Dashte khamoush (2020) (Α/Μ)

Ελληνικός τίτλος: Έρημη χώρα

Δραματική ταινία της Persian Film σε σκηνοθεσία Αχμάντ Μπαχραμί, με τους Αλί Μπαγκερί, Φαρόκ Νεματί, Μαχντιγέ Νασάζ.

Σε μια βιοτεχνία παραγωγής παραδοσιακών τούβλων στη μέση του πουθενά, οι εργάτες με τις οικογένειές τους περνούν κυριολεκτικά ολόκληρη τη ζωή τους εκεί. Από διάφορες περιοχές και χώρες, όλοι τους εναποθέτουν τη μοίρα τους στον ιδιοκτήτη της βιοτεχνίας που όμως βασανίζεται από οικονομικά προβλήματα. Απλήρωτοι για σχεδόν έναν χρόνο και δέσμιοι, προσπαθούν μάταια να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα από ένα αφεντικό που πάντοτε στέκει ευγενικός και καλόψυχος απέναντί τους, καθώς τους υπόσχεται πως θα κάνει τα πάντα για να τους βοηθήσει. Μάρτυρας σε αυτό το παράξενο παιχνίδι εξουσίας στέκει ο Λοτφολά, ένας μεσήλικας άντρας που γεννήθηκε και έζησε όλη του τη ζωή στο εργοστάσιο, δεξί χέρι του ιδιοκτήτη και μεσάζων στις επαφές του με τους εργάτες. 

Στυλιζαρισμένης αισθητικής και ποιητικού νεορεαλισμού ηθογραφία από το Ιράν που μετατρέπεται σταδιακά σε υπαρξιακό δράμα, η "Έρημη Χώρα" υπερέχει σε σκηνοθετική ακρίβεια, στερείται όμως αφηγηματικής δύναμης καθώς το σενάριο είναι αυτό που υπακούει στη σκηνοθεσία και όχι το αντίθετο. Υπόθεση καθαρά προσωπική καθώς είναι βέβαια για τον δημιουργό της Αχμάντ Μπαχραμί, τα όρια μεταξύ σεναρίου και σκηνοθεσίας είναι δυσδιάκριτα όπως συμβαίνει σε πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις. Οπότε, η ντεκουπαρισμένη αφήγηση μέσα από τις επαναλαμβανόμενες σεκάνς στα όρια του μοτίβου και τον κατακερματισμένο χρόνο, επιτρέπουν στον σκηνοθέτη να αφεθεί σε υπνωτιστικής ακρίβειας μονοπλάνα, με την κάμερα είτε σταθερή είτε σε αργόσυρτα travelling να αποδίδει τη μοναξιά και την απομόνωση εντός του τοπίου και των ανθρώπων, καθώς καταγράφει πρόσωπα κουρασμένα και σκαμμένα από την κούραση, τον ήλιο, τη ζέστη και τον χρόνο. Φροντισμένες και σπαρακτικές εντός φόρμας οι ερμηνείες, καθηλωτική η ασπρόμαυρη φωτογραφία (Μασούντ Αμινί Τιρανί), διακριτική αλλά παρούσα η μουσική που ακούγεται σαν θρήνος (Φοάντ Γκαχρεμανί). Αφοπλιστικά τραγικό το φινάλε, περιγράφει στο σκοτάδι του πώς είναι να χάνεις τα πάντα ακόμα κι όταν δεν έχεις τίποτα. 

Η ταινία απέσπασε τρεις διακρίσεις στο Φεστιβάλ Βενετίας (Βραβείο Ορίζοντες, Βραβείο FIPRESCI και Βραβείο "Άτομο-Εργασία-Περιβάλλον" του Ιδρύματος FAI -Ομοσπονδία Αγροδιατροφής & Περιβάλλοντος).

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, τηλεοπτικών σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε το Cinemano στο Facebook και στο Instagram.