L'odyssée (2016)

Ελληνικός τίτλος: Οδύσσεια

Βιογραφική ταινία των TF1/Pan-Européenne/Wild Bunch, σε σκηνοθεσία Ζερόμ Σαλ, με τους Λαμπέρ Γουίλσον, Πιερ Νινέ, Ωντρέ Τοτού. 

Η ζωή του διάσημου ωκεανολόγου Ζακ-Υβ Κουστώ μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη σε μία αξιοπρεπή παραγωγή και με καλούς πρωταγωνιστές, χωρίς όμως ένα καλό σενάριο που θα την έκανε κάτι περισσότερο από ένα τυπικό βιογραφικό φιλμ. Η ταινία πέφτει στην παγίδα που έχουν πέσει πολλές αντίστοιχες (θυμίζω ως πολύ πρόσφατη τη Θάτσερ), οι οποίες θέλουν να καλύψουν ένα μεγάλο φάσμα του βίου της προσωπικότητας με την οποία ασχολούνται, αντί να επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους σε κάτι συγκεκριμένο. 

Ως αποτέλεσμα, έχουμε μια ενδιαφέρουσα ταινία από πλευράς πληροφοριών, αλλά άνευρη δραματικά. Αποσπασματικά στιγμιότυπα που καλύπτουν ένα μεγάλο χρονικό φάσμα δεν επιτρέπουν στους ήρωες να αναπτυχθούν επί της οθόνης, ενώ τη ίδια στιγμή στερούν από την ταινία τη μεγάλη της στιγμή. Στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε ακόμη ένα πρόβλημα, καθώς το σενάριο δεν αποφασίζει ποτέ ποιος είναι ο κεντρικός πρωταγωνιστής της ταινίας: ο Ζακ-Υβ Κουστώ ή ο μικρός του γιος, ο Φιλίπ; Η οπτική της ταινίας μετακινείται διαρκώς από τον πατέρα στον γιο, με αντίστοιχη αλλαγή στις δραματικές ισορροπίες και υπάρχει μόνο η σκηνή στο εστιατόριο που ανεβάζει δραματουργικά τους τόνους, αλλά δεν είναι αρκετή. Ο Λαμπέρ Γουίλσον στέκει αξιοπρεπώς ως οπτικοποιημένη φιγούρα του πεισματάρη επιστήμονα, αλλά του λείπει το βάθος (επειδή ακριβώς δεν υπάρχει το κείμενο που θα τον στηρίξει). Ο Πιερ Νινέ είναι για άλλη μια φορά εξαιρετικός και ψάχνει να βρει το νεύρο και τη δύναμη του χαρακτήρα του βαθιά μέσα του για να δώσει διάσταση στον χαρακτήρα του Φιλίπ. Η Ωντρέ Τοτού στέκει περισσότερο διακοσμητική, με τον πιο αδύναμο ρόλο από όλους. Ξεχωρίζουν η φωτογραφία του Ματίας Μπουκάρ, αλλά και η μελωδική μουσική υπόκρουση του Αλεξάντρ Ντεπλά, ο οποίος βυθίζεται στο σύμπαν της ταινίας και τολμά ακόμα και να παίξει με μια υποψία του μουσικού θέματος του Jaws στη σκηνή με τους καρχαρίες ή με το Μπολερό του Ραβέλ στη σκηνή με τη φάλαινα που μοιάζει να χορεύει μέσα στο νερό.