El aviso (2018)

Ελληνικός τίτλος: Το μυστικό της πεταλούδας

Θρίλερ της Film Factory σε σκηνοθεσία Ντανιέλ Καλπαρσόρο, με τους Ραούλ Αρεβάλο, Μπελέν Κουέστα, Άουρα Γκαρίδο, Ούγκο Αρμπουές, Αϊτόρ Λούνα.

Στις 2 Απριλίου 2008, ο Χον, ένας σχιζοφρενής μαθηματικός, γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας του καλύτερου φίλου του, ο οποίος πέφτει θύμα πυροβολισμών μέσα σε κάποιο βενζινάδικο. Δέκα χρόνια αργότερα, την ίδια ημερομηνία, ο Νίκο, ένα εννιάχρονο αγόρι, αγοράζει από το συγκεκριμένο βενζινάδικο ένα περιοδικό για βιντεοπαιχνίδια, μέσα στο οποίο βρίσκει ένα σημείωμα που απευθύνεται στον ίδιο και το οποίο γράφει πως εάν βρεθεί στο σημείο αυτό την ημέρα των γενεθλίων του, στις 12 Απριλίου, θα τον σκοτώσουν.

Όλη η καλή παρέα του ισπανικού σινεμά μυστηρίου συναντιέται σε τούτο εδώ το μεταφυσικό θρίλερ αγωνίας, το οποίο βασίζεται στο πρώτο κιόλας μυθιστόρημα του Πωλ Πεν, την "Προειδοποίηση" (που είναι και ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας), το οποίο έγινε μεγάλη επιτυχία και χάρισε στον ισπανό συγγραφέα αναγνώριση και διακρίσεις. Με το σενάριο να κινείται διαρκώς μέσα στον χρόνο με παράλληλες αφηγήσεις, "Το μυστικό της πεταλούδας" επενδύει στο διαρκώς κλιμακούμενο μυστήριο της ιστορίας, έχοντας για μπροστάρη έναν πολύ ενδιαφέροντα χαρακτήρα, τον Χον, που αποφασισμένος να καταλάβει τι ακριβώς συνέβη στον φίλο του, αφοσιώνεται σχεδόν εμμονικά στην έρευνά του για να ανακαλύψει πως στον συγκεκριμένο τόπο έχουν σκοτωθεί την ίδια ημερομηνία άλλοι πέντε άνθρωποι, άγνωστοι και άσχετοι μεταξύ τους. Κι ενόσω στο παρελθόν, ο Χον σταματά μέχρι και τη θεραπεία που παίρνει για τη σχιζοφρένεια, με σκοπό να επιτρέψει στον εγκέφαλό του να διεισδύσει ανεπηρέαστος στις μαθηματικές ακολουθίες των τραγικών περιστατικών, στο παρόν, ο μικρούλης Νίκο μετράει αντίστροφα τις ημέρες μέχρι τα γενέθλιά του, τα οποία -σύμφωνα με το σημείωμα- θα είναι και τα τελευταία του. Κι ενώ τα πάντα δείχνουν άρτια, με τις ερμηνείες των έμπειρων ηθοποιών και τη σκηνοθετική ματιά του Ντανιέλ Καλπαρσόρο (δικό του ήταν και το επίσης ενδιαφέρον "Ποιος κλέβει ποιον;") να επιβάλλεται με την ατμόσφαιρα και τους υπαινιγμούς, όταν φτάνουμε στο φινάλε, το κλίμα φορτίζεται συγκινησιακά σχεδόν αδικαιολόγητα, οδηγώντας σε μια μελό σχεδόν τροπή που ισοπεδώνει την κλιμάκωση, η οποία μέχρι τότε υποσχόταν τα καλύτερα. Δεν είναι η ιστορία αυτή καθ' εαυτή που έχει πρόβλημα, όσο η σκηνοθετική άποψη που επιλέγει το συναίσθημα από τη έκρηξη, στερώντας από το φιλμ το φινάλε που θα του άξιζε. Πολύ ενδιαφέρον, μα εν τέλει άνισο.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, τηλεοπτικών σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε το Cinemano στο Facebook και στο Instagram.