Ce que le jour doit à la nuit (2012)

Δραματική ταινία της Wild Bunch σε σκηνοθεσία Αλεξάντρ Αρκαντύ, με τους Φου'αντ Αΐτ Αατού, Νορά Αρνεζεντέ, Ανν Παριγιώ, Βενσάν Περέζ, Μοχαμέντ Φελάγκ, Ανν Κονσινιύ, Νικολά Ζιρώ, Μαρίν Βαχτ.

Εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, η κινηματογραφική διασκευή του μπεστ σέλλερ του Μοχαμέντ Μολσεχούλ, (υπό το ψευδώνυμο Γιασμίνα Καντρά) διαδραματίζεται στην Αλγερία, καλύπτοντας μια περίοδο σχεδόν 30 ετών, από το 1930 έως το 1960. Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας ο 9χρονος Γιουν, τον οποίο για να γλιτώσει τις κακουχίες μεγάλωσε ο αδελφός της μητέρας του στο Οράν, δίνοντάς του μάλιστα ευρωπαϊκό όνομα (Γιόνας) και ανατροφή. Τα χρόνια περνούν και ο Γιoνάς μεγαλώνει αμέριμνα στο Ρίο Σαλάντο (το σημερινό Ελ Μαλάχ), κάνοντας παρέα με άλλα παιδιά της ηλικίας του. Ανάμεσά τους, η Εμιλί είναι η κοπέλα που θέλουν όλοι και η οποία κλέβει για πάντα την καρδιά του Γιονάς. Και κάπως έτσι ξεκινά μια αισθηματική ιστορία ζωής που διασχίζει και την ιστορία της ίδιας της χώρας.

Κάθε φορά που βλέπω μια ταινία σαν αυτή, συνειδητοποιώ πόσο πολύ μου έχει λείψει αυτό το σινεμά, στο οποίο η σύγχρονη κινηματογραφία έχει γυρίσει την πλάτη, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Το "Ό,τι χρωστά η μέρα στη νύχτα", όπως μεταφράζεται στα Ελληνικά ο τίτλος της άπαιχτης στη χώρα μας (για ποιον λόγο άραγε;) ταινίας, είναι από τις περιπτώσεις που το επικό σινεμά συναντά με επιτυχία το love story, όπου η ιστορία των βασικών πρωταγωνιστών του είναι συνυφασμένη με την ιστορία του τόπου και με τα γεγονότα που στιγμάτισαν την πολιτική και κοινωνική ζωή ενός έθνους. Κάτι ταινίες σαν αυτήν εδώ προκαλούσαν προ ετών ουρές ατελείωτες στους λουσάτους κινηματογράφους της Αθήνας που στην πλειοψηφία τους έχουν εκλείψει, καθώς συνδύαζαν την έννοια της υπερπαραγωγής και του blockbuster με ένα θέαμα για όλους, πάντοτε υπό το πρίσμα μιας σκεπτόμενης οπτικής και ενός σύγχρονου προβληματισμού. Αν κάτι λείπει στο φιλμ του Αλεξάντρ Αρκαντύ είναι τα δυο-τρία μεγάλα ονόματα σε β' ρόλους που θα μπορούσαν να προσδώσουν την εξαγώγιμη λάμψη στην ταινία (άρα και να είχε αγοραστεί από κάποιον έλληνα διανομέα) μαζί με μια περισσότερο επική ματιά σε ορισμένες σκηνές, την οποία δείχνει να φοβήθηκε ώστε να μην αποποιηθεί του ρεαλισμού των τεκταινομένων. Όπως και νά 'χει, το φιλμ είναι χάρμα οφθαλμών, το πρωταγωνιστικό δίδυμο Φου'αντ Αΐτ Αατού (Γιουν)-Νορά Αρνεζεντέ (Εμιλί) έχουν τη δροσιά, την ομορφιά και το παράστημα για να γεμίσουν την οθόνη με την παρουσία τους, ενώ ο τρόπος που η Ιστορία μπλέκει με την ιστορία τους δίνει την ευκαιρία για κάποιες μεγάλες, εντυπωσιακές και συγκινητικές σκηνές. Μεγάλη παραγωγή και πλούσια, χρωστά πολλά στη φωτογραφία του Ζιλ Ανρύ που βυθίζεται στα χρώματα του ήλιου και της ερήμου, όπως και στη μουσική του Αρμάν Αμάρ που βγάζει πόνο και συναίσθημα. 

Ο αλγερινός συγγραφέας του βιβλίου Μοχαμέντ Μολσεχούλ, αξιωματικός του αλγερινού στρατού, έγραψε πολλά βιβλία με ψευδώνυμο ώστε να αποφύγει την Επιτροπή Στρατιωτικής Λογοκρισίας. Ένα από τα ψευδώνυμά του ήταν και αυτό της Γιασμίνα Καντρά, με το οποίο "συστήθηκε" στο γαλλικό κοινό το 1997. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τα δύο μικρά ονόματα της συζύγου του που όμως λέγεται Γιαμίνα (το "σ" το προσέθεσε ο γάλλος εκδότης του, πιστεύοντας πως επρόκειτο για τυπογραφικό λάθος). 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε το γαλλόφωνο σινεμά, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ. Για περισσότερες δραματικές ταινίες, κλικ εδώ.