Les Misérables (2012)


Ελληνικός τίτλος: Οι άθλιοι

Μιούζικαλ των Universal/Working Title, σε σκηνοθεσία Τομ Χούπερ, με τους Χιου Τζάκμαν, Ράσσελ Κρόου, Ανν Χάθαγουέη, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Σάσα Μπάρον Κοέν, Αμάντα Σέυφριντ, Έντι Ρέντμαίυν. 

Μεταφορά στον κινηματογράφο του εμβληματικού μιούζικαλ που μαζί με το "Φάντασμα της Όπερας" αποτελούν μνημεία της πρόσφατης ιστορίας του μουσικού θεάτρου. Επειδή πολλοί είδαν την ταινία και στην ουσία άσκησαν κριτική στο μιούζικαλ, δεν πρόκειται καν να ασχοληθώ. Σε ό,τι αφορά το πρωτότυπο υλικό αναφερθείτε στα εκατομμύρια των θεατών που το έχουν δει από το 1985 μέχρι σήμερα στις μεγαλύτερες σκηνές του κόσμου, καθώς και στις μοναδικές συναυλιακές παραστάσεις του για τα 10 και τα 25 χρόνια του αντίστοιχα (άσχετο, αλλά την παράσταση για την 25η επέτειο στο Ο2 του Λονδίνου, πρέπει οπωσδήποτε να τη δείτε). Τώρα, σε ό,τι αφορά την ταινία αυτή καθ' αυτή, πρόκειται περί μεγαλειώδους παραγωγής που βγάζει το θεατρικό από τη σκηνή και το ξαμολά στους δρόμους (ακόμη κι αν αυτοί είναι ψηφιακοί). Έχει σκηνές χολυγουντιανής υπερπαραγωγής και υπερβολής, έχει και κάποιες άλλες λιγότερο καλές, έχει και ένα αμήχανο πέρασμα μεταξύ Α' και Β' πράξης, αλλά στο σύνολό της είναι μεγάλο σινεμά (πολύ καλύτερο σινεμά, ας πούμε, από αυτό του Τζόελ Σουμάχερ στην κινηματογραφική μεταφορά του Phantom).  Επίσης, έχει ένα ευλογημένο καστ και μια μεγαλειώδη ενορχήστρωση. 

Ίσως κάποιους λάτρεις του μιούζικαλ να ξενίσουν οι πιο προσγειωμένες ερμηνείες των τραγουδιών που απέχουν από τις λυρικές βερσιόν που έχουν συνηθίσει. Ο Τζάκμαν δεν είναι ο βάρδος Αγιάννης, αλλά ΕΙΝΑΙ ο Αγιάννης. Η Ανν Χάθαγουέη κάνει δικό της το "I dream a dream" σε ένα εξαιρετικό μονοπλάνο και ο Έντι Ρέντμαίυν καθορίζει το πώς πρέπει να ερμηνεύεται από εδώ κι εμπρός το "Empty chairs at empty tables": To δίδυμο Μπόναμ Κάρτερ-Μπάρον Κοέν πλάστηκε για να ερμηνεύσει τους Θερναδιέρους και απομένουν η διεκπεραιωτική (αλλά με πολύ καλή φωνή) Τιτίκα της Αμάντα Σέυφριντ (ρόλος άχαρος ούτως ή άλλως) και ο Ιαβέρης του Ράσσελ Κρόου που αναμφισβήτητα δεν ικανοποιεί τις φωνητικές απαιτήσεις του ρόλου, αλλά έχει μια ισχυρή παρουσία που πείθει και συναρπάζει.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις μουσικές ταινίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Fourmi (2019)

Θέατρο - Ρουά ματ (2024)

Θέατρο - The Big Game (2024)

Θέατρο - Τζούλια (2024)

Το αγοροκόριτσο (1959) (Α/Μ)