Punchline (1988)

Ελληνικός τίτλος: Παρακαλώ γελάστε πρώτοι

Δραματική κομεντί της Columbia σε σκηνοθεσία Ντέηβιντ Σέλτζερ, με τους Σάλλυ Φηλντ, Τομ Χανκς, Τζων Γκούντμαν, Μαρκ Ραϋντέλ, Κιμ Γκράιστ, Πωλ Μαζέρσκυ, Ντέημον Γουέιανς.

Η Λάιλα Κρίτσικ, σύζυγος ασφαλιστή και νοικοκυρά, ονειρεύεται να γίνει κωμικός stand up, παρ' ότι ο άντρας της δεν μπορεί να τη φανταστεί οπουδήποτε αλλού από το σπίτι τους. Ο Στήβεν Γκολντ, είναι κωμικός stand up, που έχει παρατήσει τις σπουδές του κρυφά από τον πατέρα του που δεν μπορεί να τον φανταστεί οπουδήποτε αλλού από την ιατρική. Οι δυο τους συναντιούνται τυχαία και εν τέλει συμφωνούν να συνεργαστούν, με τον Στήβεν να τσεκάρει τα αστεία της και να την καθοδηγεί εντός και εκτός σκηνής, φυσικά με το αζημίωτο. Εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες καθώς είναι, οι απόψεις τους για τη δουλειά και τη ζωή συχνά συγκρούονται, με τον Στήβεν να αντιμετωπίζει με κυνισμό την πιάτσα όπου θέλει να διακριθεί και τη Λάιλα από την άλλη πλευρά να διατηρεί μια αισιόδοξη στάση απέναντι στην κωμωδία, θέλοντας απλά να κάνει τους άλλους να γελούν. Παρ' όλα αυτά, αυτοί οι δύο τόσο κόντρα χαρακτήρες θα κατορθώσουν να έρθουν κοντά μέσα από την κωμωδία, μπαλαντζάροντας με αθώα ψέματα τα επαγγελματικά τους όνειρα και την προσωπική τους ζωή, έως ότου βρεθούν αντιμέτωποι εν όψει ενός διαγωνισμού κωμικών ταλέντων, με τον νικητή να διεκδικεί μια εμφάνιση στο "The Tonight Show".

Συμπαθέστατη αν και αδύναμη στα σημεία της ταινία, κλασική για κάποιους, ξεχασμένη για τους περισσότερους, που παντρεύει όμως εξαιρετικά στην οθόνη τη Σάλλυ Φηλντ, στις μεγάλες της δόξες τότε, με τον ανερχόμενο Τομ Χανκς, που για πολλούς είχε ταυτιστεί με την κωμωδία. Δεν έχει όμως κάποιος παρά να παρακολουθήσει με λίγη προσοχή τη συγκεκριμένη ταινία για να αντιληφθεί πως αυτός που κουβαλάει την πραγματική συναισθηματική της δύναμη είναι ο Χανκς, ο οποίος στις κοινές σκηνές τους πραγματικά αναδεικνύεται πληρέστερος και βαθιά ουσιαστικός. Όχι πως η Φηλντ δεν αποδίδει με ταλέντο αυτήν τη δυναμική αλλά και φοβισμένη γυναίκα που πάει να κατακτήσει τα όνειρά της, όμως είναι ο Χανκς αυτός που κουβαλάει τους δαίμονες μέσα του και πίσω από το βλέμμα του, ακόμα και στις στιγμές που φαινομενικά γίνεται αστείος. 

Το δεύτερο σημείο που έχει πραγματικό ενδιαφέρον στο φιλμ είναι ο τρόπος με τον οποίο το σενάριο χειρίζεται τη σχέση αυτών των δύο ανθρώπων και την εξελίσσει σημαντικά, χωρίς να καταφεύγει σε ευκολάκια love story, παρ΄ ότι η μεταξύ τους χημεία και εν τέλει η έλξη είναι προφανείς. Δεν σπαταλιέται όμως εκεί η ιστορία, αφού στη βάση της θέλει να μιλήσει για την κωμωδία και την αναγκαιότητά της, για τον τρόπο που κάποιοι άνθρωποι έχουν να επικοινωνούν με τους άλλους μέσα από την ισοπέδωση, τον εξευτελισμό και την ειρωνεία που φτάνει στα όρια της κακίας. Και αν το "Παρακαλώ γελάστε πρώτοι" το χάνει κάπου είναι ακριβώς εκεί: περισσότερο μιλάει για την κωμωδία παρά τη γνωρίζει πραγματικά. Ο κόσμος του stand up είναι παράξενος, σκληρός και πολλές φορές σκοτεινός, κυριολεκτικά, αφού διαδραματίζεται σε μικρά, κακοφωτισμένα μπαράκια. Όσο μικρή είναι όμως η σκηνή που πατούν, τόσο μεγάλες είναι οι φιλοδοξίες των υποψήφιων κωμικών και ακόμα μεγαλύτερη η πίκρα τους όταν δεν καταφέρνουν να βγουν από την αφάνεια. Οπότε, σε αυτόν το τομέα, σενάριο και σκηνοθεσία παραείναι clean cut και καθωσπρέπει, την ίδια στιγμή που για μια ταινία που καταπιάνεται με το stand up και τα αστεία του, δεν έχει τόσο καλά αστεία. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.