Θέατρο - Ηλέκτρα (2023)
"Ηλέκτρα" του Σοφοκλή, μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας, σκηνοθεσία Λίλλυ Μελεμέ, πρωταγωνιστούν: Λένα Παπαληγούρα, Ιωάννης Παπαζήσης, Ελισάβετ Μουτάφη, Στρατής Χατζησταματίου, Εριέττα Μανούρη, Δαυίδ Μαλτέζε, Πάρης Λεόντιος.
Στο ζοφερό βασίλειο της Κλυταιμνήστρας και του Αίγισθου, η Ηλέκτρα παραμένει η μόνη που θέλει να εκδικηθεί τη δολοφονία του πατέρα της, περιμένοντας μάταια σημάδι του φυγάδα αδελφού της, του Ορέστη, πως θα επιστρέψει στο παλάτι.
Υψηλής αισθητικής, καταιγιστικού ρυθμού και ερμηνευτικής δυναμικής, η "Ηλέκτρα" που είχα τη χαρά να παρακολουθήσω στο Δημοτικό Κηποθέατρο Παπάγου, πριν από την πανελλήνια περιοδεία της, επιβεβαιώνει την ικανότητα της Λίλλυς Μελεμέ να διυλίζει το κάθε έργο που σκηνοθετεί μέσα από μια πλήρη και λειτουργική ματιά, επί της οποίας βασίζει συνολικά την αφήγηση. Το σπουδαιότερο όμως είναι πως αυτή η ματιά δεν έχει εμμονές και δημιουργικούς μονόδρομους, αλλά εμπνέεται ξεκάθαρα από τον τόνο του εκάστοτε κειμένου ώστε να εξυπηρετεί απόλυτα τις ανάγκες της παράστασης. Στην περίπτωση της "Ηλέκτρας" η Λίλλυ Μελεμέ βυθίζεται στα πάθη των ηρώων του Σοφοκλή, εμπνέεται από την οργή της αγανακτισμένης κόρης και οραματίζεται ένα σύμπαν ζοφερό, όπου ως μοναδική ακτίνα φωτός φέγγει η άσβεστη αδελφική αγάπη και η ελπίδα που αυτή υπόσχεται για δικαιοσύνη και λύτρωση.
Με την αρωγή της εξαιρετικής μετάφρασης του Γιώργου Μπλάνα και των υπέροχων ηθοποιών που ερμηνεύουν τους απαιτητικούς ρόλους, η νέα παραγωγή της Ηλέκτρας σέβεται απόλυτα τον λόγο του Σοφοκλή ενόσω τον ερμηνεύει με μια σύγχρονη και γεμάτη εσωτερικότητα θεατρική ορμή. Εν μέσω μιας σφαίρας που έχει αποδομηθεί από τα δεινά του τόπου, κόκκινης σαν το αίμα που χύθηκε άδικα (σκηνικά: Μικαέλα Λιακατά) και κάτω από τους λειτουργικά ατμοσφαιρικούς φωτισμούς της Μελίνας Μάσχα που υπογραμμίζουν και υπαινίσσονται διαρκώς τόπο και συναίσθημα, η τραγωδία αποκτά αποχρώσεις ψυχολογικού θρίλερ εντός μιας ατμόσφαιρας γοτθικής. Ο τόνος, ο τόπος και ο σχετικός χρόνος της τραγωδίας όμως δηλώνουν παρόντες, χάρη τόσο στην πλήρη έλλειψη αχρείαστων εκμοντερνισμών όσο και στα σχεδιασμένα με κομψότητα και εντός πλαισίου της παράστασης κουστούμια της Βασιλικής Σύρμα.
Εξαιρετική και με καταλυτική δύναμη η Ηλέκτρα της Λένας Παπαληγούρα, άλλοτε φοβισμένο παιδί που στερήθηκε την αγκαλιά και την αγάπη, άλλοτε οργισμένη μαινάδα που διψά για εκδίκηση και άλλες φορές πάλι πλάσμα άυλο, χαμένο στη φυλακή του μυαλού που μοιάζει να κλειδώθηκε σε μια στιγμή στον χρόνο από όπου δεν μπορεί να ξεφύγει ποτέ. Με ερμηνεία που πάλλει το σώμα και φωνή που φαντάζει σαν να αλλάζει οκτάβες μαζί με τη χροιά, η Λένα Παπαληγούρα κατορθώνει μέσα στο χάος και την απόσταση ενός ανοικτού θεάτρου να σε κοιτάζει κατάματα, με το γαλάζιο βλέμμα της, σαν θάλασσα πλατειά που αφρίζει από τα κύματα ενόσω καθρεφτίζει τα βάθη της βασανισμένης της ψυχής. Άριστη η χημεία της με την αδελφή της, την Χρυσόθεμη, χάρη στην λεπτεπίλεπτα αθώα παρουσία της Εριέττας Μανούρη που προσπαθεί να περισώσει ψήγματα παιδικότητας, καλοσύνης και λογικής εν μέσω του τρόμου που κυριαρχεί στα ανάκτορα. Επιβλητική στην όψη και επιτηδευμένα εξωστρεφής η Κλυταιμνήστρα της Ελισάβετ Μουτάφη, σαρωτικός και καλοδεχούμενα σύγχρονης θεατρικής αντίληψης ο παιδαγωγός όπως τον αποδίδει με ορμή ο Ιωάννης Παπαζήσης, όπως και ο Αίγισθος του Δαυίδ Μαλτέζε, ο οποίος ενδύεται την ηγεμονική αλαζονεία. Άφησα για το τέλος τον Στρατή Χατζησταματίου, όχι μόνο για τον σαρωτικά εφηβικό Ορέστη που πλάθει επί σκηνής χάρη στο σωματικό νεύρο, το βλέμμα και τη φωνή του, αλλά και επειδή οφείλω να του αναγνωρίσω την ικανότητά του να ξεχωρίζει στη σκηνή. Είτε σε έργα συνόλου, όπως ο πρόσφατος "Χρυσός Δράκος" είτε σε περιπτώσεις ανισόβαρες όπως η περσινή "Αντιγόνη", ο ταλαντούχος αυτός ηθοποιός χαρακτηρίζεται από ερμηνευτικό σθένος και δυναμική τόσο ανεπιτήδευτη όσο και πηγαία. Αέρινες, πολύ καλά συντονισμένες και με εξαίρετες φωνές οι Φιόνα Γεωργιάδη, Ήβη Νικολαΐδου, Κωνσταντίνα Νταντάμη, Δανάη Πολίτη, Μελισσάνθη Ρεγκούκου και Αρετή Τίλη στον χορό, η δράση του οποίου εντάσσεται πολύ αρμονικά στη ροή της παράστασης, χωρίς να τη διακόπτει. Οι δύο μου μικρές ενστάσεις αφορούν τον ήχο που έχρηζε ρύθμισης ως προς τη χροιά της φωνής και στην υπερβολική κατ' εμέ χρήση της υπέροχης μουσικής του Σταύρου Γασπαράτου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου