17 fois Cécile Cassard (2002)

Δραματική ταινία του Κριστόφ Ονορέ, με τους Μπεατρίς Νταλ, Ρομαίν Ντυρί. 

Μια γυναίκα που έχασε τον άντρα της σε αυτοκινητιστικό, εγκαταλείπει το μικρό γιο της σε μια φίλη και βρίσκει καταφύγιο σε μια άσχημη, παγωμένη, έρημη, απειλητική Τουλούζη στο πλευρό ενός μικρότερού της άντρα που ονειρεύεται να ταξιδέψει στον κόσμο ή να ζήσει ευτυχισμένος στο πλευρό του αγαπημένου του. 

Ο τίτλος "17 φορές Σεσίλ Κασάρ" παραπέμπει στις 17 στιγμές της ζωής αυτής της γυναίκας όπως τις παρακολουθούμε στην ταινία. Μετά λύπης μου, πάντως, οφείλω να ομολογήσω πως αυτές οι 17 στιγμές δεν ήταν διακριτές για να δικαιολογήσουν τον τίτλο (ούτε κάθισα να τις μετρήσω κιόλας), ενώ τα τρία υποκεφάλαια της ταινίας προκαλούν περεταίρω σύγχιση ως προς αυτό. Απσπασματική (και όχι με λειτουργικό τρόπο) στην αφήγηση, αφήνει κενά, προκαλεί απορίες (γιατί η Τουλούζη πρέπει να φαίνεται τόσο αποκρουστική και απειλητική;), αφήνει βασικούς χαρακτήρες στον αέρα, ενώ δεν εκμεταλλεύεται κάποιους άλλους. Καλή σε κάποιες στιγμές, όταν διακατέχεται από έναν ενοχικό ερωτισμό, αλλά αδύναμη στο σύνολό της.