Four Good Days (2020)
Δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Ροντρίγκο Γκαρσία, με τους Γκλεν Κλόουζ, Μίλα Κούνις, Στήβεν Ρουτ.
Χτυπημένη, διαλυμένη και απελπισμένη, η εδώ και χρόνια εθισμένη στα ναρκωτικά Μόλλυ χτυπά την πόρτα της μητέρας της, ζητώντας της να μείνει μαζί της για να "καθαρίσει" σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Από την πλευρά της, η Ντεμπ επιμένει σε αυτό που είχε αποφασίσει για την κόρη της την τελευταία φορά που την κορόιδεψε, κλέβοντας πολύτιμα αντικείμενα: πως δεν θα την δεχτεί ποτέ ξανά έως ότου ξεμπερδέψει για πάντα από αυτόν τον εφιάλτη. Η Μόλλυ όμως επιμένει, περνώντας το βράδυ στην εξώπορτα και το επόμενο πρωινό δέχεται να πάει μαζί με τη μητέρα της σε κλινική αποτοξίνωσης. Εκεί ανοίγεται ξαφνικά και για τις δυο τους μια μικρή δόση ελπίδας, αφού ο γιατρός που παρακολουθεί τη Μόλλυ τούς ενημερώνει για μια ένεση που χορηγείται σε μηνιαία βάση και η οποία μπλοκάρει κατ' ουσίαν το σώμα στις ναρκωτικές ουσίες. Μοναδική προϋπόθεση για τη λήψη της αγωγής, είναι ο ασθενής να έχει μείνει μακριά από τα ναρκωτικά για 8 ημέρες. Με τις πρώτες τέσσερις να έχουν ήδη περάσει στην κλινική, η Μόλλυ και η Ντεμπ έχουν να διασχίσουν μαζί τέσσερα ακόμα 24ωρα αγωνίας μέχρι το προγραμματισμένο ραντεβού.
Δηλώνοντας εξ αρχής πως οι ταινίες με θέμα τα ναρκωτικά μού είναι προσωπικά εντελώς απεχθείς, οφείλω να ομολογήσω πως τούτη εδώ με κέρδισε από την αρχή σχεδόν, ενώ κατόρθωσε να μου κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι τέλους, κλιμακώνοντας μάλιστα τη συναισθηματική ένταση προς το φινάλε καθώς ακολουθεί τον ρυθμό ενός θρίλερ αγωνίας. Το σενάριο του σκηνοθέτη του και του Έλι Σάσλοου, στο άρθρο του οποίου "How's Amanda? A Story of Truth, Lies and an American Addiction" που δημοσιεύθηκε στην Washington Post βασίζεται η ιστορία, μένει απόλυτα προσηλωμένο στα δύο βασικά πρόσωπα του δράματος, καθώς ακολουθεί την κλειστοφοβική κλιμάκωση της αντίστροφης μέτρησης των τεσσάρων αυτών ημερών. Ιδωμένο μέσα από τη ματιά της μητέρας (μεστή, ουσιαστική και με εσωτερική δύναμη η Γκλεν Κλόουζ που εξακολουθεί τους ρόλους ωριμότητας), το φιλμ σχολιάζει όχι μόνο τις επιλογές της κόρης της (αγνώριστη η Μιλα Κούνις, κουβαλά χωρίς υπερβολές τον πόνο και τις τύψεις ετών στην πλάτη της) αλλά και τη στάση όλων εμάς που στέκουμε απέναντι ή αναγκαζόμαστε να ζήσουμε τον εφιάλτη του εθισμού. Χωρίς υπέρμετρους καθωσπρεπισμούς, αλλά και με μια κάποια ευκολία ως προς τον καταγγελτικό τους χαρακτήρα, αυτές οι "Τέσσερις Καλές Ημέρες" είναι ένα καλοφτιαγμένο και σοβαρών προθέσεων δράμα χαρακτήρων με βασικό άξονα την αγάπη μιας μάνας για το παιδί της αλλά και την ελπίδα που η ίδια η αγάπη μπορεί να γεννήσει μέσα στο σκοτάδι.
Υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερου Τραγουδιού για το "Somehow You Do" που η Νταϊάν Γουώρεν ερμηνεύει στους τίτλους τέλους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου