The Tragedy of Macbeth (2021)

Ελληνικός τίτλος: Η τραγωδία του Μάκβεθ

Δραματική ταινία των Apple TV+/A24 σε σκηνοθεσία Τζόελ Κοέν, με τους Ντένζελ Γουώσινγκτον, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Άλεξ Χάσελ, Μπρένταν Γκλήσον, Κόρεϋ Χώκινς, Μπέρτι Κάρβελ, Χάρυ Μέλινγκ, Μάιλς Άντερσον, Κάθρυν Χάντερ.

Κατόπιν της προφητείας τριών μαγισσών πως ο Μάκβεθ θα γίνει Βασιλιάς της Σκωτίας, η φιλόδοξη σύζυγός του τον παρακινεί να αναλάβει δράση. Τυφλωμένος από τη δίψα του για εξουσία, ο μέχρι πρότινος τίμιος και γενναίος άντρας, δεν αργεί να βάψει τα χέρια του με αίμα αθώων, έως ότου το ντόμινο των γεγονότων που ακολουθούν οδηγεί τα σχέδιά του εκτός ελέγχου.

Απογυμνωμένη στα απολύτως απαραίτητα κινηματογραφική διασκευή της τραγωδίας του Σαίξπηρ, που σηματοδοτεί και την πρώτη σόλο σκηνοθετική απόπειρα του Τζόελ Κοέν, χωρίς τον αδελφό του όπως σε όλες τις άλλες ταινίες τους. Ένα εξαιρετικό καστ, με ηγέτες τον ήπιων τόνων, σταδιακής τρέλας και εσωτερικής καύσης Ντένζελ Γουώσινγκτον και την παραμορφωμένη από τη φιλοδοξία και τον φθόνο Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, μεταφέρουν στην οθόνη τους ήρωες του δράματος, επιτυγχάνοντας σχεδόν στον απόλυτο βαθμό να συνδυάσουν ερμηνεία θεάτρου με την απλούστευση που απαιτεί η κάμερα. Η αμφισημία αυτή των ερμηνειών παντρεύεται την ηθελημένη αμφισημία του συνόλου της ταινίας που φαντάζει άχρονη και άχρωμη -κυριολεκτικά. Με το εκτυφλωτικό της ασπρόμαυρο και τα έντονα κοντράστ, η ταινία στερείται χρωμάτων και αποχρώσεων, ενώ μοιάζει να τονίζει ακόμα περισσότερο το -επιτρέψτε μου την έκφραση- ασπρόμαυρο καστ, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση δείχνει απόλυτα ενταγμένο στην αφήγηση και όχι απλά ένα πολιτικώς ορθό color-blind casting. Σε αυτό συντελεί τα μάλα και το άχρονο του εγχειρήματος, με το προ ακαδημαϊκών στάνταρ, πλήρες, τετράγωνο κάδρο με τις στρογγυλεμένες γωνίες να παραπέμπει στα χρόνια του βωβού ή στις αρχές των χρόνων του '30, την ίδια στιγμή που τα γυρίσματα αποκλειστικά και μόνο μέσα σε στούντιο και σκηνικά μεγαλόπρεπα, εν μέρει θεατρικής όψης, φέρνουν στο μυαλό μνήμες Μπέργκμαν και Ντράγερ αλλά και γερμανικό εξπρεσιονισμό. Η όψη της ταινίας δεν επιτρέπει να της αναγνωρίσεις χρόνο και τόπο προέλευσης, καθώς η ανυπέρβλητης ομορφιάς και λειτουργικότητας φωτογραφία όχι μόνο εξυπηρετεί το δράμα μα αποτίει ταυτόχρονα φόρο τιμής στην ιστορία του ίδιου του σινεμά. Σαν θέατρο μέσα σε ταινία ή σαν ταινία που γυρίστηκε σε θέατρο, η "Τραγωδία του Μάκβεθ" είναι μια άκρως ενδιαφέρουσα συνάντηση των δύο τεχνών, η οποία μόνο σεβασμό δείχνει στον Λόγο του πρωτότυπου κι ας πειραματίζεται ευχάριστα με το ύφος. Αν έχω μια ένσταση, αυτή αφορά στην περικοπή της διάρκειας στα 105', γεγονός που θεωρώ πως απογυμνώνει κάπως τις πράξεις από τα αίτιά τους, οδηγώντας φαινομενικά τον Μάκβεθ σε βιαστικές αποφάσεις και μία πιο απότομη κατάβαση στην τρέλα. Εξαιρετική βρήκα την αποτύπωση των μαγισσών.

Τρεις υποψηφιότητες στα Όσκαρ: Α' Ανδρικού, Σκηνογραφίας, Φωτογραφίας.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.