Call the Midwife (Σαιζόν 1-9, 2012-2020)
Ελληνικός τίτλος: Επειγόντως τη μαμή
Δραματική τηλεοπτική σειρά εποχής του BBC, δημιουργία της Χάιντι Τόμας, βασισμένη στα απομνημονεύματα της Τζέννιφερ Γουόρθ.
Τοποθετημένη στο Ανατολικό Λονδίνο του '50, η σειρά αφηγείται τις ιστορίες μιας ομάδας από μαμές στην κλινική του Αγίου Νοννάτους και των ασθενών τους. Η εξαιρετική αναπαράσταση εποχής, οι ερμηνείες, το προσεκτικά επιλεγμένο καστ και ο αέρας του BBC κάνουν τη "Μαμή" μια από τις καλύτερες ιατρικές-κοινωνικές σειρές που έχουμε δει τελευταία. Μάλιστα, ο δεύτερος κύκλος πηγαίνει τους χαρακτήρες ένα βήμα παρακάτω, καθώς η εξέλιξη της ιστορίας εξελίσσει ταυτόχρονα και τους ίδιους. Με αυτοτελή επεισόδια κάθε εβδομάδα, περιγράφει μια ολόκληρη κοινωνία και μια ολόκληρη εποχή και μάλιστα χωρίς ποτέ να μπαίνει σε διαδικασία να κρίνει το σωστό ή το λάθος. Δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί άνθρωποι, παρά μόνο άνθρωποι που κάνουν τις επιλογές τους σε μία δεδομένη χρονική στιγμή. Κι εκεί βρίσκεται κρυμμένη και η επιτυχία της σειράς, αφού με αυτήν την ψυχραιμία και την καταδεκτικότητα που περιγράφουν την κάθε ιστορία της, αναδεικνύει καταστάσεις και αποδέχεται τη διαφορετικότητα στην ουσία της και όχι σύμφωνα με τις επιταγές του σύγχρονου καθωσπρεπισμού.
Γλυκόπικρη, βαθιά ανθρώπινη και με συναίσθημα σειρά, η "Μαμή" στον τρίτο κύκλο της ολοκληρώνει ένα μεγάλο κεφάλαιο, καθώς ένας από τους βασικούς χαρακτήρες μάς αποχαιρετά για να αφήσει τον δρόμο ανοιχτό σε νέα πρόσωπα και ιστορίες. Λόγω ακριβώς αυτού του "αποχαιρετισμού", ξεκίνησα με περιέργεια (και ενδεχομένως ανησυχία) την τέταρτη περίοδο μετά την αποχώρηση από τη σειρά του χαρακτήρα της Τζένιφερ Γουώρθ που άτυπα είχε υπάρξει η κεντρική ηρωίδα, αφού η ίδια είναι που αφηγείται και τις ιστορίες με τη φωνή της Βανέσα Ρέντγκρέηβ. Με μεγάλη μου χαρά είδα πως τίποτα δεν είχε αλλάξει αφού οι εμπνευσμένοι σεναριογράφοι δεν επέλεξαν να φέρουν σε πρώτο πλάνο κάποια από τις υπάρχουσες ηρωίδες ούτε να παρουσιάσουν μια νέα πρωταγωνίστρια. Αντ' αυτού, πολύ σοφά επέλεξαν να τις φέρουν όλες στο προσκήνιο, παλιές και νέες, μοιράζοντας έντεχνα τα επεισόδια και αναδεικνύοντας τη σειρά σε ουσιαστικό έργο συνόλου. Τα περιστατικά του κάθε επεισοδίου παίζουν τον πρώτο ρόλο και στο τέλος-τέλος είναι οι κάτοικοι της φτωχικής αυτής γειτονιάς που αναδεικνύονται σε κεντρικούς ήρωες της κάθε ιστορίας. Κι αν κάτι ακόμα κάνει τη σειρά σπουδαία παρά τα χρόνια που περνούν είναι αυτή η εσωτερική ηρεμία και καλοσύνη που αποζητά στους ανθρώπους της, άρα και από εμάς, τους θεατές της.
