È stata la mano di Dio (2021)
Ελληνικός τίτλος: Το χέρι του Θεού
Δραματική κομεντί του Netflix σε σκηνοθεσία Πάολο Σορεντίνο, με τους Φίλιππο Σκότι, Τόνι Σερβίλο, Τερέζα Σαπονάντζελο, Λουίζα Ρανιέρι, Μασιμιλιάνο Γκάλλο, Ρενάτο Καρπεντιέρι, Μάρλον Ζουμπέρ, Μπιάτζιο Μάννα.
Στη Νάπολη των '80s, ο νεαρός έφηβος Φαμπιέτο Σκίζα ενηλικώνεται πιο βίαια από όσο θα μπορούσε να φανταστεί. Μεγαλωμένος μέσα σε μια πολυπληθή και γεμάτη φωνές οικογένεια, παραμένει κλεισμένος στον δικό του κόσμο, αφοσιωμένος στη μουσική του, στα όνειρά του να σπουδάσει φιλοσοφία και στην ελπίδα του να πραγματοποιηθεί η πολυπόθητη μεταγραφή του Μαραντόνα στην ομάδα της πόλης του. Κι όταν ξαφνικά, οι φήμες γίνονται πραγματικότητα και το στάδιο της Νάπολης αντηχεί το όνομα του Ντιέγκο, ο Φαμπιέτο περνά από την απόλυτη ευτυχία στη θλίψη της τραγωδίας που ξεσπά και η οποία τον οδηγεί να αναθεωρήσει τις επιθυμίες και ολόκληρη τη ζωή του.
Ταινία βουτηγμένη στις μνήμες μιας ζωής και μιας ολόκληρης πόλης, το "Χέρι του Θεού" είναι ένα γλυκόπικρο ποίημα που μας βυθίζει στα βιώματα του ίδιου του Πάολο Σορεντίνο και μαζί αφηγείται μια συναρπαστική και τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης. Μπολιασμένη με τις ναπολιτάνικες φωνές, τον ήλιο και τις μυρωδιές, η ιστορία του συνεσταλμένου αρχικά Φαμπιέτο είναι ένα άλμπουμ αναμνήσεων από γεμάτες ζεστασιά και καυγάδες οικογενειακές στιγμές, εφηβικές φαντασιώσεις και έναν κόσμο που αλλάζει, πολλές φορές βίαια. Βαθιά ιταλικό μα και οικουμενικό ταυτόχρονα -ειδικά για εμάς στην Ελλάδα που αναγνωρίζουμε πάμπολλες δικές μας οικογενειακές στιγμές και αντιδράσεις- το φιλμ παντρεύει την Αγία Τριάδα της χώρας του -Καθολική Εκκλησία, Κομμουνισμό και Ποδόσφαιρο- παρουσιάζοντας έναν καθημερινό μα γοητευτικό μικρόκοσμο χαρακτήρων σε ένα τοπίο που μαγεύει με την απλότητα και την ομορφιά του.
Η επιλογή του καστ δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη, με τον Φαμπιέτο του Φίλιππο Σκότι να στοιχειώνει κάθε του σκηνή, σαν άλτερ έγκο του ίδιου του σκηνοθέτη, με την αθωότητα και την απορία στο εφηβικό του βλέμμα. Εξαιρετικός μέσα στην αμηχανία του, ο νεαρός ηθοποιός, στον πρώτο του ουσιαστικά πρωταγωνιστικό ρόλο, φέρνει στον νου έναν μεσογειακό και πιο αυθόρμητο Τιμοτέ Σαλαμέ, καθώς προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει όσα συμβαίνουν στον ίδιο και τους γύρω του. Το ίδιο καταλυτικός ο επίσης πρωτοεμφανιζόμενος σχεδόν Μάρλον Ζουμπέρ, στον ρόλο του Μαρτίνο, του μεγάλου του αδελφού, σαρώνει την οθόνη με την ανυπόκριτη, ωμή ερμηνεία του που μοιάζει να βγήκε από τα νεορεαλιστικά φιλμ του '50, ενώ οι δυο τους προσφέρουν μια αμίμητης δύναμης και συγκίνησης στιγμή, στη σκηνή του αποχαιρετισμού. Σταθερή αξία ο Τόνι Σερβίλο, ενώ η Λουίζα Ρανιέρι, στον ρόλο της θείας Πατρίτσια, είναι σαν να αποτίει φόρο τιμής σε όλες τις πληθωρικές πρωταγωνίστριες του ιταλικού σινεμά μέσα στα χρόνια. Υπέροχη φάτσα και ο Μπιάτζιο Μάννα που υποδύεται τον καλοκάγαθο λαθρέμπορο Αρμάντο που στέκει στην κάμερα με αφάνταστο θράσος και ειλικρίνεια, ενώ δεν φοβάται να συγκινήσει όταν περιγράφει με ήχους το σκάφος των ονείρων του. Προσθέστε στην εξίσωση τη φωτογραφία της Ντάρια Ντ'Αντόνιο και τη μουσική του Λέλε Μαρκιτέλι, αμφότεροι πιστοί συνοδοιπόροι του Σορεντίνο, και έχετε στην οθόνη μια από τις καλύτερες και πιο τρυφερές ταινίες της χρονιάς που ταυτόχρονα αποδεικνύει περίτρανα πώς το σινεμά μιας χώρας μπορεί να κάνει σπουδαία βήματα προς τα εμπρός, αναλογιζόμενο την ιστορία του και με σεβασμό στις ρίζες του.
Υποψηφιότητα για Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας.
Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου