Le notti di Cabiria (1957) (Α/Μ)
Ελληνικός τίτλος: Οι νύχτες της Καμπίρια
Δραματική κομεντί της Dino De Laurentiis, σε σκηνοθεσία Φεντερίκο Φελίνι, με τους Τζουλιέτα Μασίνα, Φρανσουά Περιέ, Αμεντέο Νατσάρι, Φράνκα Μάρτσι.
Οι ημέρες -και κυρίως οι νύχτες- της Καμπίρια, μιας αγαθής πόρνης της Ρώμης που ονειρεύεται την ημέρα -και κυρίως τη νύχτα- που θα εγκαταλείψει για πάντα τη ζωή αυτή για μία άλλη, καινούργια, στο πλευρό ενός άντρα που θα την αγαπά. Μόνο που οι άντρες που εκείνη βιάζεται να αγαπήσει την πετούν (κυριολεκτικά) για να της πάρουν τα λεφτά, αφού προηγουμένως έχουν τάξει ένα μάτσο ψέματα. Όπως ο Τζόρτζιο, που τη ρίχνει στη λίμνη για να της κλέψει την τσάντα, στην αρχή της ταινίας, παρ' ότι εκείνη τον είχε πιστέψει και είχε και τη φωτογραφία του στο σπίτι της, στα χωράφια δίπλα στην Εθνική Οδό, έξω από τη Ρώμη. Κι έτσι ξεκινά ακόμα μια νύχτα, κι άλλη μία και ακόμα μία και ύστερα η γνωριμία της με έναν διάσημο ηθοποιό, και μετά έρχεται εκείνη η νύχτα σε ένα εξαθλιωμένο βαριετέ όπου ο έρωτας και η ελπίδα τής χτυπούν ξανά την πόρτα στο πρόσωπο του Όσκαρ.
Ο λυρισμός συναντά τον νεορεαλισμό σε ένα μοναδικό κωμικόδραμα που ο Φελίνι ξετυλίγει μπροστά στα έκθαμβα μάτια μας (το ίδιο έκθαμβα με αυτά της Καμπίρια) σαν ένα παραμύθι μιας φτωχής κοπέλας που ονειρεύεται να γνωρίσει τον δικό της πρίγκιπα που θα την πάρει μακριά από τον βούρκο για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Με μια ηρωίδα που γεννιέται στο πρόσωπο, το βάδισμα, τη φωνή και αυτό το πάντα έκθαμβο βλέμμα της Τζουλιέτα Μασίνα, όπως την αγκαλιάζει η κάμερα του Άλντο Τόντι, οι Νύχτες της Καμπίρια καταγράφονται ανεξίτηλα στο κινηματογραφικό DNA του κόσμου, σκληρές, απάνθρωπες μα την ίδια στιγμή τρυφερές και γεμάτες αθωότητα. Παλιάτσος και μάρτυρας της εκκλησίας συνάμα, η Καμπίρια απογειώνεται από τη σφαίρα της γήινης ύπαρξης και μετουσιώνεται σε πλάσμα ξωτικό, μια ξένη σε ξένο τόπο που βρέθηκε να κάνει τη ζωή που κάνει χωρίς ανάθεμα, χωρίς επίγνωση ανθρώπινης κακίας και αμαρτίας, περήφανη ("Έχω το δικό μου σπίτι εγώ", λέει διαρκώς) και τρυφερή σαν αγκαλιά. Βυθισμένη στον καθολικισμό και τα συντρίμμια της μεταπολεμικής Ιταλίας, η ταινία ουδέποτε θέτει το ζήτημα του καλού έναντι του κακού, αφού το "κακό" έχει ήδη συμβεί, συμπαρασύροντας τους κατοίκους αυτού του μισοδιαλυμένου κόσμου σε επιλογές αναίτιες μα αναγκαστικές. Φθηνό βαριετέ η ζωή τής Καμπίρια, όπως αυτό όπου βρέθηκε εκείνο το βράδυ, μπροστά σε ξεπεσμένους θεατές που αποζητούν να βρουν μια άκρη σε αυτό που αποκαλούν "ζωή", παλιάτσος κι η ίδια, σαν ένας θηλυκός Σαρλώ που κάνει πεζοδρόμιο, ανάμεσα σε ένα πλήθος που υποφέρει το ίδιο με εκείνη.
Οι "Νύχτες της Καμπίρια" τιμήθηκαν με Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Επίσης, με Χρυσό Φοίνικα και Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στις Κάννες και με David di Donatello Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας.
Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου