Black Panther: Wakanda Forever (2022) (IMAX) (3D)
Κόμικ περιπέτεια φαντασίας της Marvel σε σκηνοθεσία Ράυαν Κούγκλερ, με τους Λετίσια Ράιτ, Λουπίτα Νυόνγκ'ο, Ντανάι Γκουρίρα, Γουίνστον Ντιουκ, Άντζελα Μπάσσετ, Τένοχ Χουέρτα, Μάρτιν Φρήμαν.
Ο ξαφνικός χαμός του βασιλιά Τι'Τσάλλα έχει βυθίσει στο πένθος τη Γουακάντα που επιπλέον πρέπει να βρει τα νέα της πατήματα έναντι των διεθνών πιέσεων για την ελεύθερη διακίνηση του πολύτιμου βιμπρανίου. Τα πράγματα περιπλέκονται σε θανάσιμο βαθμό για το μέλλον της ανθρωπότητας όταν κάνει την εμφάνισή του ο Ναμόρ, ένας μεταλλαγμένος με υπερφυσικές δυνάμεις, ο οποίος ηγείται του λαού που κατοικεί στον βυθό της θάλασσας.
Η αναπάντεχη απώλεια του Τσάντγουικ Μπόουζμαν, του ηθοποιού που ενσάρκωσε εξαιρετικά τον εμβληματικό μαύρο υπερήρωα της Marvel στην οθόνη, ήταν σαφές πως προκάλεσε μεγάλη αμηχανία στο στούντιο ως προς την εξέλιξη της συγκεκριμένης ιστορίας. Η αντίδραση πάντως των στελεχών του υπήρξε άμεση, καθώς προς τιμήν τους έσπευσαν να ανακοινώσουν πως δεν θα παρουσίαζαν τον Μαύρο Πάνθηρα με τη μορφή ενός νέου ηθοποιού, αλλά θα προσάρμοζαν το σενάριο χωρίς αυτόν. Έτσι κι έγινε, αφού η ταινία ξεκινά με την κηδεία του Βασιλιά, ο οποίος μαθαίνουμε πως πέθανε από κάποια ξαφνική ασθένεια. Από εκεί και μετά, έμενε να ανακαλύψουμε πώς θα βάδιζε η νέα ταινία, εντός μάλιστα μιας κινηματογραφικής φάσης του σύμπαντος της Marvel που δεν θα την έλεγες και ιδιαίτερα δυνατή έως τώρα. Τα κατάφεραν καλά όμως, με αποτέλεσμα το δεύτερο φιλμ με τους ήρωες της Γουακάντα να κρατάει γερά τα μπόσικα σε κάθε επίπεδο και να εκμεταλλεύεται -με την καλή έννοια- το ευρύτερο πλαίσιο της γυναικείας ενδυνάμωσης στην οθόνη. All star γυναικείο καστ λοιπόν ηγείται της ταινίας, με την αδελφή του Τι’τσάλλα -όπως ήταν αναμενόμενο- να κληρονομεί το αξίωμα.
Από εκεί και πέρα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ρίσκο έχει η εισαγωγή μίας ακόμη εμβληματικής μορφής της βιβλιοθήκης της Marvel, του Πρίγκηπα Ναμόρ συγκεκριμένα, με τη μορφή ενός άγνωστου ηθοποιού και όχι κάποιου μεγάλου σταρ όπως μας έχει συνηθίσει το στούντιο και μάλιστα Λατίνου, φέρνοντας έτσι στο προσκήνιο μια ευρύτερη φυλετική θεματική. Ο Τένοχ Χουέρτα είναι ένας ουσιαστικός Ναμόρ, τόσο σε εμφάνιση όσο και σε ερμηνευτικό ποστάρισμα, ο οποίος οικειοποιείται τον ρόλο με ευκολία, χωρίς να δημιουργεί δεύτερες σκέψεις ακόμα και στους παλαιότερους αναγνώστες των περιοδικών, που αναπόφευκτα είχαν (είχαμε) στο μυαλό μας μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα για τον άρχοντα των βυθών. Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει η έντονη συγκινησιακή φόρτιση της ταινίας που συνδυάζει το συναίσθημα και την ανθρωποκεντρική της διάθεση με την εντυπωσιακή δράση και τα υπερπλούσια οπτικά εφφέ. Ίσως κάπου εκεί να βρίσκονται και οι όποιες αδυναμίες της, καθώς το σενάριο είναι περισσότερο φλύαρο από όσο θα χρειαζόταν, προσπαθώντας να βάλει πολλά καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Χωρίς να του λείπει το θέαμα και χωρίς να χάνει το ενδιαφέρον του συνολικά, το δεύτερο κεφάλαιο του Μαύρου Πάνθηρα δεν παύει να έχει μια υπερβολική διάρκεια που αγγίζει τις τρεις ώρες, χωρίς όλα όσα συμβαίνουν επί της οθόνης να μπορούν να τη δικαιολογήσουν απόλυτα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου