The Pope's Exorcist (2023)
Ελληνικός τίτλος: Ο Εξορκιστής του Βατικανού
Ταινία τρόμου της Screen Gems σε σκηνοθεσία Τζούλιους Έηβερυ, με τους Ράσσελ Κρόου, Ντάνιελ Ζοβάτο, Φράνκο Νέρο, Άλεξ Έσοου.
Έχοντας πραγματοποιήσει εκατοντάδες εξορκισμούς κατά τη διάρκεια της πολυετούς καριέρας του, ο πάτερ Γκαμπριέλε Άμορτ, πρώτος τη τάξει εξορκιστής του Βατικανού, ταξιδεύει στην Ισπανία για μια παράξενη υπόθεση. Ο Χένρυ, ένα μικρό αγόρι, δείχνει όλα τα συμπτώματα δαιμονισμού από κάποιο ακάθαρτο πνεύμα. Το θέμα είναι εάν πρόκειται όντως για υπόθεση που χρήζει εξορκισμού ή για ψυχική νόσο, όπως είχε συμβεί και άλλες φορές στο παρελθόν. Όμως, η κατάσταση του μικρού χειροτερεύει με κίνδυνο της ίδιας του της ζωής, ενώ όσο ο πάτερ Γκαμπριέλε προσπαθεί να βρει τρόπο να τον σώσει, ανακαλύπτει ταυτόχρονα μυστικά που τον αφήνουν άναυδο.
Υπάρχουν δύο παράμετροι σε τούτην εδώ την καλοφτιαγμένη μεν, κλασικότροπη δε, ταινία τρόμου: από τη μία η ίδια η ταινία και από την άλλη ο πρωταγωνιστής της, ο Ράσσελ Κρόου. Ηθοποιάρα ολκής, ακομπλεξάριστος ως προς τους ρόλους που αναλαμβάνει, έτοιμος πάντα για τα καλύτερα και για τα χειρότερα, ο Κρόου είναι ένας από αυτούς τους ευλογημένους ανθρώπους με εκτόπισμα και ειδικό βάρος. Ανεξαρτήτως ρόλου, σκηνοθεσίας, είδους ταινίας ή του χρόνου που συμμετέχει, αρκεί να εμφανιστεί στην οθόνη για να κάνει το συγκεκριμένο πλάνο ξεχωριστό. Αυτό καταφέρνει και στην περίπτωση του "Εξορκιστή του Βατικανού", μια ταινία που όπως ανέφερα και νωρίτερα, χωρίς να έχει κάτι να της προσάψεις, μοιάζει σε όψη και αφήγηση με πάρα πολλές αντίστοιχες, χωρίς κατ' ουσίαν να προσθέτει τίποτα στη φιλμογραφία των δαιμονισμών. Έρχεται όμως αυτός ο ευλογημένος άνθρωπος και προσδίδει τέτοιο βάρος στον ρόλο και τέτοια υπεραξία στην οθόνη, που ξαφνικά η ταινία κερδίζει πόντους και μεταμορφώνεται σε κάτι περισσότερο ουσιώδες.
Έχοντας να διαχειριστεί έναν υπαρκτό χαρακτήρα (ο Γκαμπριέλε Άμορτ υπήρξε μία από τις πολλά υποσχόμενες και συνάμα αντιφατικές προσωπικότητες της καθολικής εκκλησίας) ο Ράσσελ Κρόου οικειοποιείται έτσι απλά ολόκληρο το παρελθόν και την ουσία του ρόλου, κινησιολογικά και εκφραστικά, ακόμα και μέσα από τη σύμβαση του ιταλικού αξάν στα Αγγλικά του. Ως αποτέλεσμα, η ταινία γίνεται κάτι περισσότερο από αυτό που είναι, υπερβαίνοντας τα απλά όρια του δαιμονικού τρόμου. Το κρίμα είναι πως έχοντας ένα τέτοιο πανίσχυρο χαρτί στα χέρια της, η σκηνοθεσία δεν μπόρεσε να κάνει αυτό το κάτι παραπάνω για να προσδώσει μεγαλύτερη δυναμική στο φιλμ, μολονότι οφείλω να παραδεχτώ πως σέβεται και διαχειρίζεται άριστα τις συμβάσεις του είδους, ενώ δεν παύει να είναι αγριευτικό και τρομακτικό. Εξτραδάκι στην ίντριγκα του "Εξορκιστή του Βατικανού" αποτελεί το σενάριο του Μάικλ Πετρόνι και του Ήβαν Σπηλιωτόπουλου (βασισμένο σε δύο βιβλία του Γκαμπριέλε Άμορτ) που αποκαλύπτει με ενδιαφέροντα τρόπο τις αιτίες του δαιμονισμού ανατρέχοντας σε σκοτεινές στιγμές της εκκλησιαστικής ιστορίας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου