Belgravia (2020)

Δραματική μίνι σειρά εποχής των ITV/Epix, δημιουργία του Τζούλιαν Φέλλοους, σε σκηνοθεσία Τζων Αλεξάντερ, με τους Φίλιπ Γκλένιστερ, Τάμσιν Γκριγκ, Χάριετ Γουώλτερ, Σάσκια Ρηβς, Πωλ Ρίτερ, Ρίτσαρντ Γκούλντινγκ, Τομ Γουίλκινσον, Έμιλυ Ράιντ, Τζέρεμυ Νώυμαρκ Τζόουνς.

Από τα σαλόνια των Βρυξελλών, τις παραμονές της μάχης του Βατερλώ έως την πολυτελή νέα συνοικία της Μπελγκράβια στο Λονδίνο, 26 χρόνια αργότερα, τις οικογένειες των Τρέντσαρντ και των Μπελάσις θα τις αναστατώνει πάντοτε ο κεραυνοβόλος έρωτας των παιδιών τους, που τα ίδια μπορεί να χάθηκαν, άφησαν όμως πίσω τους λόγους ικανούς να φέρουν αναστάτωση και διαμάχες.

Ο δημιουργός της σειράς-φαινόμενο "Ο Πύργος του Ντάουντον", επανακάμπτει, διασκευάζοντας για την τηλεόραση ένα δικό του μυθιστόρημα, σε μια σειρά που φαίνεται να τα έχει όλα: κρυφούς έρωτες, παραδιασιακούς σνομπ αριστοκράτες, ξεπεσμένους της καλής κοινωνίας, κρυφά παιδιά, συγκρούσεις και συμμαχίες στα σαλόνια κατά την ώρα που σερβίρεται το τσάι, αδίστακτους καιροσκόπους και διψασμένους για χρήμα υπηρέτες. Όμως, ξέρετε τι άλλο έχει ακόμα; Πολλά πρόσωπα και λίγα επεισόδια. Κανένα από τα δύο δεν είναι από μόνο του κακό, ο συνδυασμός τους όμως στη συγκεκριμένη σειρά δεν τη βοηθά. Βλέπετε, η ίντριγκα που προσφέρει η ιστορία μαζί με το πολυπρόσωπο καστ είναι πολλά υποσχόμενη και συναρπαστική, καθώς ανοίγονται διαρκώς μέτωπα που αναστατώνουν την πλοκή και ανοίγουν την όρεξη για όσα νόμιζες πως θα ακολουθήσουν. Τίποτα λοιπόν δεν σε προετοίμαζε για αυτό το βεβιασμένο φινάλε στο 6ο επεισόδιο που ταχτοποιεί τα πάντα με ένα τρόπο μαγικό και εν τέλει ουδόλως πιστευτό, αν αναλογιστεί δε κανείς πώς τελειώνει το ακριβώς προηγούμενο επεισόδιο. Δεν λέω πως η σειρά χρειαζόταν οπωσδήποτε περισσότερα επεισόδια (χωρίς αυτό να με χάλαγε κιόλας), όμως το σενάριο θα έπρεπε να είχε φροντίσει να μοιράσει με διαφορετικό τρόπο τα γεγονότα, ούτως ώστε το τέλος να ερχόταν πιο αρμονικά. Δηλαδή, εκεί που αρχίζεις να μαθαίνεις τους ήρωες και να ταχτοποιείς στο μυαλό σου τις μεταξύ τους σχέσεις, πάρε ένα τέλος να σου βρίσκεται.

Κατά τα άλλα, εννοείται πως έχουμε να κάνουμε με μια παραγωγή υψηλού επιπέδου, με άρτια επιλεγμένο καστ ηθοποιών, καλογραμμένους διαλόγους, εμπλουτισμένους με χρήσιμες δόσεις χιούμορ, και φυσικά εξαιρετική αισθητική στην όψη. Όπως έχω ξαναπεί, αυτές οι σειρές εποχής φαίνεται πως μπρούν να βγουν και από μόνες τους στη βρετανική τηλεόραση, ακόμα κι αν αφήσεις τις κάμερες και τις μονταζιέρες να δουλεύουν χωρίς χειριστή -είναι εκπαιδευμένες. Αυτή η βιάση όμως στην αφήγηση σε αφήνει με την αίσθηση του ανολοκλήρωτου. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.