Με τον 5ο κύκλο φτάνουμε σε νέα χρόνια, νέα ήθη, νέα έθιμα. Έχουμε φτάσει αισίως στο 1961 και οι κάτοικοι του Πόπλαρ μιλούν πια ανοιχτά για αντισύλληψη και για μετανάστες, ενώ έχουμε και τα πρώτα κρούσματα κατά συρροήν εγκληματιών. Η απλοϊκότητα και η ελπίδα του '50 δίνουν τη θέση τους σε χρόνια πιο τεχνικολόρ αλλά ταυτόχρονα και περισσότερο περίπλοκα. Η πρόοδος της επιστήμης ανοίγει συζητήσεις περί ηθικής και θρησκευτικών φραγμών, ενώ οι μετακινήσεις πληθυσμών, έστω και σε μικρή ακόμα κλίμακα, δημιουργούν νέα δεδομένα και επηρεάζουν τις ισορροπίες των κοινωνικών τάξεων, αλλά και τη μεταξύ τους δυναμική, την ίδια στιγμή που η ξενοφοβία αναδεικνύεται σε ίδιον της ίδιας της χώρας. Τα νέα επεισόδια της σειράς αντιμετωπίζουν τη νέα πραγματικότητα με την ίδια ψυχραιμία και περίσσευμα ψυχής, εμμένοντας στην κυρίαρχη άποψη των δημιουργών της σειράς να αναζητούν το καλό εντός των ανθρώπων. Η ιστορική ακρίβεια περνά μέσα από τα γεγονότα και τους αφανείς ήρωες του κάθε επεισοδίου, ενώ το καστ συνόλου αποδίδει και πάλι τα μέγιστα χωρίς κραυγές αλλά και χωρίς ίχνος ευκολίας. Δυστυχώς, στο τελευταίο επεισόδιο αποχαιρετούμε -πολύ συγκινητικά είναι η αλήθεια, για να το πω ευγενικά, αφού στην ουσία πλάνταξα στο κλάμα- ένα ακόμα μέλος από το βασικό καστ, απώλεια όμως που αναδεικνύει τις αξίες της σειράς και τη δύναμη των απλών, φτωχών ανθρώπων αυτής της γειτονιάς του Ανατολικού Λονδίνου, που πάντοτε τιμούν τους δεσμούς ζωής που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους. Με αέρα '60s (μα τι σκηνικά, φωτογραφία και κοστούμια) κινείται και η 6η περίοδος, με κάποιες μικρές αλλαγές στο καστ και την κοινωνία του Πόπλαρ που προαναγγέλλουν την έλευση μιας νέας εποχής, τόσο για τις ηρωίδες μας όσο και για την ίδια την πόλη και τον κόσμο ολόκληρο. Πολύ χαρακτηριστικό είναι το επεισόδιο που αναφέρεται στην κρίση του Κόλπου των Χοίρων και τον πανικό που καταλαμβάνει τους απλούς ανθρώπους εν όψει ενός επικείμενου πυρηνικού ολέθρου.
Μία χρονιά αργότερα, με τον 7ο κύκλο που φτάνει μέχρι την ημέρα της δολοφονίας του JFK, η σειρά μπορεί να λάμπει από το τεχνικολόρ της εποχής που αντηχεί την αισιοδοξία εκείνων των χρόνων της ανεμελιάς και της προόδου, όμως η γειτονιά του Πόπλαρ όπως και οι άνθρωποι του Οίκου Νοννάτους πλήττονται από αναπάντεχες απώλειες. Οι δημιουργοί της σειράς δεν διστάζουν να προβαίνουν σε ριζικές αλλαγές στο καστ (ενδεχομένως και από ανάγκη, όχι μόνο από προσωπική επιθυμία), αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι η δύναμη αυτής της εξαιρετικής σειράς έγκειται στο έργο συνόλου που επιτελείται με την πλήρη έννοια του όρου, και όχι σε μεμονωμένους χαρακτήρες ή πρωταγωνιστές. Συναρπαστικές και διαφορετικές οι ιστορίες κάθε επεισοδίου, άρτιες οι ερμηνείες των ηθοποιών.
