Despicable Me 4 (2024) (IMAX) (3D)
Ελληνικός τίτλος: Εγώ, ο απαισιότατος 4
Κινούμενα σχέδια των Universal/Illumination σε σκηνοθεσία Κρις Ρενώ, Πατρίκ Ντελάζ, με τις φωνές των Στηβ Καρέλ, Κρίστεν Γουίγκ, Πιερ Κοφέν, Τζόυ Κινγκ, Γουίλ Φέρελ, Σοφία Βεργκάρα, Στηβ Κούγκαν, Στήβεν Κολμπέρ, Μιράντα Κόσγκρόουβ.
Ο καλός καλό δεν βρίσκει... Ή τέλος πάντων, οι τέως απαισιότατοι που βρίσκουν τον ίσιο δρόμο, δεν βρίσκουν και τη γαλήνη που ονειρεύονταν... Ή κάτι τέτοιο... Ο Γκρου, δηλαδή, μέλος της Αντιεγκληματικής Λεγεώνας πλέον, δεν είναι πως ησύχασε τώρα που έβαλε πάνω απ' όλα την οικογένειά του και το καθήκον του. Περίτρανη απόδειξη αυτών, η αποστολή του να συλλάβει τον Μαξίμ Λε Μαλ, που πάει κατά διαόλου, όταν εκείνος τελικά δραπετεύει και απειλεί να κάνει κακό στον νεογέννητο γιο του. Ο οποίος νεογέννητος γιος του, δεν δείχνει να τρέφει τα καλύτερα αισθήματα για τον Γκρου, ο οποίος αναγκάζεται να αποδεχθεί το πρόγραμμα προστασίας που του προσφέρει η Λεγεώνα και να μετακομίσουν με νέο όνομα στην όμορφη και βαρετή πόλη του Μέυφλάουερ. Ακόμα κι εκεί, όμως, τα βάσανά του δεν σταματούν, αφού η κόρη των σνομπ γειτόνων τους στο διπλανό σπίτι, αναγνωρίζει την πραγματική του ταυτότητα και τον εκβιάζει να τη βοηθήσει στην πρώτη της κλοπή.
Αναμφισβήτητα μία από τις πλέον επιτυχημένες και πολυαγαπημένες κινηματογραφικές σειρές, ο "Απαισιότατος" και τα πέριξ αυτού Μίνιονς επιστρέφουν με μια ακόμα αστεία και απολαυστική ταινία. Αναμφισβήτητο όμως είναι ταυτόχρονα και το γεγονός πως μέσα στα χρόνια έχει επέλθει μια έλλειψη έμπνευσης αλλά και επαναληψιμότητας στα ευρήματα της ιστορίας. Μπορεί η ταινία να προσφέρει τα ίδια υψηλότατα στάνταρ ψυχαγωγίας, χιούμορ και τεχνικής αρτιότητας (το animation είναι πραγματικά ολοζώντανο και με φροντίδα στην τελευταία λεπτομέρεια), όμως δεν παύει να περιορίζεται στα αναμενόμενα, ακολουθώντας την επιτυχή πεπατημένη των προηγούμενων ταινιών. Εννοείται πως υπάρχουν και καινούργια στοιχεία, όπως ας πούμε τα Μέγκα Μίνιονς με τις υπερδυνάμεις, τα οποία τρολλάρουν εξ αποστάσεως τη Marvel, όπως και η υπέροχη φάτσα του Γκρου Τζούνιορ αλλά και ο ασβός-μασκώτ, ντελιριακά στη σύλληψη και στην εκτέλεσή τους, αλλά κάπου ανεκμετάλλευτα συνολικά. Πάντως, το σενάριο των Μάικ Γουάιτ και Κεν Ντώριο φροντίζει να γεμίζει διαρκώς την οθόνη με gags, ακόμη και περιφερειακά της κεντρικής δράσης, θέτοντας διαρκώς την πρόκληση στα μάτια των θεατών να κοιτούν κάθε εκατοστό της οθόνης. Μολονότι δεν θα συμβεί ποτέ, για όλους τους ευνόητους λόγους, δεν παύω να προσμένω και μια απαισιότατη ταινία όχι κατάλληλη για ανηλίκους ή έστω κατάλληλη μεν, γυρισμένη για ενήλικες δε. Είμαι σίγουρος πως και οι δημιουργοί όλων αυτών των υπέροχων χαρακτήρων θα το ήθελαν πολύ, έτσι όπως αντιλαμβάνεσαι ότι αυτολογοκρίνονται εκεί που το αστείο πάει να ξεφύγει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου