Avatar (2009) (3D)


Περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας της Fox σε σκηνοθεσία Τζέημς Κάμερον, με τους Σαμ Γουώρθινγκτον, Ζόε Σαλντάνα, Σιγκούρνεϋ Γουήβερ, Μισέλ Ροντρίγκεζ, Στήβεν Λανγκ, Τζιοβάνι Ρίμπιζι, Τζόελ Ντέηβιντ Μουρ.

Στο απώτερο μέλλον, οι κάτοικοι της Γης έχουν φτάσει στο έδαφος της σελήνης Πανδώρα, από όπου εξάγουν ένα υπερ-πολύτιμο ορυκτό. Ταυτόχρονα, μια ομάδα επιστημόνων έχει αναπτύξει ένα προηγμένο σύστημα επαφής με τον γηγενή πληθυσμό των Νά'βι, μέσω των γενετικά τροποποιημένων Άβαταρ που επιτρέπουν στους χρήστες τους να "ζουν" ως κάτοικοι του κόσμου αυτού, ελέγχοντας νοητικά τα τεχνητά τους σώματα. Ένα τέτοιο Άβαταρ καλείται να χειριστεί και ο νεοαφιχθείς, παραπληγικός πεζοναύτης Τζέηκ Σάλλυ, του οποίου η αποστολή είναι να πείσει την τοπική κοινότητα των Νά'βι να απομακρυνθεί από την περιοχή, προτού οι στρατιωτικές δυνάμεις της εταιρείας εξορύξεων τους απομακρύνουν με θανάσιμη βία. 

Υπερ-φιλόδοξο, προσωπικό στοίχημα του Τζέημς Κάμερον, μετά από τον "Τιτανικό" και ένα πολυετές διάλειμμα από τη σκηνοθεσία, πέραν κάποιων ντοκυμανταίρ. Φυσικά, οφείλει να αναγνωρίσει κανείς ότι το εγχείρημα του "Avatar" ήταν τόσο τεράστιο στα μεγέθη του, ώστε χρειάστηκαν χρόνια για την παραγωγή του. Δεν ήταν μόνο η ταινία αυτή καθ' εαυτή που ήταν δύσκολη στην παραγωγή της μα και ένα σωρό ολοκαίνουργιες κινηματογραφικές τεχνολογίες που αναπτύχθηκαν ειδικά για αυτήν και οι οποίες θα επέτρεπαν στον Κάμερον να υλοποιήσει το όραμά του έτσι όπως το είχε φανταστεί. Έτσι, με προσωπική του μέριμνα και με συνεργάτες από την αφρόκρεμα των τεχνικών τμημάτων του κινηματογράφου, σημειώθηκε μια ριζοσπαστική εξέλιξη στην τεχνολογία της καταγραφής κίνησης (motion capture) που θα ζωντάνευε με απόλυτη φυσικότητα τη φυλή των Νά'βι στην οθόνη, ενώ ταυτόχρονα αφοσιώθηκε και στη μελέτη της νέας 3D τεχνολογίας που θα οδηγούσε σε νέα βάθη εντυπωσιασμού και οπτικής απόλαυσης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η νέα εποχή του τρισδιάστατου κινηματογράφου ξεκίνησε κατά κύριο λόγο εν αναμονή του "Avatar" (που ήταν γυρισμένο εξ αρχής σε 3D), ασχέτως αν στη συνέχεια εκφυλίστηκε από τα ίδια τα στούντιο με τις άψυχες και πολλές φορές αποτυχημένες μετατροπές που δεν χρησίμευαν σε τίποτα άλλο πέραν της επιβάρυνσης της τιμής της κόπιας και αντίστοιχα του εισιτηρίου στις αίθουσες. 

Την ίδια στιγμή, η ιστορία της ταινίας έχει ουσιαστικό ενδαιφέρον, μολονότι απλοϊκή, καθώς διαχειρίζεται θέματα περιβάλλοντος αλλά και αποικιοκρατίας, μάλιστα με βίαιη αναγωγή σε παγκόσμια ιστορικά γεγονότα. Το τελικό αποτέλεσμα, πέραν των μονοσήμαντων χαρακτήρων που ούτως ή άλλως είναι συνήθης συνθήκη στον κινηματογράφο του συγκεκριμένου είδους, είναι ένα άκρως εντυπωσιακό οπτικό υπερ-θέαμα που ανοίγει κυριολεκτικά μια επιπλέον διάσταση στον τρόπο με τον οποίο απολαμβάνουμε μια ταινία. Γυρισμένο σε μεγάλα μεγέθη και αποκλειστικά για μεγάλες οθόνες, το έπος του Τζέημς Κάμερον είναι ένα εντυπωσιακό και κατά έναν περίεργο τρόπο νοσταλγικό ταξίδι σε άλλους κόσμους και σε άλλον χρόνο που δεν παύει ούτε στιγμή να αντηχεί οικείο στα μάτια και στο μυαλό, βυθισμένο σε αυτό το απέραντο γαλάζιο χρώμα που ο σκηνοθέτης δείχνει να αγαπά τόσο πολύ.

Η ταινία τιμήθηκε με 3 Όσκαρ (φωτογραφίας, οπτικών εφφέ, σκηνογραφίας) από τις 9 υποψηφιότητες, ενώ κατέκτησε BAFTA οπτικών εφφέ και σκηνογραφίας (8 υποψηφιότητες). 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Θέατρο - Disorder (2024)

Αρραβωνιάσματα (1950) (Α/Μ)

O τελευταίος πειρασμός (1964) (Α/Μ)

Les amours d'Anaïs (2021)

Κινηματογράφοι- Village @ The Mall (Αίθουσες 1-11)