Beaux-parents (2019)

Ελληνικός τίτλος: Ο γαμπρούλης μας

Κωμωδία των Orange/UGC σε σκηνοθεσία Έκτορ Καμπέγιο Ρέγες, με τους Ζοσιάν Μπαλασκό, Ντιντιέ Μπουρντόν, Μπεναμπάρ, Σαρλί Μπρουνώ, Μπρουνό Σαλομόν, Γκουεντολύν Γκουρβενέκ, Οσκάρ Πωλώ, Ρουτζέρο Ραϊμόντι.

Ο καθ' όλα αθώος Χάρολντ μπλέκει πολύ άσχημα όταν οι συνθήκες και οι συμπτώσεις κάνουν τη γυναίκα του να πιστεύει ότι την απατά. Όταν επιστρέφει από αυτό το επαγγελματικό ταξίδι που περιέπλεξε τα πράγματα, βρίσκει την Γκαράνς έξαλλη να του ζητάει να φύγει από το σπίτι. Εκείνος, χωρίς να ξέρει καν τι έχει κάνει, καταφεύγει στα πεθερικά του που τον υπεραγαπούν, ζητώντας τους να μεσολαβήσουν ώστε η γυναίκα του να έρθει στα συγκαλά της. Μόνο που εκείνη απαιτεί από τους γονείς της να μην τον ξαναδούν και να μην του ξαναμιλήσουν ποτέ, και κάπως έτσι ξεκινά μια σειρά από επικίνδυνες αποστολές των δύο κακόμοιρων γονιών που εξακολουθούν να βλέπουν τον γαμπρό τους στα κρυφά, διακυβεύοντας ταυτόχρονα τη σχέση τους με την κόρη τους. 

Ναι, εντάξει, είναι ελαφρώς χοντροκομμένο το φιλμ σε κάποιες στιγμές, αλλά οφείλεις να παραδεχτείς ότι γελάς. Κατ' αρχάς είναι διαολεμένα αστείοι οι δύο γονείς, έτσι όπως τους υποδύονται η Ζοσιάν Μπαλασκό και ο Ντιντιέ Μπουρντόν, αμφότεροι με περίσσευμα ταλέντου και εξαιρετική κωμική στόφα. Ας πούμε, υπάρχει μια σεκάνς σε ένα εστιατόριο που δεν μπορείς να μην τους απολαύσεις και να μην παραδοθείς στην τόσο γελαστική παραφροσύνη της στιγμής. Όπως, εξίσου αστεία είναι και η σεκάνς στο ξενοδοχείο, που μοιάζει να βγήκε από κάποιο εξαιρετικό θεατρικό. Εκεί που το χάνει συνολικά το φιλμ είναι στο ανισόβαρο ύφος του, που κάπου ακολουθεί υποδειγματικά τους κανόνες του μπουλβάρ, κάπου αλλού ξεφεύγει στην πιο ακραία κωμωδία ενώ όσο πάμε για το φινάλε καταφεύγει σε μια συναισθηματική φόρτιση ολίγον αχρείαστη ή έστω λάθος πλασαρισμένη. Παρ' όλα αυτά, είναι απόλυτα ψυχαγωγικό και ευχάριστο, καθώς προσφέρει απλόχερα μια απαραίτητη σε όλους διαφυγή από την πραγματικότητα και από τις σκοτούρες της. Απλά, το παρακολουθείς και νιώθεις πως θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο. Ο δε Μπεναμπάρ, ένας από τους κορυφαίους τραγουδοποιούς της γαλλικής μουσικής σκηνής, ο οποίος υπογράφει την αρχική ιδέα και το σενάριο της ταινίας (μαζί με τον σκηνοθέτη) είναι πολύ φυσικός και συμπαθής μέσα στην αμηχανία που μοιράζεται με τον χαρακτήρα του γαμπρούλη που υποδύεται.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε το γαλλόφωνο σινεμά, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ. Για περισσότερες κωμωδίες, κλικ εδώ.