Outcast (2016)
Σειρά τρόμου της Fox, δημιουργία του Ρόμπερτ Κέρκμαν, ο οποίος μετά την επιτυχία του The Walking Dead επιμένει στον χώρο του φανταστικού, ασχολούμενος αυτή τη φορά με τον δαιμονισμό και τους εξορκισμούς.
Όλα ξεκινάνε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, όπου ζει ο Κάυλ Μπαρνς, ένας νεαρός άντρας, αποκομμένος από την κοινότητα, προικισμένος με μια αλλόκοτη ικανότητα εξορκισμού των δαιμόνων από τον ανθρώπινο σώμα με τη χρήση σωματικής βίας. Με διαλυμένη την οικογένειά του εξαιτίας της ικανότητας αυτής, ζει μόνος, θέλοντας να ξεχάσει το παρελθόν και ελπίζοντας να μην ξαναζήσει κάτι αντίστοιχο στο μέλλον. Μόνο που η μικρή αυτή πόλη αρχίζει να παρουσιάζει ασυνήθιστα υψηλά ποσοστά δαιμονισμού, που ο ιερέας της περιοχής δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του, οπότε ο Κάυλ αναγκάζεται απρόθυμα να τον βοηθήσει.
Η σειρά διαφημιζόταν ως το μεγάλο τηλεοπτικό γεγονός του 2016 με τα πρώτα τρέιλερ να κάνουν την εμφάνισή τους από τον Σεπτέμβριο του 2015 με προγραμματισμένη πρεμιέρα τον Μάιο του 2016. Άξιζε τελικά η προσμονή; Δύσκολο να απαντήσεις με ένα ναι ή ένα όχι. Σε επίπεδο παραγωγής, η σειρά σαφέστατα ξεχωρίζει, με προσεγμένη σκηνοθεσία που αναδεικνύει το θέμα της, με πολύ καλές ισορροπίες gore και αγωνίας, χωρίς ποτέ να γίνεται υπερβολική ή γελοία. Το καστ είναι προσεκτικά επιλεγμένο και αποδίδει σωστά τους ρόλους του, χωρίς να γίνονται ποτέ γραφικοί ή να καταφεύγουν σε πράξεις που θα τους μετέτρεπαν σε καρικατούρα, παρά το τραβηγμένο των χαρακτήρων τους, ενώ το σκοτεινό περιβάλλον συντελεί στην αναμονή του μεγάλου κακού που έρχεται και το οποίο χτίζεται από επεισόδιο σε επεισόδιο.
Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα, καθώς η σειρά αδυνατεί να διατηρήσει τη δυναμική της στα πρώτα δέκα επεισόδια, και πέραν της ιλιγγιώδους εκκίνησης πέφτει σε ένα κουραστικό ρελαντί, με ατέρμονες συζητήσεις, επαναλήψεις και διαρκείς νύξεις για γεγονότα και αποκαλύψεις που όμως δεν συμβαίνουν ποτέ. Είμαι από τους πρώτους που πιστεύουν στη διαμόρφωση των χαρακτήρων των ηρώων, στο characterization όπως το λέμε και στα Κάτω Πατήσια, αλλά εν προκειμένω έχουμε να κάνουμε με σειρά είδους, άρα ναι μεν καλά κάνεις και μου τοποθετείς τους χαρακτήρες των ηρώων για να μην είναι χάρτινοι, αλλά δεν δικαιούσαι να το πράττεις εις βάρος του είδους που καλείσαι να υπηρετήσεις. Είσαι σειρά τρόμου, θέλω να τρομάζω σε κάθε επεισόδιο, είσαι σειρά με δαίμονες, δώσε μου δαίμονες, έχεις ένα μεγάλο μυστικό να μου αποκαλύψεις, αποκαλύψέ μου το κάποια στιγμή και μην με αφήνεις με νύξεις και υπονοούμενα, ακόμα και στο τελευταίο επεισόδιο. Αναμφισβήτητα αναγνωρίζω στον δημιουργό του την επιθυμία του να πάει τη θεματολογία των δαιμονισμένων κάποια βήματα πιο πέρα, αλλά αυτά τα βήματα γίνονται με τόσο αργούς ρυθμούς, μα με τόσο αργούς... Εύχομαι ο δεύτερος κύκλος να αναγνωρίσει τα λάθη του πρώτου και να τα διορθώσει, αλλιώς θα μιλάμε για μια ευκαιρία που πήγε χαμένη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου