My Fair Lady (1964)

Ελληνικός τίτλος: Ωραία μου κυρία

Μιούζικαλ της Warner σε σκηνοθεσία Τζωρτζ Κιούκορ, με τους Ώντρεϋ Χέπμπορν, Ρεξ Χάρισον, Στάνλεϋ Χόλλογουέυ, Γουίλφριντ Χάυντ-Γουάιτ, Γκλάντυς Κούπερ, Τζέρεμυ Μπρετ.

Ο καθηγητής φωνητικής Χένρυ Χίγκινς είναι πεπεισμένος πως η προφορά και ο τόνος στην ομιλία κάποιου μπορεί να καθορίσει τη θέση του στην κοινωνία. Για να αποδείξει τη θεωρία του, επιλέγει ένα βράδυ στο Κόβεντ Γκάρντεν μια λαϊκή κοπέλα που πουλάει λουλούδια στον δρόμο για να της διδάξει να μιλάει σωστά Αγγλικά και να πείσει τους πάντες πως είναι δούκισσα στον επερχόμενο μεγάλο χορό της πρεσβείας. Η Ελίζα Ντουλίτλ εγκαταλείπει το φτωχικό της διαμέρισμα και εμφανίζεται το επόμενο πρωί στο κατώφλι του καθηγητή Χίγκινς, έτοιμη για τα μαθήματα. Μόνο που στο μεταξύ, ο πατέρας της που ήθελε να προστατέψει -και καλά- την τιμή της κόρης του, ζητά χρήματα από τον καθηγητή για να συναινέσει στην παραμονή της Ελίζας κάτω από την ίδια στέγη μαζί του. 

Κινηματογραφική διασκευή του ομότιτλου θεατρικού μιούζικαλ που είχε ανέβει για πρώτη φορά το 1956, και το οποίο με τη σειρά του υπήρξε διασκευή -στο πιο ανάλαφρο- του "Πυγμαλίωνα", που ο Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω είχε γράψει το 1913. Ο Τζωρτζ Κιούκορ στη σκηνοθεσία, δίνει μια νέα πνοή στους στίχους και το λιμπρέτο του Άλαν Τζέυ Λέρνερ (που υπογράφει και το σενάριο), χρησιμοποιώντας τα εμβληματικά τραγούδια του Φρέντερικ Λόου για να στήσει σκηνές μεγάλου χολυγουντιανού πλούτου και κινηματογραφικού μεγαλείου. Έχοντας μπροστάρισσα την ιδανική Ελίζα Ντουλίτλ στο πρόσωπο της Ώντρεϋ Χεπμπορν (μόνο στο πρόσωπο όμως, γιατί η φωνή της στα τραγούδια ήταν ντουμπλαρισμένη) και συνδυάζοντας με μαγικό τρόπο το βρετανικό χιούμορ με τη συναισθηματική φόρτιση, ο Κιούκορ απογειώνει ένα μιούζικαλ που όσες φορές κι αν το έχω δει σε διαφορετικές θεατρικές παραγωγές σε Αθήνα, Παρίσι, Λονδίνο αλλά και πρόσφατα στη εναλλακτική σκηνή της Λυρικής, μου φαινόταν πάντοτε δυσβάσταχτα μεγάλο σε διάρκεια έως και πληκτικό σε ορισμένα σημεία. Στην ταινία όμως η διάρκεια, παρ' ότι αγγίζει τις 3 ώρες, είναι το τελευταίο που σε απασχολεί, ενώ η λαμπερή φωτογραφία του Χάρυ Στράντλινγκ και το μοντάζ του Γουίλλιαμ Ζίγκλερ φροντίζουν να μην πλήξεις ούτε λεπτό, εξασφαλίζοντας την απρόσκοπτη ροή της ιστορίας. Ένα υπέροχο καστ εν μέσω μεγαλοπρεπών σκηνικών, ντυμένοι με τα αμίμητα κουστούμια του Σέσιλ Μπήτον, δίνουν ζωή τόσο στην πρόζα όσο και στα μουσικά νούμερα που είναι άρτια σκηνοθετημένα και ως προς τις ερμηνείες των ρόλων και των χαρακτήρων. Αφάνταστα πιστευτό μέσα στην εξτραβαγκάντσα της υπερβολής του, το φιλμ είναι μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις που ένα θεατρικό μιούζικαλ είναι σκάλες καλύτερο στην οθόνη από ότι στη σκηνή.

Η "Ωραία μου κυρία" είχε 12 υποψηφιότητες για Όσκαρ, εκ των οποίων κέρδισε τα 8: Καλύτερης Ταινίας, Α' Ανδρικού (Ρεξ Χάρισον), Σκηνοθεσίας, Έγχρωμης Φωτογραφίας, Έγχρωμης Σκηνογραφίας, Έγχρωμων Κουστουμιών, Ήχου και Διασκευασμένης Μουσικής.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.