρέιρα. Εκείνος, εξ Αθηνών επισκέπτης -αναγκαστικά- στο σπίτι του πατέρα του, με την πρόφαση πως πρέπει να έρθουν πιο κοντά μετά από το διαζύγιο των γονιών του, συνειδητοποιεί πως μάλλον η μαμά του θέλει να κάνει τη ζωή της και τον έστειλε εκεί. Queer, αναιδής και εύστροφος, ο Τζο ξεχωρίζει -όχι απαραίτητα για τους σωστούς λόγους- στο σχολείο την ίδια στιγμή που μια απρόσμενη εγκυμοσύνη οδηγεί τη Μαρία με μαθηματική ακρίβεια στη σύμβαση μιας δυστυχισμένης ζωής.
Αναμφισβήτητα, η πιο απρόσμενη και ευχάριστη έκπληξη της ελληνικής ανοιχτής τηλεόρασης για τη σαιζόν 2023-2024, το "Milky Way" είναι η σειρά για την οποία αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στο Mega που τόλμησε να τη μεταδώσει. Όχι πως πρόκειται για τίποτα βέβηλο και προκλητικό, όμως η θεματολογία και οι χαρακτήρες του απέχουν έτη φωτός από ό,τι έχει συνηθίσει να παρακολουθεί μια Πέμπτη βράδυ ένας τηλεθεατής στην Ελλάδα. Τα ίδια συγχαρητήρια αξίζουν εξ αρχής και στην εταιρεία παραγωγής Foss, η οποία μας κακομαθαίνει τελευταία με κάθε της εγχείρημα για τα υψηλά στάνταρ που θέτει ακόμα και στις (αυτονόητες) λεπτομέρειες. Βέβαια, συγχαρητήρια, υπόκλιση και πολλά θαυμαστικά οφείλουμε πρωτίστως στον Βασίλη Κεκάτο, εμπνευστή και δημιουργό του "Milky Way", για τον υποδειγματικό τρόπο με τον οποίο αποτύπωσε το όραμά του στην οθόνη, χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς.
Βραβευμένος (και με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες) μικρομηκάς, εδώ αναδεικνύεται σε άρτιο γνώστη της μυθοπλασίας, συνδυάζοντας αρμονικά χαρακτήρες, κεντρική ιδέα και φόρμα, κάνοντας στην ουσία σινεμά, γυρισμένο όμως για την τηλεόραση. Με ένα σενάριο που βρίθει τρυφερότητας αλλά που την ίδια στιγμή πλαντάζει από αμείλικτο ρεαλισμό, το "Milky Way" μεταμορφώνεται σε παραμύθι για μεγάλα παιδιά, που συναντά την αληθοφάνεια και το μέτρο σε ερμηνείες και εικόνα, χωρίς να χάνει ποτέ αυτή την αθώα, παιδική αφέλεια των έφηβων πρωταγωνιστών του. Τοπία, χρώματα, οπτικά εφφέ και σκηνικά, συνθέτουν μια εικόνα αξέχαστη και μεγαλειώδη (η φωτογραφία είναι του Γιώργου Βαλσάμη), με τα κάδρα να εναλλάσσονται από κοντινά σε αξέχαστα κινηματογραφικά scope, με αφηγηματική ακρίβεια και καλλιτεχνικό λυρισμό (μοντάζ: Λάμπης Χαραλαμπίδης), με τις συναισθηματικές αποχρώσεις να υπογραμμίζονται υποδειγματικά από τη μουσική του Κωστή Μαραβέγια και του Kid Moxie.
Φυσικά, η μαγεία ολοκληρώνεται από την εξαιρετική επιλογή των ηθοποιών, με μπροστάρηδες την πρωτοεμφανιζόμενη Κορίννα Ντουλλάαρτ στον ρόλο της Μαρίας και τον Κωνσταντίνο Γεωργόπουλο που μας χαρίζει έναν λεπτομερούς εκφραστικής και συναισθηματικής ακρίβειας Τζο, με τις μεταξύ τους σκηνές να αποτελούν πολλές φορές εικαστικό ποίημα βαθιάς συγκίνησης. Το ίδιο συγκλονιστική είναι και η συνύπαρξη του Τζο με τον πατέρα του, τον επίσης εξαιρετικό Ακύλλα Καραζήση που εδώ παραδίδει μαθήματα υποκριτικής. Στο σπιτικό της Μαρίας, συναντάμε τους γονείς (Γιούλικα Σκαφιδά, Ανδρέα Κωνσταντίνου) σε στιγμές υποκριτικής αρτιότητας και ωριμότητας που διαπερνά την οθόνη, μαζί με την εμβληματική γιαγιά στην οποία η Θέμις Μπαζάκα προσδίδει μια υπερφυσική, συμβολική χροιά. Δεν μπορώ να παραλείψω την ερμηνεία του Νικολάκη Ζεγκίνογλου, που πιάνει τον ρόλο του τρομαγμένα ανίδεου και εγκλωβισμένου "αρραβωνιάρη" της Μαρίας από τα μαλλιά και τον βυθίζει σε ωκεανούς απόγνωσης και ρεαλιστικής ακρίβειας. Απόλυτα ελληνικό, αλλά και οικουμενικά διεθνές, το "Milky Way" αποτυπώνει με έναν δικό του, μαγικό τρόπο το σήμερα και το χθες της κοινωνίας, αυτοτελώς τοποθετημένα στον ίδιο χωροχρόνο, παίζοντας με τους συμβολισμούς, την εφηβική αφέλεια και τη σκληρότητα των ενηλίκων, χωρίς να σηκώνει το δάχτυλο σε κανέναν, αντιμετωπίζοντας κατάματα τις ευθύνες του καθενός και πλαισιώνοντας τους ήρωές του με αυτό που τους λείπει περισσότερο: με αγάπη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου