Don't worry darling (2022)

Ελληνικός τίτλος: Μην ανησυχείς αγάπη μου

Θρίλερ των Warner/New Line, σε σκηνοθεσία Ολίβια Γουάιλντ, με τους Φλόρενς Πιου, Χάρρυ Στάιλς, Κρις Πάιν, Ολίβια Γουάιλντ, ΚίΚι Λέυν, Τζέμα Τσαν.

Σε ένα εταιρικό προάστιο στα χρόνια του '50, η Άλις ζει την τέλεια ζωή με τον σύζυγό της, τον Τζακ. Ερωτευμένοι σαν να γνωρίστηκαν μόλις μια μέρα πριν, αγαπητοί στους γείτονες και φίλους τους, όλοι συνάδελφοι του άντρα της στην εταιρεία Βίκτορυ στην οποία ανήκει και η πόλη όπου ζουν, σε ένα σπίτι άνετο, με όλες τις σύγχρονες ανέσεις, οι δυο τους βλέπουν τη ζωή τους να περνά πλουσιοπάροχα και εν όψει μιας πιθανής προαγωγής του Τζακ, γεμάτη ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον. Όμως, η ψυχολογική κατάρρευση μιας από τις φίλες της σε συνδυασμό με κάποιο παράξενο περιστατικό που βιώνει η ίδια, κάνουν την Άλις να ζώνεται από αμφιβολίες, ενώ σταδιακά αρχίζει να χάνει την εμπιστοσύνη της στους πάντες.

Με ένα φροντισμένο σενάριο, δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε οτιδήποτε γράψει κανείς να αποκαλύπτει πράγματα που δεν πρέπει, το "Μην ανησυχείς αγάπη μου" είναι μια σαφώς ενδιαφέρουσα ταινία που καταφέρνει να δημιουργήσει ένα δυσοίωνο κλίμα απειλής από τις πρώτες της κιόλας, ειδυλλιακές εικόνες. Άψογη η φωτογραφία και η σκηνογραφία, αναπαριστούν στην εντέλεια τον χρόνο δράσης, με χρώματα λαμπερά σαν το παλιό καλό Technicolor, ενώ οι ερμηνείες -μολονότι σύγχρονες- κουβαλούν επάνω τους κάτι από το ύφος και τις συμβάσεις της εποχής. Μεγάλο ατού της ταινίας η παρουσία της Φλόρενς Πιου, που όσο περνά ο καιρός ξεδιπλώνει ένα πλήρες ερμηνευτικό φάσμα, ενόσω καταφέρνει να επαναλαμβάνει μοτίβα που κάνουν αισθητή την παρουσία της στην οθόνη. Ο Χάρρυ Στάιλς, στην τρίτη του κινηματογραφική εμφάνιση και μάλιστα στην πρώτη του αμιγώς πρωταγωνιστική, ενδύεται το ύφος του νεαρού φιλόδοξου και ερωτευμένου συζύγου των '50s με αέρα ζεν πρεμιέ, ενώ ο Κρις Πάιν στον ρόλο του ιδιοκτήτη της Εταιρείας εξερευνά έναν διαφορετικό εαυτό, του οποίου η διάθεση όμως είναι εξ αρχής δεδομένη, χωρίς να εκμεταλλεύεται τις στιγμές που θα του επέτρεπαν μεταπτώσεις και κλιμάκωση έκφρασης. Παλιομοδίτικο στην όψη, βαθύτατα σύγχρονο όμως στην τελική ανάγνωση, το φιλμ διατηρεί σοφά το πέπλο του μυστηρίου μέχρι τη στιγμή της ανατρεπτικής (και εφιαλτικής) αποκάλυψης του φινάλε, η οποία όμως μολονότι συγκλονιστική ως σύλληψη δεν αποδίδεται το ίδιο συγκλονιστικά, με το τέλος να έχεις την αίσθηση πως έρχεται γρήγορα και ξαφνικά.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.