Θέατρο - 170 τετραγωνικά (2021)
"170 τετραγωνικά", του Γιωργή Τσουρή, σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης, πρωταγωνιστούν: Αμαλία Αρσένη, Ήβη Νικολαΐδου, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Ελένη Τσιμπρικίδου, Γιωργής Τσουρής.
Ο θάνατος του πατέρα της αναγκάζει μια κοπέλα να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη από την Αθήνα και να περάσει ένα διάστημα στο πατρικό της, μαζί με την αδελφή της και τον σύντροφό της, τον οποίο αντιπαθεί. Η πολυετής απουσία τής μίας στην Αθήνα έχει πληγώσει τη σχέση των δύο αδελφών, με αυτήν που έμεινε πίσω να αντιμετωπίζει με επιφύλαξη αυτήν που επέστρεψε και της οποίας σαφής αλλά ανομολόγητος πρόθεσις είναι να πουλήσει το σπίτι και να ξεμπερδέψει μια για πάντα από τους τοίχους και τις αναμνήσεις τους. Μόνο που τα πλάνα της αλλάζει η επίσκεψη ενός οικογενειακού φίλου που όμως καταφθάνει λάθος μέρα, πιάνοντάς τους όλους απροετοίμαστους για την κόλαση που θα ξεσπάσει.
Φτάνεις στο θέατρο, διασχίζεις την πόρτα της αίθουσας και ξάφνου βρίσκεσαι μέσα στο σπίτι της οικογένειας, μέσα σε αυτά τα 170 τετραγωνικά, περπατώντας κυριολεκτικά στο σαλόνι έως ότου φτάσεις στη θέση σου, δίπλα στην οποία μπορεί και να πετύχεις κούτες μετακόμισης. Το υπέροχο σκηνικό που έχουν στήσει η Κωνσταντίνα Μαρδίκη και η Έλλη Παπαδάκη, πέραν της προσοχής στη λεπτομέρεια και της φροντίδας στην αληθοφάνεια, μετουσιώνεται σε βασικό άξονα της δράσης, καθώς κάθε σημείο του και κάθε αντικείμενό του παίζουν εν τέλει ρόλο στην εξέλιξη, ενώ το καθολικό του "άπλωμα" σε κάθε ελεύθερο σημείο της αίθουσας, καθιστά τον θεατή αυτόπτη μάρτυρα ενός δράματος που εξελίσσεται πίσω από τις κλειστές πόρτες του διπλανού σπιτιού. Αυτή η "συνύπαρξή" μας με τους ηθοποιούς προκαλεί συναισθηματικό δέος, αμηχανία (σαν να βρεθήκαμε προσκεκλημένοι τους σε άβολη στιγμή), αλλά και ενοχές, λες και χώνουμε τη μύτη μας εκεί που δεν πρέπει. Άλλες φορές πάλι, νιώθεις έντονα την ανάγκη να καλέσεις κάποιον για βοήθεια, ακριβώς όπως θα σκεφτόταν ένας γείτονας εάν άκουγε τον χαμό από τους δίπλα, οπότε όλο αυτό καταλήγει σε βιωματική εμπειρία που σε αρπάζει από τον λαιμό, νιώθοντας να σου κόβει την ανάσα από το στήθος.
Η σταδιακή μεταστροφή και η ασύλληπτης έντασης κορύφωση του φινάλε χαρίζουν στον Γιωργή Τσουρή, μόλις με το πρώτο κατα-δικό του θεατρικό, μια σπουδαία θέση στη σύγχρονη δραματουργία, ως βαθύ γνώστη της ελληνικής πραγματικότητας και ως εξαίρετο ζωγράφο χαρακτήρων. Μα είναι τόσο ολοκληρωμένος, τόσο αληθινός, τόσο υπαρκτός ο κάθε ήρωας που κυκλοφορεί σε αυτά τα 170 τετραγωνικά, ώστε να αντιλαμβάνεσαι πλήρως τις πράξεις του και να αποδέχεσαι τα γεγονότα, όποιο κι αν είναι το τίμημα. Σε αυτό βέβαια συντελεί και η καθ' όλα αρμονική του συνύπαρξη με τον σκηνοθέτη Γιώργο Παλούμπη, του οποίου η "απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων..." οπτική προσδίδει στα έργα που σκηνοθετεί μια σπαρακτική εντοπιότητα μα και οικουμενική ανθρωπιά. Συγκλονιστικοί οι ηθοποιοί, καταθέτουν σώμα και ψυχή, καθώς ζουν, αναπνέουν, γελούν, αγαπούν, ουρλιάζουν και κυλιούνται στα πατώματα, μέσα στα 170 τετραγωνικά, αυτού του πατρικού σπιτιού, κάπου στην επαρχία, όχι μακριά από την Αθήνα.
Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου