Things heard & seen (2021)
Ελληνικός τίτλος: Όσα ψιθυρίζει το σκοτάδι
Θρίλερ του Netflix σε σκηνοθεσία Σάρι Σπρίνγκερ Μπέρμαν και Ρόμπερτ Πουλτσίνι, με τους Αμάντα Σέυφριντ, Τζέημς Νόρτον, Νατάλια Ντάιερ, Άλεξ Νώυστέντερ, Ρέα Σήχορν, Κάρεν Άλλεν, Φ. Μάρρεϋ Άμπραχαμ.
Η συντηρήτρια έργων τέχνης Κάθριν Κλαιρ εγκαταλείπει διστακτικά τη ζωή της στο Μανχάταν των '80s για να ακολουθήσει τον άντρα της στην πόλη του Τσόουζεν, στη μέση του πουθενά, όπου ο Τζωρτζ προσελήφθη ως καθηγητής ιστορίας της τέχνης σε ένα μικρό κολλέγιο της κοιλάδας του Χάντσον. Βάζοντας τις επιφυλάξεις της στην άκρη και αφοσιωμένη στον άντρα της και τη μικρή τους κόρη, η Κάθριν προσπαθεί να δει με καλό μάτι αυτήν τη ριζική αλλαγή και να την εκμεταλλευθεί ως μια φρέσκια αρχή στη σχέση της με τον Τζωρτζ, που όπως ψυλλιαζόμαστε από εκφράσεις και μισόλογα, περνάει τα ζόρια της. Το θέμα είναι πως ο Τζωρτζ, από έπαρση και υπεροψία, ασχολείται πολύ περισσότερο με τον εαυτό του (και μια νεαρή κοπέλα που γνωρίζει στη βιβλιοθήκη), παρά με την οικογένειά του, ειδικά μάλιστα όταν η Κάθριν ανακαλύπτει πως το σπίτι αυτό δεν είχε και το πλέον ευτυχισμένο παρελθόν. Με την κόρη τους να γίνεται μάρτυρας παράξενων περιστατικών μέσα στη νύχτα και τους παλιούς κατοίκους της πόλης να γνωρίζουν περισσότερα από όσα λένε, η Κάθριν πρέπει να αντιμετωπίσει ολομόναχη το μυστήριο του νέου τους σπιτιού, απέναντι από έναν δύσπιστο Τζωρτζ που με τη σειρά του έχει κάμποσα μυστικά κρυμμένα στο σεντούκι του.
Ας ξεκινήσουμε από τα πολύ θετικά: η ταινία έχει Αμάντα Σέυφριντ και Τζέημς Νόρτον που αμφότεροι είναι χάρμα ιδέσθαι και ικανότατοι στους ρόλους που καλούνται να ενσαρκώσουν. Όχι μόνο οι ίδιοι αποδίδουν μια χαρά τους χαρακτήρες που υποδύονται αλλά και οι ρόλοι φαίνεται πως τους πηγαίνουν γάντι, άρα ξεκινάμε από ένα πολύ υψηλό σημείο αξιοπιστίας σε ό,τι βλέπουμε και μαθαίνουμε. Μάλιστα, οι ερμηνείες τους είναι δουλεμένες και στις μικρές τους λεπτομέρειες, ώστε να εισπράττεις ευθύς εξ αρχής τα ζόρια που περνάει ο γάμος τους και το σημείο όπου ο κάθε ένας εκ των δύο στέκει σε όλη αυτήν την κατάσταση. Στα πολύ θετικά του φιλμ πρέπει να αναφέρουμε το σύνολο της παραγωγής, την πολύ καλή αισθητική της, τη λειτουργική φωτογραφία (Λάρυ Σμιθ) και την ατμοσφαιρική μουσική (Πήτερ Ρέμπουρν), των οποίων μάλιστα ο συνδυασμός αναδεικνύει το δράμα και την αγωνία. Όμως, στο σενάριο εντοπίζονται κάμποσα από τα προβλήματα του φιλμ, με βασικότερο αυτό της διαχείρισης του πρωτογενούς υλικού του. Οι δύο σκηνοθέτες (αντρόγυνο και στη ζωή) διασκευάζουν οι ίδιοι το βιβλίο "All Things Cease to Appear" της Ελίζαμπεθ Μπρούντατζ, αλλά φαίνεται πως παρέμειναν αναποφάσιστοι ως προς το τελικό ύφος του φιλμ που θέλουν να γυρίσουν. Μοιρασμένο ανάμεσα στην ανατομία ενός γάμου και τον μεταφυσικό τρόμο, το φιλμ δεν αποκτά ποτέ του ταυτότητα αλλά και χάνει την ευκαιρία να αξιοποιήσει τα πολύ καλά του σημεία. Και καθώς δεν θέλω να αποκαλύψω μυστικά της εξέλιξης (τα οποία έχουν μεγάλο ενδιαφέρον), θα αρκεστώ να πω το εξής: μέχρι τη μέση όλα πηγαίνουν πάρα πολύ καλά, έως και εξαιρετικά, με την προσμονή να χτίζεται διαρκώς για όσα επακολουθήσουν. Από εκεί και μετά όμως, όταν αρχίζουν οι αποκαλύψεις, φαίνεται πως χάνεται ολίγον ο μπούσουλας και -ας πούμε- αναρωτιέσαι αν τελικά το μεταφυσικό στοιχείο είχε όντως λόγο ύπαρξης. Όμως, θα πρέπει να πούμε ότι ανεξαιρέτως των αδυναμιών της, η ταινία παρακολουθείται με ένταση και ενδιαφέρον, ενώ κερδίζει σε αρκετά σημεία ιδίως χάρη στο πρωταγωνιστικό της δίδυμο -ίσως λιγουλάκι παραπάνω στον Νόρτον.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου