Deux jours, une nuit (2014)

Ελληνικός τίτλος: Δύο ημέρες, μία νύχτα

Δραματική ταινία των Ζαν-Πιερ και Λυκ Νταρντέν. με τη Μαριόν Κοτιγιάρ και τον Φαμπρίτσιο Ροντζιόνε. 

Όταν η εταιρεία όπου εργάζεται, στο πλαίσιο περικοπών, θέτει θέμα ψηφοφορίας στους εργαζομένους για το αν θέλουν να διατηρήσουν το μπόνους τους ή εάν προτιμούν να απολυθεί μία συνάδελφός τους, η Σαντρά, μητέρα δύο παιδιών που πάσχει από κατάθλιψη, αρχίζει έναν μαραθώνιο συναντήσεων, μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, για να μεταπείσει όσους περισσότερους μπορεί και να κρατήσει τη δουλειά της. 

One woman show ταινία για τη Μαριόν Κοτιγιάρ που δίνει ρεσιτάλ ηθοποιίας σε ένα ρόλο που έφτασε μέχρι και την πεντάδα για το Όσκαρ Α' Γυναικείου (και δικαίως, παρά το ότι έτσι κι αλλιώς για το 2015 η πεντάδα έμοιαζε να μην μπορεί να κλείσει). Η καταθλιπτική Σαντρά Μπιά της Κοτιγιάρ δίνει μια φαινομενικά απέλπιδα μάχη να κρατήσει τη δουλειά της, αντιμετωπίζοντας κατά πρόσωπο τους συναδέλφους της, σε σύντομες επισκέψεις μέσα σε δυο ημέρες και μια νύχτα, αποδεικνύοντας ότι είναι σπουδαία ηθοποιός, αλλά και πως οι αδελφοί Νταρντέν κάνουν σπουδαίο σινεμά με την κάθε τους ταινία. Είναι τόσο εξαιρετικός ο τρόπος που σε κάθε συνάδελφο, σε κάθε συνάντηση, επαναλαμβάνει τα ίδια λόγια, με διαφορετικό τρόπο, είναι η γλώσσα του σώματός της, είναι όμως και το ίδιο το διαολεμένο το σενάριο, τόσο καλοφτιαγμένο, τόσο προσεγμένο, τόσο καθημερινό και τόσο ικανό να αποκαλύπτει χαρακτήρες και ιστορίες ζωής μέσα σε ελάχιστα λεπτά. 

Όταν τελειώνει η ταινία, ξέρεις πως έχει γνωρίσει σε βάθος όλους τους χαρακτήρες της, χωρίς υπερβολές και χωρίς περιττά στοιχεία. Την ίδια στιγμή, η ταινία είναι βαθύτατα πολιτική στην πυρήνα της, καθώς μέσα από μια τόσο απλή ιστορία, περιγράφει σε βάθος την παγκοσμιοποιημένη Ευρωπαϊκή Ένωση, τη φρίκη της ανταγωνιστικότητας, των περικοπών, της ανεργίας, του εκφοβισμού, της αβεβαιότητας για το αύριο. Το καλό σινεμά στα καλύτερά του!