The Bikeriders (2023)

Ελληνικός τίτλος: Οι μηχανόβιοι

Δραματική περιπέτεια των Universal/Focus, σε σκηνοθεσία Τζεφ Νίκολς, με τους Ώστιν Μπάτλερ, Τζόντι Κόμερ, Τομ Χάρντυ, Μάικλ Σάννον Μάικ Φάιστ.

Στο Σικάγο του 1965, ένας φοιτητής φωτογραφίας παρακολουθεί τη λέσχη μοτοσικλετιστών "Βάνδαλοι" και αποτυπώνει στον φακό του στιγμιότυπα από την καθημερινότητά τους. Χρόνια αργότερα, συναντά και πάλι τη σύζυγο ενός εξ αυτών, η οποία του αφηγείται τα γεγονότα, από την πρώτη στιγμή που γνώρισε και ερωτεύθηκε τον Μπένυ, τον νεαρό προστατευόμενο του ιδρυτή της Λέσχης, μέχρι την εποχή που οι συνθήκες και η ανθρωπογεωγραφία των μελών της είχε αλλάξει ριζικά, θέτοντας οριστικά τέλος σε μια εποχή φαινομενικού αυθορμητισμού και "αθωότητας". 

Βυθισμένοι βαθιά σε αυτή την κουλτούρα-σήμα κατατεθέν της Αμερικής των '60s, οι "Μηχανόβιοι" φαντάζουν εν μέρει σαν ψευδο-ντοκυμανταίρ της εποχής, χάρη σε αυτήν την εξαιρετική -από κάθε άποψη- αναπαράσταση του χρόνου και του κλίματος, αλλά και στην κεντρική ιδέα του σεναρίου που έχει στον πυρήνα του τις συνεντεύξεις της Κάθυ Μπάουερ, συζύγου του Μπένυ Κρος που υπήρξε το χρυσό παιδί των "Βανδάλων". Η ταινία άλλωστε εμπνέεται ακριβώς από το συγκεκριμένο βιβλίο του Ντάννυ Λάιον, αναπαριστώντας τις φωτογραφίες του με χειρουργική ακρίβεια και ζωντανεύοντας στην οθόνη τα πρόσωπα, την άποψη και τα διαβόητα επιτεύγματά τους. Είναι και οι ερμηνείες που προκαλούν θαυμασμό, με ένα πρωτοκλασάτο καστ που μπαίνει στο πετσί του ρόλου, όχι μέσω της μίμησης αλλά μέσω της βαθιάς κατανόησης των συνθηκών και του περιβάλλοντος. Υπέροχη η Τζόντι Κόμερ στον ρόλο της Κάθυ και ουσιαστικής αφηγήτριας της ιστορίας, την ίδια στιγμή που οι αγνώριστοι ερμηνευτικά Ώστιν Μπάτλερ και Τομ Χάρντυ δίνουν ρέστα ρεαλισμού και εκφραστικής απόδοσης, παρέα με τον Μάικλ Σάννον που αποτελεί διαχρονικά κλασική αξία υποκριτικής. Αν εντόπισα ένα θεματάκι στο φιλμ -το οποίο μάλιστα με φρενάρισε από το να αφοσιωθώ πλήρως- είναι αυτός καθ' εαυτός ο αφηγηματικός πυρήνας της ιστορίας, μέσα από τη ματιά της Κάθυ, η οποία φαίνεται πως διυλίζει τους χαρακτήρες μέσα από τη δική της ψυχοσύνθεση, αφήνοντάς τους εν μέρει μετέωρους δραματουργικά και όχι 100% ξεκάθαρους, ώστε να μας επιτρέψουν να σχηματίσουμε προσωπική άποψη για εκείνους, ανεπηρέαστοι. Αντιλαμβάνομαι βέβαια πως εκεί είναι που έγκειται η σεναριακή σύγκρουση, αλλά και πάλι...

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, τηλεοπτικών σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε το Cinemano στο Facebook και στο Instagram.