Marguerite et Julien (2015)

Δραματική ταινία της Wild Bunch, σε σκηνοθεσία Βαλερί Ντονζελί, με τους Αναΐς Ντεμουστιέ, Ζερεμί Ελκαΐμ, Φρεντερίκ Πιερό, Ωρελιά Πετί, Κατρίν Μουσέ, Σάμι Φρέυ, Τζέραλντιν Τσάπλιν. 

Μια πραγματική ιστορία που είχε σημαδέψει τη Γαλλία του 16ου αιώνα, όταν δυο αδέλφια αψήφησαν γραπτούς και άγραφους νόμους, αποφασισμένοι να μην καταπιέσουν τον έρωτά τους και να τον ζήσουν, παρά τους κινδύνους που κάτι τέτοιο έκρυβε.

Άκρως ιντριγκαδόρικη ιστορία, που θα μπορούσε να γίνει μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, κάτι που όμως δεν συνέβη. Χαμένη στο σενάριο και τη σκηνοθεσία, καταφεύγει σε ένα ελιτίστικο στυλιζάρισμα που αρνείται να ενταχθεί σε κάποια χρονική περίοδο, την ίδια στιγμή που επιστρατεύονται σεναριακά τρυκ που το ίδιο εύκολα εγκαταλείπονται στην τύχη τους. Η ταινία ξεκινά σαν να ξετυλίγεται παραμύθι που μια κοπέλα αφηγείται στα παιδιά ενός ορφανοτροφείου, οπότε, κάπως έτσι, μέσα από τα μάτια των μικρών παιδιών, να μπορέσω να αντιληφθώ και το άχρονο της αφήγησης, αφού το κάθε παιδί αντιλαμβάνεται την ιστορία και διαφορετικά. Όμως, σύντροφοι, η αιμομικτική σχέση δύο αδελφών δεν προσφέρεται για μικρά παιδάκια, έτσι δεν είναι; Οπότε άκυρο το εύρημα. Να κάνουμε τα στραβά μάτια και να το αποδεχτούμε ως σύμβαση; Μαζί σας. Μα και η ίδια η ταινία από ένα σημείο και μετά το απορρίπτει, αφού και η αφηγήτρια και τα παιδάκια και το ορφανοτροφείο εξαφανίζονται και δεν τα συναντούμε ποτέ πια.

Το ίδιο αμήχανα μοιάζουν τα πάντα σε αυτό το φιλμ, σαν να πειραματίζονταν με φόρμες και στυλ. Κάποιες σκηνές ξεκινούν με τους ηθοποιούς ακίνητους, σαν να έχεις πατήσει το pause. Το γιατί και το διότι ουδείς γνωρίζει, αφού κι αυτό ακόμα το εύρημα χρησιμοποιείται τυχαία και αδικαιολόγητα, ενώ από ένα σημείο και μετά αγνοείται η τύχη του. Και είναι κρίμα, τελικά, γιατί επιτελείο ηθοποιών και συντελεστών κάνουν τα πάντα για να κρατήσουν τα προσχήματα μέχρι τέλους, με αποτέλεσμα ναι μεν κάποιες καλές στιγμές, αλλά επ' ουδενί μια καλή ταινία.