Rebelles (2019)

Ελληνικός τίτλος: Σκότωσα το αφεντικό μου

Αστυνομική μαύρη κωμωδία της Wild Bunch, σε σκηνοθεσία Αλάν Μωντουί, με τους Σεσίλ ντε Φρανς, Γιολάντ Μορώ, Ωντρέ Λαμύ, Σιμόν Αμπκαριάν, Σαμυέλ Ζουί.

Η Σαντρά επιστρέφει στο τροχόσπιτο της μητέρας της, σε μια εργατούπολη κοντά στη Μάγχη, όταν η σχέση της με τον βίαιο σύντροφό της διακόπτεται απότομα. Πρώην μις Βόρειο Πα-ντε-Καλαί (νομός στη Βόρεια Γαλλία), παρ' ολίγον κομμώτρια και επί διετία χορεύτρια στύλου, βρίσκει δουλειά στο εργοστάσιο κονσερβοποιίας, όπου τα γεγονότα τη φέρνουν αναγκαστικά κοντά με δύο συναδέλφισσές της: είναι η Ναντίν και η Μαριλύν με τις οποίες μοιράζεται τα λεφτά που έχει κλέψει ο εργοδηγός τους αλλά και το μυστικό για τον τυχαίο θάνατό του, λίγο αφού δοκιμάζει να τη βιάσει. Μόνο που τα λεφτά που είχε κλέψει ο νεκρός εργοδηγός ανήκουν σε βέλγο μεγαλέμπορο ναρκωτικών που τώρα τα αναζητά, ενώ στις έρευνες μπλέκεται και ένας διεφθαρμένος μπάτσος.

Ένα μάλλον κακό τρέηλερ και ένας εντελώς λάθος ελληνικός τίτλος προκαλούν εσφαλμένες εντυπώσεις και μειωμένες προσδοκίες για αυτήν την ενδιαφέρουσα και φροντισμένη ταινία που κινείται στις παρυφές του σύμπαντος των Κοέν, λες και η πόλη του Φάργκο να μετακόμισε στις γαλλικές όχθες της Μάγχης. Με πρωταγωνίστριες τρεις πολύ καλές ηθοποιούς και πρωτίστως τη Σεσίλ ντε Φρανς σε έναν εντελώς κόντρα ρόλο, οι "Επαναστάτριες", όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος αφηγούνται στην ουσία την ιστορία τριών γυναικών που μέσα από ένα τυχαίο τραγικό γεγονός οδηγούνται στην παρανομία που θα τους επιτρέψει να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή μακριά από τη μιζέρια της καθημερινότητάς τους. Καμιά τους δεν είναι αθώα, βέβαια, αλλά και καμία δεν οδηγείται στις πράξεις της από κακία ή από εγκληματική διάθεση. Τυχαία συνέβησαν όλα, αλλά αφού βρέθηκε και ένα σακ βουαγιάζ γεμάτο λεφτά, είναι κρίμα να το αφήσουν να πάει χαμένο.

Στον "αστυνομικό" χαρακτήρα της ταινίας συντελούν η βίαιη σκηνοθετική ματιά που δεν κολώνει μπροστά στο αίμα και τους ακρωτηριασμούς, υποβοηθούμενη από το κοφτό και λειτουργικό μοντάζ που ανεβάζει ρυθμούς και τόνο στην αφήγηση. Σημαντικό ρόλο κατέχει και η κιτρινωπή φωτογραφία που ασχημαίνει ακόμα περισσότερο αυτήν την άσχημη εργατούπολη, ενισχύει τη συννεφιά της και μεταφέρει μια ανεπαίσθητη γεύση από άγρια δύση -όπως μέχρι ενός σημείου πράττει και η μουσική.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.