La chambre bleue (2014)

Ελληνικός τίτλος: Το μπλε δωμάτιο

Αστυνομικό δράμα της Alfama, σε σκηνοθεσία Ματιέ Αμαλρίκ, με τον ίδιο και τους Λεά Ντρυκέρ, Στεφανί Κλεώ, Λωράν Πουατρενώ.

Ένας άντρας και μια γυναίκα, παντρεμένοι και οι δύο, απολαμβάνουν τον κρυφό, παθιασμένο τους έρωτα στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Δείχνουν ευτυχισμένοι όσο είναι μαζί, ανέμελοι και δοσμένοι. Ή έτσι φαίνεται. Στον παρόντα χρόνο, ο άντρας ανακρίνεται από τον εισαγγελέα που προσπαθεί να μάθει αν είναι αυτός ο θύτης ή έχει πέσει κι ο ίδιος θύμα. Ποιο είναι, όμως, το έγκλημα;

Πρόκειται για μια ανέλπιστα ενδιαφέρουσα ταινία, η οποία αποκτά μια ολόδική της οντότητα, αφήνοντας μίλια πίσω της το αμιγώς "αστυνομικό" του βιβλίου του Ζωρζ Σιμενόν, καθώς πορεύεται σε άλλα μονοπάτια, εξερευνώντας την ενοχή της ηδονής, την εξάρτηση και τον φόβο της παραδοχής. Πολύ προσωπικό αλλά ταυτόχρονα οικουμενικό φιλμ, που ο Ματιέ Αμαλρίκ -ως σκηνοθέτης- χειρίζεται δεξιότεχνα. Σε αυτό συντελεί και η πολύ καλή δουλειά που έχει κάνει ο ίδιος μαζί με τη συμπρωταγωνίστριά του, Στεφανί Κλεώ, και στο σενάριο, του οποίου τα συνεχή άλματα στον χρόνο πλάθουν μια μυστηριακή ατμόσφαιρα, καθώς εμβαθύνουν στις ψυχές (αλλά και τις ψυχώσεις) των δύο εραστών. Προσθέστε στα παραπάνω το σαν ψιλοβελονιά ντεκουπάζ που μπλέκει διαλόγους, παρόν και παρελθόν σε μια χορογραφημένη αφήγηση και έχετε ένα γρήγορο, αισθησιακό, μυστηριώδες αλλά ταυτόχρονα ειλικρινές και διόλου επιτηδευμένο φιλμ που σας παρασύρει. 

Μνεία στο μοντάζ του Φρανσουά Ζεντιγκέ που υπηρετεί απόλυτα αυτήν την αποσπασματική αλλά συνεχούς ροής αφήγηση, ενώ εκμεταλλεύεται στο έπακρο την ατμοσφαιρική φωτογραφία του Κριστόφ Μπωκάρν. Είναι και η μουσική του Γκρεγκουάρ Ετζέλ που εντείνει το συναίσθημα καθώς, μολονότι "καβαλάει" την εικόνα, εντείνει τη χορογραφία της αφήγησης. Μπορεί ως ηθοποιός ο Ματιέ Αμαλρίκ να μην κάνει την υπέρβαση, διατηρώντας αυτό το αέναο απορημένο ύφος σε κάθε του έκφραση, αποσπά όμως εξαιρετικά αποτελέσματα από τους ηθοποιούς του, τόσο από τη "συνένοχο" Στεφανί Κλεώ, αλλά πρωτίστως από τον Λωράν Πουατρενώ, στον ρόλο του εισαγγελέα, που είναι συναρπαστικός μέσα στην απόλυτη απλότητα. Εντάξει, δεν είναι αριστούργημα, είναι όμως σαγηνευτικό.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.