Nouvelle-France (2004)

Ελληνικός τίτλος: Η εποχή του πάθους

Ιστορικό ρομάντσο του Ζαν Μπωντέν, με τους Νοεμί Γκοντέν-Βινιώ, Νταβίντ Λα Αι, Ζυλιέτ Γκοσλέν, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ιρέν Ζακόμπ, Βενσάν Περέζ. 

Με φόντο τον γαλλο-βρετανικό πόλεμο για την κυριαρχία του Καναδά, ή αλλιώς της Νέας Γαλλίας, τον 18ο αιώνα, η ταινία αφηγείται τον καταραμένο έρωτα μιας χωριατοπούλας και ενός παγιδευτή που μπλέκει στα πολιτικά γρανάζια της εποχής. 

Το καναδέζικο σινεμά επιστρατεύει τα μεγάλα όπλα για να αφηγηθεί την ιστορία ενός έθνους μέσα από την ιστορία ενός έρωτα. Και κάνει απανωτά λάθη. Πρωτίστως στη γλώσσα, καθώς γυρίζει την ταινία στα αγγλικά για να πιάσει διεθνές κοινό, χρησιμοποιώντας όμως γαλλόφωνους ηθοποιούς με τα γνωστά αποτελέσματα. Δευτερευόντως, όλη η ταινία έχει αισθητική φωτορομάντσου και άρλεκιν με την (εξαιρετική) μουσική να παίζει ασταμάτητα και να εκβιάζει συναισθήματα. Ως αποτέλεσμα, εκεί που περίμεναν να τους βγει το καναδέζικο "Όσα παίρνει ο άνεμος", τους βγήκε συμπαθής τηλεταινία παλαιάς κοπής που θα μπορούσε να μεταδοθεί σε δύο μέρη, Κυριακές μεσημέρια. Κρίμα, γιατί ξόδεψαν και πολλά λεφτά. Αν μη τι άλλο, το τραγούδι των τίτλων τέλους (που είναι και το κύριο μουσικό θέμα της ταινίας) έγινε μεγάλη επιτυχία της Σελίν Ντιόν στη γαλλόφωνη αγορά.