The revenant (2015)

Ελληνικός τίτλος: Η επιστροφή

Δραματική περιπέτεια της Fox, σε σκηνοθεσία Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ινιαρίτου, με τον Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, τον Τομ Χάρντυ, και τους Ντόμναλ Γκλήσον, Γουίλ Πούλτερ, Φόρεστ Γκούντλακ, Πωλ Άντερσον. 

Ένας ιχνηλάτης σε κυνηγετική αποστολή που έχει αποδεκατιστεί από τους Ινδιάνους, τραυματίζεται βαριά από μια αρκούδα που του επιτίθεται και εγκαταλείπεται ολομόναχος και ετοιμοθάνατος στην ερημιά. Πρόκειται για την εν μέρει αληθινή ιστορία του Χιου Γκλας, ενός ανθρώπου του οποίου η ζωή έγινε θρύλος στην αμερικανική κουλτούρα, με πλήθος αναφορών κάποιες από τις οποίες χάνονται στα όρια του μύθου. 

Η ταινία αυτή καθ' αυτή διασκευάζει κάπως ελεύθερα και το μυθιστόρημα του Μάικλ Πανκ, από το οποίο δανείζεται και τον τίτλο της. Η ελληνική απόδοση "Η επιστροφή" είναι μεν σωστή, αλλά η πλήρης έννοια του "Revenant" έχει να κάνει και με την αναγέννηση, την επανεμφάνιση μετά από μια μακρά περίοδο απουσίας ή ακόμα και με ένα πλάσμα που ανασταίνεται από τους νεκρούς. Αυτή η πολυπλοκότητα της έννοιας του τίτλου γίνεται σημείο αναφοράς και στην ίδια την ταινία που θέλει να πει πολλά. Κάποια από όλα αυτά τα λέει καλά, κάποια άλλα όχι. Είναι εμφανής η τρέλα του Ινιαρίτου σε κάθε λεπτομέρεια, στα άρτια πλάνα, στην ανείπωτης ομορφιάς φωτογραφία και στους άρτια φροντισμένους ήχους που μαζί με την εξαιρετική μουσική, σε βάζουν μέσα στην αγριάδα της φύσης και σε κάνουν κομμάτι της. Αυτή η δημιουργική τρέλα, όμως, γίνεται ταυτόχρονα και φλυαρία, καθώς εκεί που τα καταφέρνει με μαστοριά στην κεντρική αφήγηση της ιστορίας, αφήνεται να παρασυρθεί και σε επιδερμικό πολιτικό σχολιασμό για τους ιθαγενείς και τους αποίκους, ενώ το χάνει όταν καταπιάνεται με το μεταφυσικό και τις θρησκευτικές της αναζητήσεις. 

Με το ένα πόδι στον Κουέντιν Ταραντίνο και το άλλο στον Τέρενς Μάλικ, η ταινία μοιάζει σε ορισμένα σημεία να πλατειάζει και να στέκει αναποφάσιστη. Ο ΝτιΚάπριο βρίσκεται ολομόναχος να πολεμάει τη φύση, την ίδια στιγμή που γίνεται ένα με αυτήν, επιστρέφοντας στις αρχέγονες καταβολές του, αγρίμι ανάμεσα στα αγρίμια, μόνος κάτω από τη σκέπη του Δημιουργού του. Συγκλονιστικός σε κάθε του σκηνή, μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο, χωρίς να εφαρμόζει στιγμή καμία απολύτως ερμηνευτική μανιέρα. Απέναντί του, ο Τομ Χάρντυ, με γυάλινο βλέμμα, άψυχο, να υποστηρίζει τη δική του λογική χωρίς να αντιλαμβάνεται ποτέ το λάθος του, άνομος σε έναν άνομο κόσμο. Και εν μέσω όλων αυτών, ο πατέρας Ινδιάνος, δολοφόνος από τη μία, πανικόβλητος πατέρας από την άλλη που αναζητά την κόρη του. Όλοι τους κομμάτια ενός σύμπαντος πλασμένου από τον ίδιο Δημιουργό που ο καθένας τον ονομάζει και αλλιώς. Έναν δημιουργό που στέκει απών, παρατηρητής του κόσμου που εν σοφία εποίησε, αδιάφορος να συμμετάσχει στα έργα και τις ημέρες των πλασμάτων του.