Πάντοτε τοποθετημένος στα πολύχρωμα '60s, ο 8ος κύκλος της σειράς παραμένει πιστός στις αρχές και το υψηλό επίπεδο που τη διέπει από την εποχή που πρωτοξεκίνησε. Με έναν χαρισματικό τρόπο, το σενάριο κάθε επεισοδίου μπορεί και σχολιάζει στην ουσία τους θέματα που απασχολούν έντονα την κοινωνία μέχρι τις μέρες μας (υιοθεσία, αναδοχή, αμβλώσεις), υπό το ιστορικό πρίσμα της εποχής όμως και ομαλά ενταγμένα στο ύφος της κεντρικής ιστορίας. Όσο περνούν τα χρόνια και οι σαιζόν, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνομαι το άρωμα Βρετανίας που αποπνέει η "Μαμή", καθώς βυθίζεται στην ιστορία της ίδιας της χώρας (αλλά και του άλλου Λονδίνου, του φτωχικού) για να εξηγήσει και να σχολιάσει το σήμερα, που μολονότι κατά 60 χρόνια πιο ενήλικο δεν δείχνει να διαφέρει στον πηρύνα του και τόσο πολύ από το τότε. Ένα εξαιρετικά επιλεγμένο καστ από guest σε κάθε επεισόδιο, στο πλευρό των κεντρικών πρωταγωνιστριών, δίνει το στίγμα της βρετανικής κοινωνίας και της εξέλιξής της μέσα στα χρόνια.
Στον 9ο κύκλο της υπερ-επιτυχημένης σειράς του BBC, οι γιατροί και οι μαίες του Πόπλαρ αντιμετωπίζουν νέες προκλήσεις, καθώς ο πληθυσμός της πόλης αλλάζει, μαζί με τις εποχές, τις συνθήκες και τα ήθη. Την ίδια στιγμή, παλιές, ξεχασμένες ασθένειες επανακάμπτουν, ακριβώς λόγω των νέων αφίξεων στην περιοχή, μαζί με μια ευρύτερη κινητικότητα, καθώς οι μετακινήσεις από και προς το εξωτερικό αυξάνονται, εξαιτίας του εμπορίου που ακμάζει αλλά και των μεταναστών που αποζητούν την ελπίδα για ένα νέο ξεκίνημα. Εν τω μεταξύ, οι καλόγριες του Οίκου Νονάτους ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά, έχοντας να αντιμετωπίσουν τη νέα κοινωνική πραγματικότητα που κινείται με ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες από όσο η πίστη και οι κανόνες τους μπορούν να αντιμετωπίσουν, αλλά και το Δημοτικό Συμβούλιο που απελεί το κτίριο με κατεδάφιση, βάσει του νέου ρυθμιστικού σχεδίου της πόλης που προβλέπει αναβάθμιση της περιοχής. Ο πόλεμος του παλιού με το καινούργιο, η δοκιμασία των Γραφών έναντι της επιστήμης, αλλά και σύγχρονα κοινωνικά θέματα θίγονται, όπως πάντα, με περίσσια ευαισθησία και βαθύτατη ανθρωπιά, σε μια σειρά που εξακολουθεί να παραμένει φρέσκια και σημερινή, παρά τα χρόνια που κουβαλάει στην πλάτη της, με το σενάριο του κάθε επεισοδίου να ασχολείται με θέματα και προβληματισμούς διαχρονικούς που άπτονται και του δικού μας παρόντος, παρά το vintage περιτύλιγμα της δράσης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου