Murder by death (1976)

Ελληνικός τίτλος: Πρόσκληση σε γεύμα από έναν υποψήφιο δολοφόνο

Αστυνομική κωμωδία της Columbia, σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Μουρ, με τους Τρούμαν Καπότε, Τζέημς Κόκο, Άλεκ Γκίνες, Πήτερ Φολκ, Έλσα Λάντσεστερ, Ντέηβιντ Νίβεν, Πήτερ Σέλλερς, Μάγκι Σμιθ. 

Οι πέντε μεγαλύτεροι ντετέκτιβ του κόσμου δέχονται μια πρόσκληση σε δείπνο -και φόνο- από τον μυστηριώδη εκατομμυριούχο Λάιονελ Τουέιν. Όταν φτάνουν στην ερημική του έπαυλη, τους υποδέχεται ο τυφλός μπάτλερ αλλά και μία σειρά από παράξενα περιστατικά. Δεν είναι, όμως, μόνο η έπαυλη ή ο ιδιοκτήτης της που έχουν κρυμμένα μυστικά. Το ίδιο και οι περιβόητοι ντετέκτιβ. Το πιο φονικό και μυστηριώδες σαββατοκύριακο μόλις ξεκινά.

Ένα all-star cast υποδύεται τους ρόλους που η μαγική πένα (ή στυλό, ή γραφομηχανή, δεν ξέρω...) του Νηλ Σάιμον έπλασε για αυτήν την απολαυστική σάτιρα που δεν αφήνει σε ησυχία τις αντίστοιχες ταινίες μυστηρίου. Έτσι, έχουμε τον Πήτερ Σέλλερς να δίνει ρέστα στον ρόλο του ντετέκτιβ Σίντνεϋ Γουάνγκ, ως καρικατούρα του Τσάρλι Τσαν ή τον Τζέημς Κόκο, άλλη απόλαυση αυτός, στον ρόλο του επιθεωρητή Περιέ που δεν είναι άλλος από τον Πουαρώ φυσικά. Κυκλοφορεί και η μις Μαρμπλς στην έπαυλη, όπως και παραποιημένοι οι ήρωες του Ντάσελ Χάμετ, όπως ενδεικτικά ο Σαμ Ντάιαμοντ του Πήτερ Φολκ, που μοιάζει να βγήκε από ένα διαστρεβλωμένο Γεράκι της Μάλτας. 

Αστεία, με ευρηματικούς διαλόγους και όσο πιο politically un-correct γίνεται, η ταινία είναι ένα απολαυστικό μπιζουδάκι που δεν γερνάει ποτέ, όπως άλλωστε δεν γερνάνε και οι ήρωες που βάζει στο στόχαστρό της. Περιττό να σας πω πως η υπόθεση δεν βγάζει το παραμικρό νόημα, αλλά μήπως έβγαζαν νόημα τα βιβλία της Άγκαθα Κρίστι που εμφάνιζαν -ας πούμε- τον δολοφόνο στις πέντε τελευταίες σελίδες τους; Άλλωστε, δεν είναι η επίλυση του μυστηρίου το θέμα μας, αλλά να γελάμε με όλα τα ρατσιστικά και σεξιστικά αστεία του Πήτερ Σέλλερς ειπωμένα με αυτήν την ξεκαρδιστική κινέζικη προφορά, να χαζεύουμε τον Τρούμαν Καπότε στον ρόλο του ημίτρελου οικοδεσπότη που έχει ψύχωση με τη σωστή εκφορά της Αγγλικής, αλλά και να νιώθουμε επιεικώς τρόμο με την πλήρη παράνοια στην ερμηνεία του Πήτερ Φολκ. Το κείμενο έχει τη δύναμη στην ταινία και αυτό που είναι που βάζει φωτιά και στις ερμηνείες, αφού η σκηνοθεσία του ταλαντούχου στο θέατρο, αλλά εν πολλοίς τηλεοπτικού Ρόμπερτ Μουρ στην πρώτη του κινηματογραφική απόπειρα είναι ως επί τω πλείστον στατική. Ας πούμε, δεν γίνεται να μην σκεφτείς όσο βλέπεις την ταινία πόσο θα την είχε απογειώσει ένας Μπλέηκ Έντουαρντς πίσω από την κάμερα.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.